|
| |||||||||||||||||
|
|
یاسمن غنی
بهار 1402 کتاب
«مقابر؛ تحقیقی پیرامون مقابر انبیای بنیاسرائیل در ایران» (چاپ و نشر
بینالملل، 1400) اثر دیگری از یاسمن غنی است. در بخش اول کتاب نویسنده به
تعریف مفهوم نبوت در دین یهود و سپس تاریخچهی حضور یهودیان در ایران
پرداخته و در ادامه بیش از 40 مقبرهی منسوب به انبیای یهود را در ایران
مورد بررسی قرار داده است و با توجه به تاریخچهی زندگانی و موقعیت
جغرافیایی محل اقامت و مهاجرتهای احتمالی هر کدام از انبیا، احتمال صحت
انتساب مقبره (یا مقابر) منسوب به او در ایران را مورد سنجش تاریخی قرار
میدهد. نویسنده در این کتاب تلاش کرده تا نگاهی غیرجانبدارانه و مستند به این موضوع داشته باشد و در این راستا از طیف متنوعی از کتب تاریخی و دینی یهود و همچنین از دیدگاهها و نوشتههای سیاحان و مورخان از گذشته تا امروز بهره گرفته و احتمالات و شواهد موجود را بررسی کرده و در بخش پایانی کتاب چنین نتیجهگیری مینماید: «... در نهایت از میان 47 مقبرهای که بهعنوان مقابر منسوب به 35 تن از انبیا معرفی شد، چنین به نظر میرسد که در چند مورد خاص تا حد زیادی و نه به طور قطعی، میتوان پذیرفت که آن مقابر مدفن انبیا باشند. قابل پذیرشترین موارد، مقبرهی دانیال در شوش است و بعد، مقبرهی مُردِخای در همدان و مقبرهی حَبَقوق در تویسرکان و مقبرهی خالد نبی در ترکمن صحرا است. در باقی موارد اگر نگوییم که این انتسابات کاملاً مردود است، اما میتوان گفت که سند و مدرک تاریخی برای پذیرش آن یافت نشده است. با این حال، این مقابر اگر مدفن پیامبران هم نباشد، و تنها مقبرهی یکی از اولیا یا اوصیا باشد، باز بهواسطهی این انتساب همواره برای پیروان ادیان آسمانی دارای ارزش و احترام است...». فهرستی از مقابر مذکور که نویسنده مورد بررسی قرار داده به این شرح است:
|
|
|