فرانک عراقی
کارشناس ارشد روزنامه‌نگاری
از
مهم‌ترین سرمایه‌های اصلی یک جامعه، به‌ویژه جامعه کوچک ما، پیشکسوتان و
ریش‌سفیدان آن هستند.
پیشکسوتان هر جامعه‌ای سرمایه‌ی ارزشمند آن به شمار می‌رود. احترام به آنان
و توجه و به کارگیری تجربیات ارزنده آنان موضوعی است که اگر رعایت شود، نسل
جوان هم به آن روی می‌آورد.
تجربیات ارزنده آنان می‌تواند برای تک تک افراد جامعه مورد استفاده باشد.
مخصوصا در جامعه ما که یک اشتباه می‌تواند به ضرر کل جامعه باشد، این روش
بسیار سودمند است و مشاوره با این افراد مسلما نتایج بهتری به بار خواهد
داشت.
تجارب پیشکسوتان، نه در کتابی نوشته شده و نه در جایی پیدا می‌شود و
بی‌توجهی به این امر موجب پیمودن دوباره راه خواهد شد.
خوشبختانه در جامعه کلیمی در هر زمینه‌ای پیشکسوتان با تجربه‌ای داریم، از
معلمان گرفته تا فعالان اجتماعی که هر کدام به نوعی سرمایه جامعه محسوب
می‌شوند. استفاده از تجارب آنان برای جوانان راهگشاست.
اگر انتظار دارید یک جامعه پیشرفت کند، باید روی فرهنگ جوانان آن جامعه
کارکرد، اما چگونه؟ مسلما پیشکسوتان نقش عمده‌ای در این زمینه دارند.
متاسفانه در جامعه ما عده‌ای از جوانان که تازه پا به عرصه فعالیت‌های
اجتماعی گذارده‌اند می‌خواهند یک شبه ره صد ساله را طی کنند و گوششان
بدهکار هیچ نصیحتی هم نیست و گاهی افکار و نظرات پیشکسوتان برای آنان قدیمی
به نظر می‌رسد به همین جهت پس از اولین شکست خیلی زود سر خورده و ناراضی از
اجتماع و فعالیت‌های اجتماعی کنار می‌کشند. اما جوانان ما باید بدانند،
فعالیت اجتماعی احتیاج به شاگردی در کنار بزرگان و پیشکسوتان دارد و صبر و
تحمل می‌طلبد. البته که تحصیلات در نیل به موفقیت بسیار مهم و سودمند است
ولی تجربه کردن و استفاده از تجارب بزرگان بسیار موثر است و تجربه در کنار
تحصیلات مرتبط، یقینا سودمندتر و مثمرثمرتر خواهد بود. چرا وقتی سن اشخاص
فعال در جامعه بالا می‌رود باید از کار اجتماعی خداحافظی کنند؟
آنها باید جوانان را راهنمایی کرده و در کنار آنها باشند و جامعه فردا را
با آموزش آنان بسازند نه اینکه با بی‌مهری جامعه خود را کنار بکشند و
دخالتی هم در امور نداشته باشند. لزوم جلسات مشورتی با بزرگان و پیشکسوتان
در بزنگاه‌های اجتماعی باعث می‌شود گذر از بحران‌های مختلف برای مسئولین
جامعه،
آسان‌تر و کم هزینه‌تر باشد
