نشریه پرواز شماره 53 تیرماه 98
تر شدن هوا صدای پای تابستون رو می‌شنویم که داره خودشو برای مهمونی آماده می‌کنه.
شلوغی و هیاهو رو می شه همه جا حس کرد. با نزدیک شدن به فصل امتحانات، بچه های
ابتدایی با خوشحالی برای تابستون و بازیگوشی کردن نقشه می‌کشن. بچه‌های راهنمایی هم
مشغول دوره کردن درساشون می‌شن. از همه ترسناک‌تر شنیدن زمان طلایی از زبان مشاور
مدرسه برای کنکوری‌هاست. حتی دانشجوها هم به تکاپو افتادن. میدون انقلاب آغوشش رو
برای بچه‌های معماری که درگیر برش لیزری و پلات گرفتن برای ژوژمانشون هستن، باز
می‌کنه. یه عده هم برای پایان‌نامه‌شون کل انقلاب رو هزار بار بالا و پایین میرن و
بچه‌های رشته‌های دیگه هم مشغول پرس وجو هستن که جزوه ی کی دست‌خطش بهتر و
کامل‌تره. ترم آخری‌ها هم که دنبال سالن برای برگزاری جشن فارغ‌التحصیلیشون هستن.
شاید از همه غم‌انگیزترش خداحافظی با دوران هیجان انگیز دانشجویی باشه. همگی کنار
هم می ایستن و با لبخند به دوربین نگاه می‌کنن... لبخندی که پشتش غمه.
خداحافظی کردن با تو سروکله ی هم زدن‌ها.
دانشگاهی که بعضی وقتا حتی شش روز در هفته هم مجبور بودن برن
سلفی که یواشکی مختلط می‌رفتن
با ترس رد شدن از جلوی حراست
خوشحالی تشکیل نشدن کلاس
و ...
و با پرت کردن کلاه‌هاشون به آسمون بغضشون از روی خوشحالی، هیجان و یا شاید هم غم
می‌ترکه.
همه‌ی اینا می‌گذره و پایان هر دوره آغاز یه دورهی جدیده. مهم اینه که از همشون
لذت ببریم تا وقتی که به گذشته نگاه می‌کنیم حسرت چیزی به دلمون نمونده باشه و با
مرور خاطرات یه لبخند زیبا کنج لبمون بشینه.
