نشریه پرواز -
مهر 1391-
شماره31
تعداد افراد چاق روز به روز در جامعه زيادتر مي‌شود كه اين موضوع بازارگسترده‌اي
براي ارائه خدمات درمان چاقي فراهم مي‌كند. در اين ميان راه و و بي راه كدام است؟
آيا واقعاً چاقي يك بيماري است؟ چرا پزشكان چاقي را خطرناك قلمداد مي‌كنند؟
به افزايش توده چربي در بدن كه غالباً منجر به افزايش وزن می شود، چاقي گفته
مي‌شود. ساده ترين روش تعيين چاقي، اندازه گيري نمايه ی توده ی بدن 1است كه تقريباً
براي بيشتر افراد قابل تعميم است. در اين روش ما اندازه وزن فرد به کیلوگرم را بر
مجذور قد او تقسيم مي كنيم. حاصل اين عدد وضعيت تناسب وزن او را تفسير مي كند. اگر
حاصل بين 18 تا 25 باشد فرد وضعيت متناسب و طبيعي دارد. اعداد 25 تا 30 نشانگر
اضافه وزن بوده 30 تا 35 و بالاتر از آن درجات مختلف چاقي است. اهميت اين تقسيم
بندي، در سنجش ميزان خطري است كه از بابت اضافه وزن سلامت فرد را تهديد مي كند و
نيز رويكردي كه پزشك براي درمان فرد در نظر مي‌گيرد. از ديدگاه تاريخي و در طول
ايام گذشته چاقي بيشتر در بين اقشار مرفه اجتماع ديده مي شد بر همين اساس چاقي به
عنوان سمبلي از رفاه و سلامتي قلمداد مي شود. مطالعات پزشكي نشان داده چاقي براي
بروز يكسري بيماري ها، عامل مستعد كننده به حساب مي‌آيد. بيماري هايي نظير ديابت،
فشار خون، بيماري هاي قلبي، عروقي و .... همه و همه در افراد چاق نيز از ساير
گروه‌ها به چشم مي‌خورد.
هنوز اين باور كه چاقي يك بيماري است و سلامتي را تهديد مي كند در ذهن جامعه
نهادينه نشده است. هنوز مي بينيم كه اكثريت افراد، چاقي و اضافه وزن را به عنوان
يكي از وجوه طبيعي بدن در نظر مي‌گيرند و اغلب متقاضيان رفع چاقي كساني هستند كه
براي بهبود وضعيت ظاهري خود و يافتن اندامي متناسب مراجعه مي كنند. به لحاظ اصول
علمي براي درمان چاقي فقط 2 راه وجود دارد و آن رعايت رژيم غذايي و انجام فعاليت
بدني است كه بايد به مرور زمان انجام پذيرد.
