لیورا سعید
مهر 1384

وجود پدر و حضور او برای رشد عاطفی كودكان اهمیت دارد. به گفته روان‏شناسان در رابطه بین پدر و فرزند، كیفیت رابطه بسیار مهم‏تر از میزان كمی آن می‏باشد. همچنین تحقیقات نشان می‏دهند كه نبود رابطه موزون بین پدر و فرزندان برنتیج تحصیلی و آزمون‏هی هوشی فرزندان به خصوص پسران اثرات منفی دارد و این كه حضور پدر و كیفیت رابطه او با كودك، برای تشكیل خود پنداره، عملكرد شخصیت و رضیت كلی كودك از زندگی كمك بزرگی می‏باشد. به گفته دو تن از محققان، فیسر و لازرسون (1984)، پدری كردن می‏تواند تأثیر قابل توجهی بر رشد شخصیت از جمله اعتماد به نفس، پیشرفت تحصیلی و حتی افزیش ضریب هوشی فرزندان داشته باشد.
                                                                   ***
اما به راستی چرا حضور پدران به خصوص پدران كلیمی در مدرسه فرزندشان و شركت آنان در جلسات گوناگون به رویا تبدیل شده است؟ چرا نشست‏هی آموزش خانواده و جلسات اولیاء و مربیان خاص مادران شده و اگر پدری در این گونه گفتگوها و همیش‏ها حضور پیدا كند، فكر می‏كنیم یا بیكار است یا مشكل دارد؟! اغراق نكرده‏یم اگر بگوییم حضور مردان و پدران در جامعه كلیمی به خصوص مهدكودك‏ها و مدارس به رویا شباهت دارد و اگر پی درددل زنان و فرزندان آنها بنشینید به حقیقی كه در این جا می‏ید، پی می‏برید! و انگار این موضوع طوری همه‏گیر شده و به تمام مردان چه مجرد و چه متأهل،‌ با فرزند یا بدون فرزند، چه شاغل باشند یا اصلا بیكار خانه‏نشین، و تحصیل كرده یا كم‏سواد سریت نموده است كه هیچ‏وقت در هیچ‏یك از جلسات آموزشی و گفتگوهی جمعی كه برای ارتقاء و بهبود زندگی خود و خانواده‏هاشان و یا افزیش آگاهی خود كه توسط مدارس، مهدها، سازمان‏ها و مراكز تشكیل می‏شود، شركت نكنند! ... بیماری بدی است نه؟
در تمامی گردهمیی‏هیی كه در مدارس یا مهدها برگزار شده و می‏شود، ما شاهدیم كه زنان و مادران، با چه شوق و احساس مسئولیتی حاضر شده و برای اطلاع از وضعیت فرزندان خود یا جهت برقراری ارتباط بهتر با آنان، فعالانه شركت جُسته و برای تداوم این جلسات بی‏قراری می‏كنند.
جی تحسین دارد كه زنی پس از چند سال همسرداری و تربیت فرزند، برای ارتباطی سالم‏تر با همسر خود، رفع مشكلات رفتاری و اخلاقی نوجوان خود و كسب اطلاعات بیشتر در این رابطه، پی صحبت‏هی كارشناسان می‏نشیند و از مشورت با آنان بهره می‏گیرد اما اگر از همسر خود در خصوص مسأله پیش آمده همكاری بخواهد، یا «دیوانه» ‌خطاب می‏شود یا اگر كمی سطح بالا ‏باشد «روانی»!
بله ین‏ها واقعیاتی است كه هر روز و همیشه در جامعه بزرگ خود شاهدیم اما در جامعه كوچكمان (جامعه كلیمیان یران) بیشتر به چشم خورده و شنیده می‏شود، جامعه‏ی كه هنوز زنان به تنهیی مسئولیت‏هی آموزشی بچه‏هیشان را به دوش می‏كشند و بعد از معلمان و مربیان، به وضعیت تحصیلی آنان رسیدگی می‏كنند. اما جی تأسف است كه با وجود این همه پیشرفت در دانش بشری،‌ نگارش كتاب‏هیی در تمام زمینه‏ها، بالا رفتن سطح فكر آدمی و ... هنوز هم زنان هستند كه مشتریان پروپاقرص برنامه‏هی علمی تلویزیونی، مجلات و كتب روانشناسی و مباحث رادیویی می‏باشند و دریغ از مطالعه یك خط كتاب توسط پدران!
البته مقصود و منظور، همه پدران و افراد مردان نیست، چرا كه پدرانی وجود دارند كه برای پرورش و تربیت و به بار آوردن هر چه بهتر كودكان یا نوجوانان خود مطالعه كرده، با آنان گفتگو می‏كنند و پی درددلشان می‏نشینند یا پدرانی كه جهت بهبود وضعیت خانواده‏شان یا در صورت بروز مشكلی رفتاری در نوجوانشان مشورت تخصصی می‏گیرند، اما روی سخن ما، اكثر پدران می‏باشد. پدرانی كه بنابر یك آمار غیر رسمی، 95 درصدشان از این كه فرزندشان در چه كلاسی درس می‏خوانند یا در كدام رشته دانشگاهی تحصیل می‏كند، و یا وضع تحصیلی او چگونه است، بی‏اطلاعند! این پدران غافلند و نمی‏دانند كه اگر شب‏ها قبل از خواب برای كودك خردسال خود قصه بگویند یا اوقاتی هر چند ناچیز را صرف بازی با كودك خود كنند، چه تأثیرات روانی خوبی بر او می‏گذارند. غافلند از این كه اگر به فرزند خود دیكته بگویند یا در مورد روزی كه در مدرسه گذرانده است، پرس و جو كنند، چقدر به اعتماد به نفس او كمك می‎كنند و یا اگر در یك سال تحصیلی به مدرسه فرزندشان سری بزنند و در جریان اوضاع و احوال آنجا قرار بگیرند، چه احساس غروری را به فرزند خود هدیه می‏كنند.
آری، در روزگاری كه كودكان خلاق ما با ینترنت و بازی‏هی كامپیوتری عجین شده و شید بیشتر از ما بدانند و بفهمند و در زمانه‏ی كه نوجوانان ما رُمان‏ها و كتاب‏هی گوناگونی می‏خوانند و توسط سیت‏هی گوناگون علمی و غیرعلمی از دنیی اطراف خود اطلاعات بسیاری كسب می‏كنند، جی تعجب نیست اگر كارهی عجیب و رفتارهی غریب‏شان، ما را عصبی و سردرگم كند و سبب مشاجره‏هی لفظی و فیزیكی زیادی بین ما گردد! و همچنین شریط پدران را به توجه بیشتر و ارتباط نزدیك عقلی و عاطفی با فرزندانشان موظف‏تر از معمول می‏كند.
دیگر این كه در موقع بروز مشكل بید این را بدانیم كه كمك گرفتن از متخصص و كارشناس، دیوانگی نیست و با تغییر تفكر و اصلاح باورهی خود می‏توان ریشه‏هی بروز مشكلات بسیاری را از درون خود، خانواده و فرهنگ‏مان بیرون كشیده و قطع كرد، دنیی بهتر برای خود به وجود آورد و فرهنگ تازه‏ی ر برای نسل خود و یندگان‏مان ساخته‏‏یم.





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید