موسسه گفتگوی ادیان
فروردین 1386
موسسه گفت و گوی ادیان در بیست و نهمین جلسه از سری جلسات ماهانه خود "تاریخچه شکل گیری عبادات یهود" را مورد بررسی قرار داد.
مهندس
"آرش آبایی"، کارشناس علوم دینی یهود در این نشست که در تاریخ 28 فروردین 86 با
حضور رئیس موسسه "حجت الاسلام ابطحی"، رئیس سابق انجمن کلیمیان تهران "یشایایی"،
رئیس انجمن کلیمیان تهران "دکتر مره صدق" و جمعی از اساتید، پژوهشگران، دانشجویان و
تعدادی از علاقه مندان حوزه دین و گفت و گوی دینی برگزار شد، به بررسی صور تاریخی
شکل گیری عبادت در تورات و در دین یهود پرداخت.
وی اظهار داشت: علماي يهود عبارت پرستش و بندگي از طريق قلب را همان دعا و نماز به درگاه خالق تعبير کردهاند. اساس عبادت يهود را در گذشته(از زمان بعثت حضرت موسی تا حدود 2000 سال پيش) مراسم تقديم قربانيها تشكيل ميداده و دعاي لفظي در كنار آن قرار ميگرفته است. اما پس از ويراني معبد مقدس يهوديان در بيت المقدس در سال 68 (يا 70) ميلادي، به علت توقف مراسم تقديم قرباني، اصل عبادت يهود بر نماز و دعاهاي كلامي قرار گرفت و با گذشت زمان آيين و متن نمازها شكل مدون امروزي را به خود گرفت. نماز در لفظ عبري «تِفيلا» ناميده ميشود و عموما سه نوبت در روز خوانده ميشود كه اسامی آنها به ترتيب عبارتند از "شَحَريت"(صبح)، " مينحا"(بعدازظهر) و عَرويت (شامگاه). نخستين شكل از عبادت يا مدح خدا را در مورد حضرت آدم و بعد از آن در خصوص فرزندان آدم می توان مشاهده کرد. وی با بررسی سیر تاریخی این رویه، افزود: ابراهیم برای نخستین بار، قدم را ازمدح صرف خداوند يا درخواستهاي شخصي فراتر مي گذارد و ضمن طلب بخشش برای دیگران، قصد دارد كه قصد و نيت خداوند را تغيير بدهد . این کارشناس علوم دینی یهود، همچنین به تشریح چگونگی مدح خداوند توسط یعقوب، اسحاق، بنی اسرائیل و .. پرداخت و دو شکل عبادت کلامی و تفدیم قربانی را به عنوان احکام تورات درباره عبادت برشمرد. آبایی اظهار داشت: با احداث معبد بيت المقدس در اورشليم توسط سليمان، آيين عبادي شكل مشخص تري به خود گرفت و از زمانى كه الفاظ و زمان دعاها براى هميشه مشخص شد، نهاد مهم ديگرى به نام كنيسه[ بِت هَكِنِسِت يا كِنيسا] آغاز به كار كرد و از آن جا كه اين دعاها بر پايه تمام نيازهاى مجموعه قوم يهود تنظيم شده بود، مقرر شد كه مراسم دعا به جماعت برگزار شود.
