نشریه پرواز -
تیر 1391-
شماره30
چند مدتی است که برای پرواز ننوشته ام اما شورای سردبیری نشریه، از من خواست که
برای این شماره، سرمقاله بنویسم. این موضوع را با خوشحالی پذیرفتم، چرا که استمرار
انتشار پرواز نشان داده است که این نشریه، قصد دارد به حیات افتخارآمیزش ادامه دهد.
این موضوع در شرایطی است که از یک طرف تعداد نشریات جامعه کاهش پیدا کرده و از طرف
دیگر، هر روز صدها ایمیل خواسته و ناخواسته با محتویات گوناگون به دست ما می رسد.
به همین خاطر، نوشتن برای پرواز به وسواس و دقت بیشتری نیاز دارد. موضوع این
سرمقاله را «اخلاق» قرار دادم تا با گفتگوی آرش آبائی با عنوان «نسبت دین و اخلاق»
و دل نوشته ای به نام «شرمندگی یا گناه» مجموعه ای کامل تشکیل دهند.
منظور از اخلاق چیست؟
«اخلاق» در واقع تفاوت گذاشتن بین نیت ها، تصمیمات و رفتارهایی است که خوب و یا بد
هستند. حتماً شما هم معتقد هستید که خوبی و بدی هم امری نسبی هستند. یعنی تعریف مرز
برای خوب و بد بودن رفتارها و نیت ها کار ساده ای نیست. اما در این مقاله هر جا که
از اخلاقیات سخن رفته منظور همان رفتارهای اجتماعی نیکی است که در ادیان، ادبیات و
گفته های بزرگان تعریف شده است. همان آموزه هایی که انسان ها را به پرهیز از
بدگویی، قضاوت کردن درباره دیگران، ایجاد اختلاف و تفرقه و ... دعوت می کند.
شکی نیست که گستردگی آموزه ها و منشورهای اخلاقی در جهان و در طول تاریخ نشان می
دهد که این موضوع همواره یکی از دغدغه های اساسی زندگی بشر بوده و انسان ها همواره
سعی کرده اند ارتباطاتشان با یکدیگر را بهبود ببخشند. نمونه ای از قدیمی ترین و
ارزشمندترین آموزه های اخلاقی، ده فرمان یهود است که به طور مشخص و واضح انسان ها
را به داشتن اخلاق و رفتاری نیکو دعوت می کند.
از کجا شروع کنیم
هر کدام از ما، در شرایطی رشد یافته و تربیت شده ایم که بی گمان ضعف ها و نقص های
خاص خودش را داشته است، علاوه بر این هر کدام از ما خوی و خصلت خاص خودمان را
داریم؛ اما با وجود تمام این تفاوت ها همه ما از همکاری و آشنایی با انسان های خوب
لذت می بریم. حال اگر فعالیت در سازمان دانشجویان را به عنوان شروعی به دنیای واقعی
و جدی بزرگسالی بدانیم، می تواند به عنوان محلی برای تمرین اخلاقی بودن، بهتر کردن
رفتارهای اجتماعی و نیک اندیشیدن درباره همکارانمان باشد. چرا که از طرفی در این
محل ارتباطات اجتماعی به طور گسترده ای وجود دارد و از طرف دیگر فعالیت در سازمان
دانشجویان، یک فعالیت کاملاً داوطلبانه است.
یک منشور اخلاقی داشته باشیم
طبق آنچه که دانشنامه ی آنلاین ویکیپدیا می گوید، منشور اخلاقی توسط سازمان ها
پذیرفته می شود تا به اعضای آن کمک کند که تفاوت بین درست و نادرست را تشخیص دهند و
در تصمیماتشان این تفاوت را لحاظ کنند. شاید این کار به سادگی امکان پذیر نباشد که
یک منشور اخلاقی برای سازمان دانشجویان یهود تعریف کنیم و به هیئت مدیره و اعضای
سازمان دانشجویان، در دوره های مختلف یادآوری کنیم که سازمان، محلی برای بهتر شدن
اخلاق و نیت همه کسانی است که به آن پیوسته اند. اما مطمئناً می توانیم حداقل بخشی
از آنچه را که به عنوان اصول اولیه ی فعالیت در سازمان است گردآوری کنیم.
منشور اخلاقی سازمان دانشجویان یهود ایران
به افراد، شخصیت و ایدههای دیگران احترام بگذاریم و آنها را به سخره نگیریم.
سلطه طلبی و قدرت خواهی در پیش نگیریم. با هم، رفتاری همراه با مهربانی و خوشرفتاری
داشته باشیم.
مهمترین عامل تصمیم گیریهایمان، منافع سازمان باشد، نه منافع شخصی خودمان.
خطاهای یکدیگر را ببخشیم و به یکدیگر فرصت جبران بدهیم.
همکار و پشتیبان یکدیگر باشیم.
صداقت در پیش بگیریم.
به بهبود، آبادانی و پیشرفت سازمان و در پی آن دانشجویان و جامعه یهود
و کشور ایران بیاندیشیم.
در همان لحظه که از صحت تصمیم خود اطمینان داریم، یک لحظه شک کنیم، شاید اشتباه
کرده باشیم.
در انجام هر کاری در سازمان، تعادل را رعایت کنیم و از زیاده روی پرهیز نماییم.
آینده...
شاید بد نباشد که همه ی ما نگاهی به منشور اخلاقی زندگی مان بیندازیم. به خودمان
دروغ نگوییم. اگر بندهای منشور اخلاقی زندگی مان را فراموش کردیم، سعی کنیم آنها را
یادآوری کنیم.
|