|
|
یاسمن غنی
بهار 1402 نویسنده در این کتاب تلاش کرده تا نگاهی غیرجانبدارانه و مستند به این موضوع داشته باشد و در این راستا از طیف متنوعی از کتب تاریخی و دینی یهود و همچنین از دیدگاهها و نوشتههای سیاحان و مورخان از گذشته تا امروز بهره گرفته و احتمالات و شواهد موجود را بررسی کرده و در بخش پایانی کتاب چنین نتیجهگیری مینماید: «... در نهایت از میان 47 مقبرهای که بهعنوان مقابر منسوب به 35 تن از انبیا معرفی شد، چنین به نظر میرسد که در چند مورد خاص تا حد زیادی و نه به طور قطعی، میتوان پذیرفت که آن مقابر مدفن انبیا باشند. قابل پذیرشترین موارد، مقبرهی دانیال در شوش است و بعد، مقبرهی مُردِخای در همدان و مقبرهی حَبَقوق در تویسرکان و مقبرهی خالد نبی در ترکمن صحرا است. در باقی موارد اگر نگوییم که این انتسابات کاملاً مردود است، اما میتوان گفت که سند و مدرک تاریخی برای پذیرش آن یافت نشده است. با این حال، این مقابر اگر مدفن پیامبران هم نباشد، و تنها مقبرهی یکی از اولیا یا اوصیا باشد، باز بهواسطهی این انتساب همواره برای پیروان ادیان آسمانی دارای ارزش و احترام است...». فهرستی از مقابر مذکور که نویسنده مورد بررسی قرار داده به این شرح است:
|
|