آذر 1394
دکتر سلیمان کهن‌صدق
فریبرز
موریم، قهرمان جاوید و فرزند دیگری از جامعه کلیمیان ایران است که با ایثار،
فداکاری، غیرت، همت و عزت در راه سربلندی و دفاع از آب و خاک ایران شجاعانه جنگید و
با افتخار شهید شد.
فریبرز (الیاهو) موریم، در سال 1338 در یک خانواده مذهبی و زحمتکش کلیمی در
قصرشیرین دیده به جهان گشود. پدرش، از روحانیون و پیش‌نمازان شریف قصرشیرین بود که
از همان دوران کودکی، فریبرز را با مکتب توحیدی یهودیت آشنا کرده و قوانینی و مراسم
مذهبی یهودیان را به وی تعلیم داد. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را با موفقیت به
پایان رساند. در سال 1359، بر اثر حمله رژیم بعثی عراق و اشغال قصرشیرین، خانواده
آن شهید که تمامی هستی خود را از دست داده بود ناچار به مهاجرت به باختران گردیدند.
فریبرز، همراه با گروهی دیگر از جوانان به اسارت مزدوران بعثی درآمد؛ ولی با شهامت
موفق گردید خود را رهایی بخشد و پس از طی مسافتی طولانی با قدم‌هایی استوار و مصمم
به نیروهای ایرانی در سرپل ذهاب پناه برد.
شهید فریبرز موریم، با عزمی راسخ و با انگیزه قاطع در دفاع از ایران و با تشویق و
حمایت خانواده، در تاریخ 22 بهمن ماه 1360، به خدمت مقدس سربازی اعزام و پس از طی
دوره آموزشی در شهر مشهد مقدس، همراه با سایر برادران هموطن خود به جبهه نبرد حق
علیه باطل شتافت و در گردان توپخانه لشکر 77 خراسان، در پست خطیر دیده‌بانی قرار
گرفت و در چندین عملیات به طور فعال شرکت داشت.
«شهید موریم»، در عملیات بیت‌المقدس با ایثار و فداکاری خود و دیگر همرزمان و با
عنایت الهی به قلب رژیم بعثی عراق حمله کردند و در نبردی شجاعانه با متجاوزان، موفق
به «آزادی خرمشهر» گردید.
«شهید موریم»، در آخرین عملیات در نزدیکی بصره خدمت می‌کرد. وی در عملیات والفجر
همچنانکه به دیده‌بانی توپخانه لشکر 77 خراسان مشغول بود و تا قلب دشمن پیش رفته
بود، زمانی که در پشت خاکریز دشمن قرار داشت، پس از عبور از موانع جهنمی و میادین
مین دشمن، نارنجکی از سوی یکی از مزدوران صدام به طرف وی پرتاب گردید که در اثر
انفجار آن، از ناحیه شکم به شدت مجروح شد.
وی ابتدا به یکی از بیمارستان‌های اهواز منتقل و تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از
دو روز به بیمارستان شهید دکتر فقیهی شیراز منتقل و پس از گذشت 10 روز، در تاریخ 30
بهمن 1361، به درجه رفیع شهادت نائل گردید.
«شهید موریم»، در دیدارهایی که با خانواده خود داشت، همواره از خاطرات خود در
جبهه‌های نبرد و محیط صمیمی و همبستگی تمامی ادیان الهی در بین رزمندگان در دفاع از
میهن صحبت می‌نمود. «شهید موریم»، از لحاظ اخلاق و فضائل انسانی، پاکی، مهربانی و
صداقت نمونه‌ای کم‌نظیر بود. وی روحیه بسیار عالی داشت و در بدترین شرایط جسمانی
سعی می‌کرد با سخنان خود، بستگانش را دلداری دهد و در هنگام نبرد و حتی در
بیمارستان همواره به یاد همرزمان خویش بود. خاطرات و یادگارهای ارزنده‌ای از روحیات
ایثارگری و فضایل اخلاقی او باقی مانده است.
«شهید موریم»، در آخرین ساعات حیات خود در بیمارستان، با یکی از پزشکان خود (دکتر
سیامک مره‌صدق) چنین می‌گوید: «اگر هزار بار دیگر به دنیا بیایم باز هم همین راه را
ادامه می‌دهم و هرگز پشیمان نیستم و ... »
مراسم تشییع پیکر مطهر شهید موریم، روز یکشنبه اول اسفند ماه 1361، از مقابل
بیمارستان دکتر فقیهی شیراز انجام شد. در این روز، با همراهی گروه موزیک ارتش
جمهوری اسلامی ایران، جمعیت انبوهی از کلیمیان شیراز،
در میان ابراز همدردی عمیق هموطنان مسلمان شیرازی، به سوی فرودگاه شیراز حرکت کردند
و پیکر مطهر آن شهید توسط هواپیمایی ارتش زرهی لشکر 81 به کرمانشاه منتقل گردید و
سپس از مسجد جامع کرمانشاه، با حضور انبوه کلیمیان کرمانشاه و هموطنان مسلمان
کرمانشاهی به بهشتیه (آرامگاه) کلیمیان کرمانشاه منتقل و خاکسپاری شد.
«شهید موریم»، در نبردی شجاعانه با بیگانگان و متجاوزان عراقی، با نثار خون پاک
خود، پیوند تاریخی همبستگی کلیمیان ایران با سایر هموطنان را، استحکامی عمیق و
معنوی بخشید. و این امر گواه آن است که ایرانیان کلیمی نیز در تمامی عرصه‌ها،
دوشادوش سایر هموطنان خود، در راه سربلندی و دفاع از میهن خویش، همراه با سایر
اقوام و ادیان، در جبهه‌های نبرد دفاع مقدس حاضر شده و قهرمانانه با نثار خون خود
بر خاک ایران زمین، ندای حق را لبیک گفته و به درجه رفیع شهادت نائل آمدند که این
امر یادآور این سخن طلایی حضرت امام (ره) می‌باشد:
ایران مال همه است؛ توحید، مذهب همه است و ما ملت واحده هستیم. روحش شاد و یادش
گرامی
