نشریه پرواز مهر 95 شماره 44
1. سلام. خوشحالم وقتی این مطلب رو می خونید چیزی از گرمای تابستون نمونده و همه
داریم برای پاییز دوست داشتنی و روش هشانا و بر گریزان و سال نوی عبری آماده می
شیم.
پیشاپیش سال نوی عبری رو بهتون تبریک میگم. اگر هم اهل روزه و توبه هستید بالاغیرتا
یه چیزی رو توبه کنید که قرار نیست دوباره انجام بدید؛ اگر هم قرار هست که دوباره
انجام بدید که دیگه ...
2.
در چند ماه اخیر شاهد روزهای خوبی برای سینمای کشورمون بودیم.
فروشنده ی اصغر فرهادی دو جایزه در جشنواره ی کن گرفت، فیلم های خوب، شایسته و خوش
ساختی مثل »ابد و یک روز« ، » اژدها وارد می شود« ، »خشم و هیاهو« ، »بارکد1« و ...
به نمایش درآمدند و فروش های دلگرم کننده و قابل توجهی هم داشتند.
بین فیلم های اخیر ، شخصا »اژدها وارد می شودِ « مانی حقیقی را پیشنهاد می کنم.
موسیقی فیلم که تقریبا شاهکاره، داستان و کارگردانی و کشش فیلم هم واقعاً درخور
توجّه.
3. دنیا هم در این مدت ناآرام و غم زده بود. عده ای همچنان بزرگ ترین هدفشان بروز
دادن خشن ترین وجوه شخصیت انسانی‌ست و در این راه از هیچ کشتار و خونریزی دریغ نمی
کنند. یک بار انتحار، یک بار قتل عام انسان های بی گناه با کامیون، یک‌بار کشتارهای
قرون وسطایی و ...
به هر صورت، ظاهرا تا رسیدن به آرامش درونی، دوری از تعصب، فارغ بودن از قوم و دین
و نژاد برای دوست داشتن سایر انسان ها و ... فاصله‌ای قابل توجه داریم؛ اما مطمئنم
در نهایت به آن خواهیم رسید. بد نیست ما هم یک قدم هر چند کوچک ولی بدون عقب‌نشینی
در این راه برداریم.
4. یکی از اتفاقات خوشحال کننده ی چند وقت اخیر در جامعه‌ی ما، اجرای گروه کر
سازمان دانشجویان و گروه آن سان در تالار محبان بود. شنیدن نواهای عبری، موسیقی
ییدیش و دیدن افرادی که برای ارائه ی این ها به مخاطبان شور و اشتیاق داشتند، خیلی
مسرت‌بخش بود. امیدوارم بعد از این برنامه، هم گروه کر سازمان بتونه با انگیزه به
کارش ادامه بده و چیزای جدیدتری برای ارائه داشته باشه، انجمن کلیمیان
1. البته با کمی اغماض متوجه بشن که یهودیت می تونه گسترده تر از دغدغه های فعلی
باشه و برای قوام و کنار هم نگه داشتن افراد جامعه، از هنر و شعر و موسیقی هم می شه
استفاده کرد و با اون ها هم به هویت یهودی ایران شکل داد.گزارش کامل این برنامه و
کم و کیفش رو در صفحه های بعدی پرواز خواهید خواند.
5. در ایران و کلا دنیا آدم های مختلفی وجود دارند؛ یک سری وظیفه ی آبروریزی رو به
عهده دارن و میرن تو اینستاگرام و فیس‌بوک و آبروریزی آریایی زیر صفحات هنرپیشه و
بازیگر و مدل و سیاستمدار و ... راه می ندازن. بخش عمده ای از مردم هم اصولا چون هم
فرهنگ دارن و هم کار، به زندگی خودشون مشغولند.
گروهی هم هستند که علاوه بر اشتغال به کار و زندگی روزمره، گه گاهی موجب برده شدن
نام کشورشون به نیکی و افتخار می‌شن. افرادی مثل اصغر فرهادی، شهاب حسینی، ترانه
علیدوستی، محمود دولت آبادی، دکتر سمیعی، محمدرضا شجریان و شهرام ناظری، پرویز
تناولی، جواد ظریف و ... و متاسفانه عباس کیارستمی فقید. چه حیف شخصی که نام ایران
را با هنر و سینما و انسانیت همراه می کرد، دیگر در میان ما نیست. به امید روزی که
اسم ایران بیشتر از هر چیز دیگری همراه با امثال کیارستمی آورده شود.
6. تونل کندوان نگاه توئه
که منو می بره به قعر دلت
از همین راه پرخطر منو به
شهر تو می رسونه این اتوبوس ...
بین من و تو
حتی یه آه فاصله نیست
پاک کن اشکامو از
این گونه های خیس
بله ... باز هم رضا یزدانی ، آلبوم دوئل در آینه و چندتایی قطعه ی قابل توجه.
