|
|
دکتر رحمتالله
رفیع
تولید
مثل و تشکیل خانواده امری مهم در دین یهود به شمار میرود. هر چند منظور از
زندگی زناشویی، مصاحبت، ارضاء تمایلات جنسی و پیشگیری از انحرافات و تخیلات
جنسی است، ولی داشتن فرزند همواره رکن اساسی تشکیل خانواده بوده است. این
امر برای مردان به عنوان وظیفه و فرمان دینی تعیین شده است، ولی بانوان در
مورد آن مجاز بوده، دارای حق انتخاب میباشند. به طوری که در شریعت، با
وجود نقش برابری که زن و مرد در تولید مثل دارند، صریحاً سعی شده است که
زنان را قانوناً از موظف بودن به انجام این وظیفه مستثنی بدارند. مستثنی
کردن زن از کار خیر تولید مثل، امکان پیشگیری از بارداری را برای آنان میسر
ساخته است، به خصوص که در تلمود صریحاً به شیوههای پیشگیری از بارداری
اشاره میشود. به خصوص که در تمود صریحاً به شیوههای پیشگیری از بارداری
اشاره میشود. ولی چون این اشارات به زبان ابهام و بدون دستورهای صریح
میباشد، ابهامات زیادی در این مورد وجود دارد. در تورات (کتاب آفرینش، باب
اول آیه 28) اولین جملهای که خطاب به آدم و حوا صادر شده است فرمان تولید
مثل است که به طور مساوی به زن و مرد محول گردیده است. بنابراین شریعت
برخلاف این جملهی صریح کتاب آفرینش و قوانین طبیعت، این امر را تنها وظیفه
دینی مردان به شمار میآورد. رهبران مذهبی تولید مثل را وظیفه قانونی مرد،
ولی «حق انسانی زن» میشمارند. با وجود جملهی صریح تورات مبنی بر اشتراک
وظیفه زن و مرد در تولید مثل، در مورد مستثنی نگاهداشتن زن در این امر،
میتوان دو توضیح بر آن انگاشت: اول افراد ممکن است در انتخاب بین تشکیل
خانواده و سایر خواستهای درونی خود مانند ادامه تحصیل دانش و فعالیتهای
اقتصادی قرار گیرند. بنابراین لازم میباشد که تولید مثل به عنوان یک وظیفه
به آنها تأکید شود تا سایر تمایلات بر آن پیشی نگیرند. دوم آن که موظف
نساختن زنان به تولید مثل، امکان استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری را
برای آنان موجه میسازد. مسأله پیشگیری از بارداری در تلمود، توسط حخامیم
مختلف مورد بحث و موشکافی قرار گرفته است. عدهای این پیشگیری را فقط برای
سه گروه از زنان مجاز میدانند: زنان کم سال، زنان باردار و زنان شیرده، در
حالی که عدهای دیگر از حخامیم سایر زنان را نیز در این مورد آزاد و دارای
حق انتخاب میشمارند. |
|