امید شایان مهر
فعال اجتماعی و عضو کمیته فرهنگی انجمن کلیمیان تهران

بهار 97

 

با فرا رسیدن موسم بهار و جشن پسح درختان از خواب زمستانی خود بیدار شده و پرندگان مهاجر با نغمه های خوش و آوای زیبای خود، طنین آمدن بهار را سر می دهند و انسان با دیدن این همه تازگی، سرسبزی، شادابی و مخصوصا شور و شوقی که در طبیعت بزرگ خداوند پدیدار شده به وجد آمده و بیشتر از هر موردی پی به فراست و کیاست خالق هستی برده و غرق در تفکرات ژرفناک او می شود و این جمله که حضرت داود در مزامیر خویش
می فرماید: «پروردگارا! چقدر مصنوعات تو در این عالم زیاد هستند، همه ی آنها را با دانش خود خلق کرده ای» در ذهنش تداعی می شود. بی تردید نگاه کردن به
زیبایی های طبیعت و مخصوصا زیبا اندیشیدن یکی از
پیام های «عید پسح» می باشد و این مهم به ایمان قلبی به خداوند و در کنار آن به تمرین و مهارت دائم نیاز دارد و هیچ موردی یکباره و یک شبه به دست نمی آید.
پیام زیبا و ظریفی که در مراسم «عید پسح» نهفته است حاوی این نکته مهم می باشد که انسان از خداوند می خواهد تا با شروع فصل بهار و زیبا شدن طبیعت، همزمان نگرشی تازه و نو جهت ادامه بقا زندگی اش به او اهدا نموده، به او دیدی مثبت در زندگی عطا کرده تا هنگامی که در سیاهی ها و ظلمت های مصر درونی خویش گرفتار می شود، با داشتن اعتماد به نفس، تکیه بر الطاف خداوند و مضافاً با نگرشی مثبت از این چالش های سخت خود را بیرون کشیده و با خیال آرام و آسوده، کشتی خود را به ساحل زندگی برساند. بزرگان قوم یهود می فرمایند: زمانی که بنی اسرائیل از کشور مصر خارج شدند، با ایمان و اعتقاد خود نسبت به خداوند و رهبری مشه ربنو (حضرت موسی (ع)) سعی کردند خود را از آلودگی های کشور مصر، از اثرات گناهانی که در نتیجه همنشینی با مصریان بت پرست انجام داده بودند و خطاهایی که نسبت به هم مرتکب شده بودند پاک و تزکیه کنند.
هنگام برقراری معبد مقدس در اورشلیم «پسح» جشن کشاورزی نیز محسوب می شد. در سرزمین مقدس اکثریت مردم را کشاورزان تشکیل می دادند و بهار آغاز فصل درو کردن محصولات کشاورزی بود. دهقانان با ایمان در روز شانزدهم ماه نیسان «دومین روز از عید پسح» از اولین محصول جو هدیه «عومر» را به عنوان شکرگزاری از رحمت های الهی به معبد مقدس تقدیم می کردند. بر طبق مندرجات میشنا : روز اول عید «پسح» بعد از غروب آفتاب مقداری از محصول جو با تشریفات مخصوص و با حضور اجتماعی از دهقانان و نمایندگان شورای عالی مذهبی درو می شد. از آرد جو، دو گرده نان تهیه شده و به معبد مقدس تقدیم می شد.
از طرف دیگر برطبق فرمان تورات مقدس (تثنیه فصل 16 آیه 19)، از روز دوم «پسح» به مدت هفت هفته تا رسیدن به عید «شاووعوت» (عید هفته ها و نزول تورات مقدس) شمارش می شود. این شمارش در بین تمام جوامع یهود مرسوم بوده و به نام «سفیرت هاعُومر» معروف می باشد. دلیل این شمارش را می توان از حدیث زیر دریافت نمود:
هنگام خروج قوم بنی اسرائیل از مصر به آنها گفته شد که پنجاه روز بعد از رهایی از طاغوت مصر در پای کوه سینای به دریافت تورات مقدس نائل خواهید شد. بنابراین همانطور که داماد در انتظار روز عروسی و پدر و مادر در انتظار به دنیا آمدن فرزند خود روزشماری می کنند، همانگونه نیز قوم بنی اسرائیل در انتظار دریافت تورات مقدس شروع به روزشماری کردند و با گذشت هر روزمی گفتند : «امروز، یکروز به دریافت تورات مقدس نزدیک شدیم». عاقبت در پنجاهمین روز، روز ششم ماه «سیوان» جلال خداوند در بالای کوه سینای تجلی فرمود و «ده کلام» یعنی اساس تورات مقدس را به قوم بنی اسرائیل عطا فرمود.
این واقعه عظیم، سرآغاز متشکل شدن قوم یهود به صورت یک ملت موحد و خداپرست بود. در این ایام هدف فقط شمردن و گذراندن ایام نیست بلکه، نگاه به خود و اعمال گذشته خود، کاستن از عیوب خویش و افزودن بر رفتارهای پسندیده است تا بتوانیم شایستگی لازم را برای دریافت تورات مقدس به دست بیاوریم. 
 





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید