آرش آبائي
تير 83
درباره سقط جنين، آيه اي از تورات به صراحت آن را يك جرم و مستوجب مجازات اعلام نموده است:
«هرگاه اشخاص با هم نزاع كنند و زن بارداري را بزنند و بچه هايش ساقط شوند و به آن زن صدمه اي وارد نشود، هر قدر شوهر آن زن تعيين كند، طبق راي دادگاه جريمه بپردازند... و اگر آن زن صدمه اي ببيند، (قاضي) جان را بجاي جان تعيين كند.»
(سفر خروج فصل 21)
مفسران تورات حكم مجازات عامل سقط جنين (حتي خود مادر) را برحسب شكل گرفتن يا در حالت اوليه بودن جنين، متغير اعلام كرده اند و در مواردي عامل سقط جنين را در حد يك قاتل نفس دانسته اند.
علماي يهود، سقط جنين را از اين نظر كه هم نابودي جسم يك روح
محسوب شده و هم تباهي يك نسل از انسان ها را بدنبال دارد، گناه شرعي و مستوجب
مجازات ميدانند.
در كتاب زوهر (عرفان يهود) سقط جنين به معناي كفر و توهين به دست ساخته خداوند تلقي شده است. در همين كتاب آمده است كه بني اسرائيل از اين جهت در نظر خداوند اعتبار يافتند و شايسته آزادي از مصر شناخته شدند كه در زمان صدور حكم نابودي فرزندان عبراني توسط ماموران فرعون مصر، يهوديان هيچ زن يهودي را وادار به سقط جنين نكردند. حتي اگر مي دانستند كه نوزاد او پس از تولد كشته خواهد شد و اين نشانه منع شديد سقط جنين در فرهنگ يهودي است.
اما در تلمود و كتب فقهي و شرع يهود سقط جنين در شرايطي كه جان مادر به خطر افتد، مجاز دانسته است. حتي برخي علماي يهود ميز حكم جواز سقط جنين حاصل از ارتباط نامشروع (مانند زناي محصنه و در مواردي زناي غير محصنه) را صادر كرده اند.
در سال 1942 در يكي از گتوهاي آلمان هنگامي كه نازي ها حكم به كشتار زنان باردار يهودي دادند، يك حاخام اجازه سقط جنين براي نجات جان زنان باردار را داد.
در سالهاي اخير مسئله سقط جنين عقب افتاده، معلول يا مبتلا به بيماري هاي خاص و لاعلاج هم مطرح شده است. هرچند كه نظر عمومي علماي يهود بر منع سقط جنين است مگر با دستور صريح و اكيد دكتر و تمايل مادر. اما هرچه عمر جنين و مدت زمان آبستني كوتاه تر باشد، تمايل به جواز سقط، بيشتر ميشود.
