|
رحمن دلرحیم
فروردین ماه 1378
"یشعیا" در زبان عبری به معنی نجات از طرف خداوند
است که در ترجمه های فارسی به "اشعیا" تغییر یافته است (Isaiah). کتاب "یشعیا" یکی
از مفصل ترین کتب بخش انبیای یهود در کتاب مقدس (عهدعتیق) است که 66 فصل را در بر
می گیرد . نام این نبی در خارج از کتاب خودش در جلد دوم کتاب پادشاهان (فصول 19 و
20) و جلد دوم تواریخ ایام (فصل 26 آیه 22) و (فصل 32 آیه های 20 و32) ذکر شده است
، بنابر روایات "تلمود بابلی" ، "آموص" پدر یشعیا و برادر آمصیا پادشاه یهودا بوده
است. "یشعیا" که معاصر میخای نبی بود، اندکی بعد از "هوشیع نبی" و "عاموس نبی" که
در شمال اسرائیل نبوت می کردند ، می زیسته است.
شروع نبوت "یشعیا" (فصل 6 آیه 1) مقارن است با سال عوزیاهو پادشاه اسرائیل در 741
سال قبل از میلاد که دوره ای بسیار بحرانی در حکومت های اسرائیل و یهودا بوده است .
حوادث آن زمان به یشعی برای نبوت هایش موضوع می داد. اما بیشتر مطالب کتاب مربوط
است به اوضاع داخلی قوم و نظم اجتماعی و وضع دینی آن ، کتاب "یشعیا" اساساً به
منظور هشدار دادن به قوم بنی اسرائیل نوشته شده است . خداوند از قوم بنی اسرائیل می
خواهد که از کارهای قبیح و گناه آلود خویش دست بردارند و به سوی او بازگشت نمایند.
موضوع دیگر کتاب یشعیا ظهور ماشیح (منجی عالم) است و نتایج این ظهور که عبارتست از
بخشش گناهان، تسلی و امید نبوت های یشعیا هنگامی شروع شد که مردم در رفاه و آسایش و
نعمت فراوان زندگی می کردند و به تجمل گرایش پیدا کرده بودند. این نبی بنی اسرائیل
متوجه شد که ثروت و رفاه مردم به قیمت ظلم و تعدی عده ای از مردم به دست آمده و
فساد در مقامات بالا رخنه کرده است. در کتاب یشعیا (فصل 1 آیه 23) می خوانیم :
"شاهزادگان با دزدان همدست شدند، حق یتیمان را ضایع می کنند و در برابر ناله های
بیوه زنان کر هستند".
یشعیا به گفته خود در زمانی می زیست که مجرمین منتفذ تبرئه می شدند و با بی گناهان
به عدالت رفتار نمی شد . او پیش بینی می کرد که "خداوند ظالمان را محاکمه خواهد کرد
و به آنها خواهد گفت شما بودید که تاکستان مرا خراب کردید و خانه های خود را با آن
چه از مستمندان گرفتید پر کردید"(14-3)
"زارع بینوا از سرزمینش رانده شد تا جای کافی برای ثروتمندان باز شود."(15-9).
ظاهراً تجارت با کشورهای بیگانه موجب شد که رسوم بت پرستی و یا لااقل موهوم پرستی
در عقاید برخی اقشار قوم یهود نفوذ در بخشی از گفتارها کند.(فصل 2 آیه های 8تا6) ،
یشعیا متذکر می شود که افراد ، ساخته دستان خود را می پرستند. این نبی الهی با تقدیم قربانی ها به درگاه خداوند طبق آیین یهود مخالفتی نداشته و
همواره به معبد مقدس می رفته است ولی می گوید خداوند به معبد مقدس می رفته ولی می
گوید خداوند از این قربانی ها نفرت دارد زیرا دستان شما به ظلم و جور و جنایت آلوده
است:
فصل 1 آیه های 16و17: "خود را پاکیزه کنید . پاک باشید ، از اعمال بد خود دست
بردارید ، نیکی کنید، در فکر حقوق مردم باشید . بیچارگان را از گرفتاری رهایی
بخشید، یتیمان را با عدالت قضاوت کنید و از حق بیوه دفاع کنید". "در این صورت است
که شما از نعمات خوب زمینی لذت خواهید برد. در غیر این صورت با شمشیر کشته خواهید
شد". (فصل اول آیه های 20-19)
یشعیا از خشمگین شدن خداوند و مجازات سخن می گوید ، او می خواهد بدین وسیله به
بزهکاران و متجاوزان هشدار بدهد شاید از اعمال زشت خود دست بردارند . آنگاه است که
خداوند گذشت و بخشایش خود را نشان خواهد داد . وی پیش بینی می کند که تحول تاریخ
موجب خواهد شد که مردم از جنگ دست بردارند و به صلح گرایش پیدا کنند. او ظهور
"ماشیح" (منجی عالم) را پیش بینی می کند و می گوید که ماشیح از نسل ییشای (پدر حضرت
داوود) ظهور خواهد کرد و روح خداوند در او وجود خواهد داشت . وی طرفدار ستمدیدگان
خواهد بود و آنان را از جنگ ظالمان نجات خواهد داد و حکومت عدالت و راستی را بر
جهان حکم فرما خواهد نمود.
فصل 11 آیه های 10 تا 1 : "گرگ با بره سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد
خوابید و گوساله و شیر و بره پرواری با هم . و طفل کوچک آنها را خواهد راند".
یشعیا پیش بینی می کند که نبی اسرائیل توسط بخت النصر به اسارت خواهند رفت و کوشش
می کند قوم را در اسارت تسلی بدهد . اسیران یهودی در بابل گرفتار بیم و یاس شدیدی
بودند و احساس می کردند که خداوند آنها را رهایی کرده است . در این میان و در این
حالت ناامیدی، یشعیای نبی با صراحت می گوید که خداوند تنها خالق آسمان و زمین است و
غیر از او نجات دهنده ای وجود ندارد . وی می گوید درست است که قوم یهود گناه کرده
ولی به خاطر توبه ، خداوند گناهان آنان را بخشوده است. (فصل 40 آیه 2 و فصل 44 آیه
22)
"گناهانت را محو کرده ام ، تقصیرهایت مانند شبنم صبحگاهی به هنگام ظهر ناپدید شده
اند، باز گرد،
زیرا بهای آزادی تو را پرداخته ام."
| 
