آذر 1394
دکتر همایون سامیح
اتحاد،
از صفات نیکو و پسندیده بوده و بدیهی است اگر نیروهای کوچک با هم جمع شوند بر
نیروهای بزرگ‌تر غالب می‌گردند. با اتحاد می‌توان بر بسیاری از مشکلات فایق آمد.
بشر به صورت انفرادی نمی‌تواند به‌راحتی زیست کند، چرا که استطاعت و طاقت به‌عهده
گرفتن تمامی مسئولیت‌ها را ندارد. پس ناگزیر برای بلند کردن بار زندگی در کنار
دیگران، به شکل مدنی زندگی می‌کند. این زندگی گروهی، فقط در جهت پیش بردن امور فردی
نیست که کاربرد دارد بلکه در امور اجتماعی نیز گروه، بسیار موثرتر از فرد می‌تواند
کار را به سرانجام برساند. هرچند که زندگی اجتماعی مشکلاتی را نیز به همراه دارد که
تنازعات و مرافعات از جمله آنها است.
در شریعت یهود و تورات مقدس نیز توصیه‌های بسیاری به همدلی و اتحاد شده است و
مهم‌ترین استناد ما واقعه اعطای تورات است که زمانی به وقوع پیوست که اتحاد و
همبستگی و یکدلی بین قوم یهود ایجاد شده بود.
مثال بارز دیگر؛ ماجرای مردم بابل است که تصمیم گرفتند برجی بسازند و به آسمان‌ها
برسند و با خداوند بجنگند، ولی مجازاتی که خداوند برای آنها تعیین کرد نابودی نبود،
بلکه پراکنده شدن در دنیا و نفهمیدن زبان یکدیگر بود. اما در واقعه طوفان نوح،
مجازات مردم نابود شدنشان بود. مفسرین ما دلیل تفاوت این دو مجازات را در رفتار
مردم نسبت به یکدیگر می‌دانند. بدین معنا که در
واقعه طوفان نوح همه به هم ظلم می‌کردند و هر کس تنها به فکر خودش بود و دیگری در
نظرش دشمن محسوب می‌شد. پس هیچ اتحاد و همدلی بینشان نبود. اما در ماجرای ساخت برج
بابل، همه با هم متحد و هــم
سو بوده و تفرقه‌ای در بینشان نبود. پس به امتیاز اتحاد، حتی در راه گناه، در
مجازاتشان تخفیف داده شد.
انتخابات انجمن کلیمیان و پس از آن انتخابات هیأت مدیره پس از مدت حدود یک سال به
پایان رسید. طبعا بین شرکت‌کنندگان در این انتخابات و همچنین اعضاء جامعه
اختلاف‌نظرهایی وجود داشت و هر یک از افراد راه‌کارها، نظرات و ایده‌هایی متفاوت از
بقیه داشت. نکته مهم این است که پس از به پایان رسیدن انتخابات و تثبیت انجمن، تمام
افراد منتخب دست در دست هم گذاشته و برای ارتقاء جامعه حداکثر تلاش خود را بنمایند.
چرا که گسستگی بین این افراد همانند موریانه عمل کرده و باعث شکست جامعه خواهد شد.
البته منظور از اتحاد، عدم اختلاف نظر و نبود انتقاد نیست؛ چرا که تفاوت در آراء و
نظرات، موجب شکوفایی و بروز خلاقیت؛ و انتقاد، موجب سازندگی می‌شود. ولی تخریب،
تخریب هر یک از مسئولین و مدیران و بزرگان جامعه موجب کاهش اعتماد به نفس جامعه و
بروز ابهام در قدرت آنان خواهد شد.
امسال نیز انتخابات دیگری در راه است، که همان انتخابات مجلس شورای اسلامی است.
امید است کاندیداهای این انتخابات همچون سالیان گذشته از انگیزه‌ها، ایده‌ها و
توانایی‌های خود، برای پیشبرد جامعه یهودی بگویند و نه هدف گرفتن و تخریب رقبای
خود، چرا که جامعه، با تفکر و تعقل و قابلیت پی به توانایی افراد می‌برند و
می‌دانند کسی که قابلیت تخریب فرد را دارد می‌تواند جامعه‌ای را نیز تخریب نماید و
تمایلی به اتحاد و اتفاق در او نیست.
امید است با حفظ اتحاد و اتفاق و همبستگی در بین مدیران جامعه، بتوانیم جامعه کوچک
خود را موفق‌تر، سربلندتر و شکوفاتر بسازیم.
