نشریه پرواز آذر 95 شماره 45
دانیل ذریمانی
**سلام. بله؛ دونالد ترامپ ... اولش شاید به یک شوخی مسخره شبیه بود، اما الآن خیلی
جدی تر و قابل تأمل تر از قبل هست.
حرف زدن در این مورد سخته، ولی سعی می کنم در قسمت‌های بعدی به اون بپردازم.
شما فرض کنید برای بار سوم ازدواج کردید (اون هم نه به دلیل فوت همسرهای قبلی، بلکه
واسه تنوع و بهبود کیفیت)، یکی از چهره های بارز سرمایه داری هستید، با چند تا خانم
کارهایی کردید که قابل دفاع نیستند، تا حالا هیچ منصب سیاسی نداشتید، رگه هایی از
نژادپرستی و بیگانه‌ستیزی در شما کاملا بارزه، مخالف برخی آزادی های لیبرالی در یکی
از سمبل های لیبرالیسم هستید، کلا نظام سیاسی و معادلات قدرت در اون رو فاسد می
دونید، روشنفکران سیاسی و دانشگاهی و مطبوعاتی و سلبریتی ها و حتی تعدادی از
نخبه‌های هم حزبی تون کاملا ضد شما هستند، ولی باز هم رای می آورید و رئیس جمهور می
شوید...
این اتفاق بسیار جای فکر و تامل داره. به وجودآمدن اقشاری در جامعه که نه حرف
نخبگان را خریدار باشند، نه توجیهی به کتی پری1 و امثالهم، نه به افکار و رفتار
خطرناک -حداقل در ظاهر- دونالد ترامپ توجهی داشته باشند، نشان از شکافی عمیق و
مشکلی بزرگ در جامعه ی آمریکا دارد. راست های افراطی (عمدتا سفیدپوست، با تحصیلات
زیر دیپلم، مردان، بی کاران، جهانی شدن و اقتصاد بی رحم فعلی، افراد ناامید از
اصلاح و ... ) ازجمله اقشار طرفدار ترامپ هستند.
در مورد این موضوع باز هم در سطرهای بعدی خواهم نوشت.
**لئونارد
کوهن2 هم از میان ما رفت. شاعر، ترانه سرا، موسیقی‌دان، نقاش و خواننده ی شهیر
کانادایی-یهودی، کسی که دلیل شنیده شدنش ادا و اطوارهایی از جنس جاستین بیبر و back
street boys و بیانسه و ... نبود، افرادی مثل او، التون جان، باب مارلی، باب دیلن و
... هنرمندانی بودند که با ترانه ها و صدایشان، جریانی متفاوت و تأثیرگذار را در
موسیقی به پیش می بردند. افرادی که آرمان هایشان، مثل عشق و صلح و نوع‌دوستی را، با
شعر و آهنگ و اعتراض به گوش دیگران می‌رساندند .
ای کاش شاهد حضور افراد بیشتری مانند لئونارد کوهن و امثال او باشیم.
**برگردیم به انتخابات آمریکا؛ عده ای هم معتقدند دموکرات ها و کلینتون تاوان حذف
ناجوانمردانه ی سناتور برنی سندرز3 را با شکست خود پرداخت کردند. سندرز؛ سناتور
هفتادوپنج ساله ی یهودی و البته
سوسیالیست و منتقد اسرائیل، طرفدارانی از اقشار پایین دست جامعه داشت که هیلاری
موفق به جذب و بسیج آن ها نشد. برنی سندرز کاندیدایی بود که توانسته بیشترین مبالغ
برای کمپین تبلیغاتی اش را از میان همین اقشار فرودست و سرخورده جمع‌آوری کند.4
افرادی که هیلاری را نماینده ی خود ندانستند و به او رأی ندادند و حتی عده ای از آن
ها مسخ سخنان ترامپ شده و آرایشان را به صندوق او ریختند. چه بهتر که همه چیز سیر
عادی خود را در انتخابات درون حزبی دموکرات ها طی می کرد و آرزوی نخبگان این حزب
برای به ریاست رساندن اولین زن در تاریخ آمریکا، به ساز وکارهای دموکراتیک حزب نمی
چربید.
این نکته که میزان مشارکت مردم آمریکا در این دوره، کمترین در 20 سال گذشته بوده و
دموکرات ها آمار برخی از ایالت های همیشگی خود را به جمهوری خواهان واگذار کرده
اند، نشانگر همین عدم توانایی در بسیج طرفداران و اقشار پایین جامعه (کم‌درآمدها،
بی کاران، روستائیان و ...) است.
در این مورد باز هم خواهم گفت.
یکی از نگرانی های به وجود آمده پس از انتخاب ترامپ به عنوان چهل و پنجمین رئیس
جمهور آمریکا به راه افتادن موج راست گرایی در کشورهای غربی است.
پس از خروج بریتانیا از اتحادیه ی اروپا، رأی آوردن دونالد ترامپ می تواند دومین
قطعه ی این پازل ناخوشایند باشد. در صورت ادامه پیداکردن چنین روندی مثلا در آلمان
و فرانسه می‌توان انتظار اتفاقات تلخی را داشت؛ یهودستیزی، قوانین ضد مهاجرت و
پناهندگی، اسلام هراسی و اسلام ستیزی و ناسیونالیسم افراطی از آن جمله اند.
1- katy Perry از حامیان سرسخت هیلاری کلینتون.
2- Leonard Cohen ( 1934 – 2016)
3- Bernie Sanders
4- کمک هایی بین 10 تا 20 دلار اما در مقیاس گسترده
