شرگان انورزاده
فعال اجتماعی
پاییز 97
سلام
به روزهای قشنگ، سلام به روزهای شاد، سلام به احساسات قشنگ، سلام به لحظات خوش،
سلام به آرزوهای قشنگ، سلام به لحظات خوش، سلام به آرزوهای قشنگ.
سلام به افکار پاکمان، به دنیای درونی زیبای قلبمان، سلام به آن ها که دوستشان
داریم. سلام به دوستان خوبمان، سلام به اوقات خوش، سلام به خاطرات قشنگ. خاطرات و
احساسات و دنیای قشنگی که خودمان می-سازیم. به یاری پروردگار و با احساس خوب و تلاش
مداوم خودمان.
دنیایمان را خودمان می سازیم. آن گونه که می خواهیم. آن گونه که در رویاهایمان تصور
می کنیم. دنیایمان، گزیده ای از احساس ماست. گزیده ای از افکار ما، احساسی که
خودمان به وجود می آوریم. احساسی که از افکار ما سرچشمه می گیرد. افکارمان،
دنیایمان را می سازد. افکارمان، اهدافمان را تعیین می کند و در بین اهدافمان، بین
بهترینشان می گردیم.
به راستی در دنیا، چه موضوعی خیلی خوشحالمان می کند؟ چه چیزی لحظات زندگیمان را
خوشایند و نورانی می سازد؟ هدفمان شاد بودن است؟
چگونه شاد می شویم؟ از لحظات زندگیمان چگونه استفاده می-کنیم؟
از شادی دیگران، شاد می شویم؟ به هنگام دیدن خوشحالی دیگران، قلبمان به تپش می
افتد؟ دوست داشتن دیگران خوشحالمان می کند؟ با نثار کردن مهربانی نسبت به دیگران،
احساس خوبی داریم؟ آرامش و شادمانی در زندگی، هدف ماست؟ مهر ورزیدن هدف ماست؟ با
لبخندی شاد، به زندگی نگریستن هدف ماست؟ لبخند به زندگی، به انسان ها، به طبیعت، با
لبخند نگریستن به چراغ های شهر که سوسو می زند و در پس هر چراغ، زندگی و داستانی در
قلب شهر موج می زند. نگریستن با لبخند، به روزهای آفتابی، کوه های سربلند، روزهای
قشنگ بارانی، که می-شوید، می روبد و با خود، زلالی و پاکی را به همراه می آورد و
انسان های زلال و پاک را در قلبمان، حک می کند. آه که چقدر دوست دارم که دوست
بدارم، که شاد باشم، که شادی را به اطراف بپراکنم. آه که چقدر دوست دارم بلند بلند
فریاد بزنم که: زندگی، پر از روزهای خوب است. پر از روزهای قشنگ، پر از خاطرات خوش،
که زندگی، هر لحظه اش، خاطره ای خوش است. خوش بودن را خودمان می سازیم. شادی را
خودمان می سازیم، هدفمان را در زندگی که لحظات قشنگ است را هم خودمان می سازیم.
سلام لحظات قشنگ.
