اثري از بهروز حشمت، مجسمهساز سرشناس ايراني مقيم اتريش، در يك كنيسا متعلق به يهوديان در وين نصب شد.
اين كنيسه كه اكنون متعلق به يهوديان ليبرال در وين است، در جريان تسلط نازيهاي آلمان بر اتريش در دهه 1930 ميلادي ويران شد و در سالهاي پس از جنگ نيز ديگر به عنوان عبادتگاه يهوديان مورد استفاده قرار نگرفت.
اما اين كنيسه، كه از قديميترين كنيسههاي شهر وين محسوب ميشود، پس از بازسازي، روز يكشنبه 22 فوريه 2004، با حضور شماري از مقامات بلندپايه سياسي، رهبران ديني و هنرمندان اتريشي افتتاح شد.
مجسمه بهروز حشمت، در واقع، بخشي از مجموعه ديوارهاي وي است كه اكنون در قسمت جلو كنيسه نصب شده است.
اين مجسمه، كه همانند ديگر كارهاي حشمت از آهن آفريده شده، تمثيلي از شكاف رود نيل، به هنگام عبور قوم بنياسراييل همراه پيامبر خود ميباشد.
دو تكه مجسمه به صورتي مواج از هم جدا شده و در پس خود ديواري شيشهاي را نمايان ميسازند.
به گفته بهروز حشمت، ديوارها بايد كنار روند تا بتوان راهي به سوي حقيقت گشود.
حقيقت بنياد جستوجوي انساني است، امري كه هم در هنر و هم در دين بايد مبنا باشد.
بهروز حشمت، در عين حال تأكيد ميكند كه جست و جوي حقيقت نميتواند و نبايد تنها و تنها در انحصار يك حوزه، چه دين و چه ايدئولوژي و يا حتي هنر باشد.
به عقيده اين هنرمند، اكنون و براساس تجارب تلخي كه بشر آزموده، بايد پذيرفت كه حقيقت به تمامي و براي هميشه تنها به گروهي از انسانها تعلق نداشته و اولين گام عملي در اين راه احترام گذاشتن به ديگري و عقايد اوست.
وي در عين حال تاكيد ميكند به ويژه چنين كاري نبايد به معناي ناديده گرفتن اقدامات دولت اسراييل باشد كه وي آن را غيرانساني قلمداد ميكند.
بهروز حشمت كه متولد 1329 در تبريز است، كار مجسمهسازي با آهن را از اوايل دهه 1350 (1970) آغاز كرد و نمايشگاههايي از آثار خود در گالريهاي اصولي تبريز (54-1352) و سيحون تهران (1353) ترتيب داد.
مجسمهاي از وي در سال 1353 در محل ورودي كارخانه ماشينسازي تبريز، كه در آن زمان در آن محل مشغول به كار بود، نصب شده كه هنوز نيز پابرجاست.
