نشریه پرواز شماره 55 مرداد 1399

از میان
بند بندِ انگشتان تو
تا بند بندِ
لبخندهای دروغِ
آن قاب لعنتیِ شیشه‌ای
مرا ساحل امنی‌ست؛
بی‌کران.


از مردمک نمناک چشمان تو
تا بی‌مردمی‌های این دوران
فاصله‌ای‌ست که
پناهگاه کوچک من
در آن
تعریف می‌شود.


با من بمان؛
این زمستان
هر چه بلند و جانکاه
بهاری خواهد داشت
سبز و بی‌پایان.
با من باش
تا بهاری که
آن را
هیچ پناهگاهی
نیازی نیست...
 





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید