نشریه پرواز شماره 27 شهریور 1390
پر
از بغض لب ساحل
نگاهم رو به دریا
همه خاطره هاتو
می سپرم، به دست موجها
یه ضربدر ،روی یادت
یه ضربدر ،روی اسمت
یه ضربدر ،روی چشمت
اون ،جادوی طلسمت
یه ضربدر، روی روزی، که توش،تورو شناختم
یه ضربدر، روی خندت، که بهش ، هستیمو باختم
نمیذارم که بلرزه، دلِ من، با التماست
میشکنم آینه ها رو ،نمونه، انعکاست
میزنم قفل پای قلبم، که دیگه گم نشه آسون
یه ضربدر رو خیابون ،که قدم زدیم تو بارون
یه ضربدر، روی هر چی، که بویِ تو رو داره
یه ضربدر روی هرکی ،خبری از تو میاره
رفتنت مرگ دلم بود ،اما حالا بالِ شوقه
بعد این رو به صعودم ،تو رو خط زدم به موقع
یه ضربدر روی برگشت ، دوباره با تو بودن
اگه قولو شکستم، یه ضربدر، رو خودِ من
قصمون دیگه تمومه، راه برگشتی نمونده
سایه نامهربونیت، روزهامو به شب رسونده
یه ضربدر روی حرفات، که همش خام و دروغ بود
یه ضربدر روی شعرام، که بخاطرت شلوغ بود
دیگه مُرده اون خیالی ،که باهات دنیا رو داشتم
یه ضربدر ،رو گل سرخ، که رو موهات من میذاشتم
نمیزارم دیگه چیزی ،تو رو یاد من بیاره
دیگه ممنوعه ورودت، توی لحظه هام دوباره
یه ضربدر روی ترسی، که نذاشت از تو جدا شم
کُشتم اون حس رو تو قلبم، که میگفت با تو باشم
تو نفهمیدی با حسرت، خودم رو یه عمر شکستم
تو خطا کردی و رفتی ،من به انتظار نشستم
یه ضربدر رو غروبی، که تو ساحل با تو دیدم
چه تلخ اون ترانه، که کنارتو می شنیدم
یه ضربدر روی برگشت، دوباره با تو بودن
اگه لقو شکستم، یه ضربدر رو خود من...
