|
|
فرش،کفپوشی است زیبا و رنگین که کف خانه های مردم جهان را از شرق سنتی تا غرب مدرن
پوشانده است و یادگاری است از هنر و فرهنگ فلات ایران که متأسفانه در چند سال اخیر
با بی مهری زیادی روبرو شده است و جایگاه جهانی خود را از دست داده است. البته فرش
و کلاً صنایع دستی مختص به کشور ایران نیست ولی خاستگاه
اصلی فرش و گلیم در ایران بوده است و ما در هیچ جای جهان به صورت بومی کشوری را
سراغ نداریم که هر نقطه آن فرشی مخصوص به خود داشته باشد. تاریخ پیدایش فرش را می
توان از همان ابتدای دامدار شدن انسان در نظر گرفت که آدمی با استفاده از پوست، مو
و پشم حیوانات برای خود زیر انداز و زیلو می بافت. به صورتی
که کم کم در طول زمان به بافته های خود پیچیدگی و زیبایی
بیشتری داد که در نهایت فرش ایرانی تبدیل شد به مجموعه ای از رنگ
ها و نقش های دلفریب با تار و پودی از پشم و نخ و ابریشم که جلای خاصی
به آن می بخشید و این سیر تکاملی، فرش ایران را از بافته
های دیگر مناطق جهان یک سر و گردن بالاتر برد. همچنین اختصاص نقوش، رنگ
ها و نماد های بافندگی در فرش ها و قالی های هر منطقه، به
مانند پرچم یک کشور هویتی خاص به آن می بخشد؛ که این امر در تمام نواحی
فرش بافی ایران رایج و از این حیث در جهان بی نظیر است، مانند نماد چلیپا (خورشید
ساسانی) در فرش ترکمن یا بوته خمیده معروف به نقش ماهی در آذربایجان. همچنین با
فراوان شدن گونه های فرش واحد هایی برای تخمین میزان ارزش قالی در نظر گرفته شد،
مانند رج در آذربایجان و خفت در اصفهان. از طرفی دیگر بافته های کشور ایران به دو
نوع گره فارسی و ترکی تقسیم می شود که هر کدام، نوع گره زدن مخصوص به خود را دارا
هستند.از سویی دیگر ورود نقاشی و خط به صنعت فرش منجر به تولید تابلو فرش هایی با
موضوعات مذهبی، منظره و پرتره شد که نقطه عطفی در این زمینه به حساب می آمد. |
|