|
بمناسبت برگزاری همایش بین المللی «ادیان و بیداری معاصر»
تاریخ اولین بیداری منجر به حرکت مردمی و خوش‌یمن برای بشریت به حضرت ابراهیم (ع)
برمی‌گردد. کما اینکه قبل از ایشان هم حضرت نوح و دیگرانی هم قدم در این راه نهاده
بودند اما وجود یک سری قوانین و مقررات ناشی از خواست و اراده پروردگار و تسلیم محض
در مقابل خواسته حضرت حق در این مورد اثرگذار و منتج به نتیجه شد و حتی چندین و چند
قرن هم پایدار ماند تا جایی که هم اکنون هم پیروان ادیان ابراهیمی در جهان با
یکدیگر رابطه قلبی نزدیکی حس می‌کنند و وجود نقطه نظرات مشترک پیرامون توحید، نبوت
و معاد و حرکت در راستای فرامین کتاب مقدس مختص خود این شجره و مسیر طلایی را
کماکان پایدار و جاودان نگاه می‌دارد.
پیامبران مختلف در طی قرون متمادی و در ممالک مختلف و برای افراد مختلف و حتی به
زبان‌های مختلف همگی یک مفهوم یعنی وجود پروردگار را فریاد کرده و حتی به پای آن
جان داده‌اند و بشر را از هرگونه دوگانه پرستی و یا قائل شدن شریک برای پروردگار بر
حذر داشته‌اند و حتی خود پیامبران از پیروان خود به کرات این امر را درخواست کرده و
حتی وجود مبارک خویش را در برابر او ناچیز و حقیر شمرده‌اند و اشاره به ذات وجودی
بشر و روحانیت عمق وجود او در تمام ادیان مورد تایید قرار گرفته و تاکید بر پرورش
آن شده است.
اما درطی سال‌های پس از رحلت و غیبت آن حضرات باز ذات مادی بشر بر وی غلبه کرد و
عده‌ای از افراد بشر حتی پا را فراتر گذاشته و خود را حاکم و صاحب اختیار بشر
قراردادند و ...
بشریت این بار بدون حضور پیامبران اما با تکیه بر آموزه‌های حضرت حق در هر مذهب و
آئین به یکباره خود را نیازمند به یک دگردیسی حس کرد و در عمق آن شروع به حرکت کرد.
همراهی و تشویق و همکاری بین ادیان حول محورهای مشترک و مطابق با رضایت حضرت حق و
دور از هر گونه خودمحوری و منفعت طلبی و انواع سیاست‌زدگی و تنها بر پایه شناخت
بیشتر حق و کسب رضایت او در نزدیکی بندگانش به او منجر به خوش یمنی این بیداری و
مقدمه ای برای ظهور حضرت غایب و سعادت بشریت می‌باشد.
به قلم دکتر فرزین فرنوشی
مشاور کمیته فرهنگی انجمن کلیمیان تهران
عضو هیئت مدیره انجمن کلیمیان تهران
| 
