صحبت کردن خد-اوند با اَوراهام

خداوند روزی به ابرام گفت		به همراه سارا که باشدت جفت
زحاران ب جاییکه گویم برو		به کنعان زمین رفته ساکن بشو
در آن ملک باید که گردی مقیم		بسازم ترا امتی بس عظیم
همه دوستانت مبارک کنم		ابا دشمنان تو من دشمنم
مبارک کنانت برکت برند		همه مبغضان تو لعنت شوند
چو ابرام از حق شنید آنچنان		بزودی بکوچید تا آن مکان
خداوند ظاهر شد آنجا به او		بگفتا ببین این زمین نکو
که مثلش نباشد به عالم یقین		به ذریه تو دهم این زمین
بشد باورش هر چه از حق شنود		خدا هم صداقت حسابش نمود
چو ساره زنش آن شهیر جهان		که بد محترم تر زدخت شهان
نود ساله بودی و نازاده بود		کنیزش به ابراهیم، داده بود
که هاجر بدش نام و آزاده بود		برایش اسمعیل را زاده بود
چو زن شد به ابرام آن ماهرو		اسمعیل تولید گردید از او