نشریه متانا
شاید بارها از خود پرسیده‌ام یهودی هستم ی ایرانی هستم؟ شاید این سوال برای خیلی
از کسانی که در جامعه‌ای زندگی می‌کنند که با شاخص‌های عمومی جامعه خود همخوانی
کامل ندارند پیش بیاید و شاید این تفاوت با به کار بردن لفظ اقلیت در مقابل اکثریت
خود را کاملاً نمایش می‌دهد، وقتی که در کلاس چهارم دبستان با کتاب تاریخ آشنا
می‌شویم، کتاب تاریخی كه به عنوان یک دانش‌آموز ایرانی آن را می‌خوانیم از اقوام
آریایی و تشکیل دولت ماد در هگمتانه و دولت پارس و هخامنش و به ترتیب از هخامنشيان
گرفته تا اشکانیان و ساسانیان و ... تا حمله اعراب آنگاه شاید بیش از یک دانش‌آموز
ایرانی مسلمان علاوه بر تاریخ ایران، تاریخ اسلام و اعراب را می‌خوانیم و همچنین در
دبیرستان به همین ترتیب و اصلاً کتاب جداگانه‌ای داریم به نام تاریخ اسلام و وقتی
این سوال برایمان پیش می‌آید که مثلاً یهودی هستم ی ایرانی یا مسیحی یا زرتشتی حتی
اشاره کوچکی برای راهنمایی در کتب درسی نمی‌بینیم که یهودیان 3 هزار سال پیش از این
در ایران حضور داشته‌اند و حتی وزير و ملكه یهودی در دوران هخامنشی داشته‌ایم. شاید
بگویید این وظیفه دین است که به ما بگوید که البته هر ساله واقعه پوریم را باشور
شوق خاصی در کنیساها برگزار می‌شود البته این مربوط به وقتی است ما به عنوان یهودی
مشغول انجام امور دینی خود می‌باشیم و این امور را همه یهودیان در همه جهان با
مشترکات بسیاری انجام می‌دهند.
به هر حال بعد از کمی اندیشه به جواب سوال اول خود می‌رسم که ما ایرانیانِ‌یهودی
هستيم و از ایرانی‌ترین ایرانیان و یهودی‌ترین یهودیان زیرا جامعه ایرانیان یهودی
با گذشت 3 هزار سال همچنان ماندگارند و در کنار بقیه اقوام ایرانی چون ملتی واحده
در شادمانی‌ها و تألمات ملت ایران شریک بوده‌اند همچون بقیه ملت ایران در حملاتی
مثل حمله مغول و تاتار و .... پایداری کردند و مانند بقیه ایرانیان نوروز را جشن
گرفتند و شاید بتوان گفت ایرانی‌تر از بقیه ایرانی‌ها زیرا با اقوام دیگر مختلط
نشدند و به خاط ایمان راسخ به دینشان تنها با یهودیان ازدواج کردند و به خاطر
موقعیت جغرافیایی
طبعا با ایرانیان‌يهودی و یهودی بودن و ایراني بودن خود را همیشه و همه‌جا پاس
داشته‌اند تا اینکه در بسیاری از اعصار تاریخی به آنها بی‌عهدی های‌زیادی به خاطر
یهودی بودن شد با این حال همه یهودیان ایرانی به ایرانی بودن خود و یهودی بودن خود
افتخار می‌کنند.
