انجمن کلیمیان تهران
   

من هم یهودی هستم

   

 

روبن بصلی

زمستان 98

 

یکی از عزیزانم در یک سمینار مربوط به موسیقی شرکت کرده بود تعریف می‌کرد که در لابلای بحث یکی از سخنرانان از چند موسیقی‌دان برجسته نام برده که یهودی منوهین نوازنده مشهور یهودی هم در میان آنها بوده است. در این میان یکی از اساتید برجسته صحبت‌های سخنران را قطع کرده و یادآوری می‌کند که یهودی منوهین با اختلاف از سایر هنرمندان هم رشته خود برتر بوده است.
دوستم می‌گفت در آن لحظه دوست داشتم از جایم برخیزم و فریاد بزنم: من هم یهودی هستم، مانند «یهودی منوهین».
شاید شما هم مانند دوست من این حس را تجربه کرده باشید. خود من بارها این حس را تجربه کرده‌ام. هر وقت می‌بینم کسی در کتابخانه‌ای فرهنگ حییم را در دست دارد دوست دارم بروم سینه‌ام را جلو بیاندازم و با افتخار بگویم: «آیا می‌دانی حییم هم مانند من یک ایرانی یهودی بوده است ؟»
یا زمانی که در هر جمعی تصنیف مرغ سحر را می‌شنوم دوست دارم ذوق زده به همه بگویم: «من هم مثل نی‌داوود یک ایرانی یهودی‌ام» .
یک بار که در میان اهالی فرهنگ و ادب بحث مولانا شاهین پیش آمد، دوست داشتم بروم به تک تک افراد حاضر در جمع خودم را معرفی کنم و بپرسم آیا می‌دانید که من مانند شاهین یک یهودی هستم و او مانند من شیرازی است؟
این حس را جاهای دیگری هم تجربه کرده‌ام.
هر بار که نام فیلم ناخدا خورشید و در مسیر تندباد می‌آید، هر زمان که صدای پر از انرژی منوچهـر آذری را در رادیو می‌شنوم و ...
می‌دانید همه حرفم چیست ؟
می‌خواهم بگویم هنرمندان، مفاخر و مشاهیر، به جامعه هویت و اعتبار می‌بخشند.
می‌خواهم بگویم یک شاهین، یک منوهین یا یک حییم می‌توانند سند هویت تاریخی یهودیان ایران و جهان شوند.
تربیت چنین افرادی در جامعه بسیار مشکل است اما غیر ممکن نیست.
اگر برگزاری مداوم نمایشگاه آثار هنری در جامعه، باعث ایجاد جرقه علاقه به فعالیت‌های هنری در کودکی شود، اگر برگزاری صد دوره مسابقات ورزشی باعث معرفی یک جوان یهودی به ورزش حرفه‌ای کشور شود، اگر ده‌ها سال فعالیت فرهنگی باعث پرورش و معرفی یک نخبه یهودی در هر عرصه‌ای شود، شاید همان یک نفر قرن‌ها بعد باعث افتخار یهودیان ایران و جهان شود .
اگر برگزاری ده‌ها تئاتر در جامعه باعث معرفی یک جوان جامعه به عرصه هنری کشور شود، ما به هدف خود رسیده‌ایم.
کاش در این لابلای فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی کسی گوشه چشمی هم به فعالیت‌های فرهنگی در جامعه می‌انداخت. کاش در کنار رقابت برای برگزاری با شکوه جشن‌های مذهبی، یکی هم پیدا می‌شد و دنبال برگزاری یک فعالیت باشکوه فرهنگی بود.
خدا را چه دیدید؟
شاید سال‌ها بعد یکی از کودکان امروز باعث افتخار جامعه شود. 

  ‌



 

 

 

Back Up Next 

 

 

 

 

استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است.
.Using the materials of this site with mentioning the reference is free

این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند
لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید