|
گردآوری: یورام
هارونیان
ویرایش نهایی: دکتر یونس حمامی لاله زار
مهر 1390
ماشیَح (منجی موعود) و دوره‌ی گئولا (نجات)
الف – ایمان به منجی موعود (ماشیح)
یکی از پایه‌های اساسی و اصول مهم آئین یهود، ایمان به آمدن ماشیح و دوره‌ی نجات
می‌باشد. هر یهودی باید اعتقاد داشته باشد که ماشیح به پا خواسته و پادشاهی خاندان
داوید هَمِلِخ (حضرت داوود) را دوباره تجدید خواهد کرد. هر کس که به او اعتقاد
نداشته باشد و یا کسی که چشم به راه آمدن او نباشد، نه تنها عملاً گفته‌های سایر
انبیا را انکار کرده است، بلکه تورات و مُشه ربنو (حضرت موسی (ع)) را نیز منکر شده
است، زیرا تورات در مورد او شهادت می‌دهد همان طوری که گفته شده: «خداوند، خدای تو،
امیران تو را باز گردانیده و برتو ترحم خواهد کرد. او بازگشته و تو را جمع خواهد
نمود .... » (سفر تثنیه فصل 30 آیه 3)
این گفته‌های صریح تورات، تمامی سخنان انبیا (در رابطه با ماشیح و نجات) را
دربرمی‌گیرند. بعضی از مراجع و مفسرین تورات، این اصل مهم را قسمت تکمیل شده‌ای از
اولین فرمان از فرامین ده‌گانه («من هستم خداوند، خدای تو، که تو را از سرزمین مصر،
از خانه بردگی، بیرون آوردم») می‌دانند که در آن، ایمان به خداوند به ما دستور داده
شده است، بدین معنی که :
«انسان باید بداند، آن که آسمان و زمین را خلق کرد، حاکم مطلق در بالا و پائین و
چهار جهت دنیاست ... این نکته شامل این اصل است ... که در قضاوت بعد از مرگ، از
انسان سؤال می‌شود : «آیا تو اشتیاق و آرزو برای نجات و رستگاری داشتی؟» فرمان بالا
مدرک تورایی در مورد این وظیفه (ایمان به آمدن ماشیح) می‌باشد، بدین معنی که : همان
طوری که باید اعتقاد داشته باشیم که خداوند ما را از سرزمین مصر بیرون آورد، به
همان نسبت نیز «من از تو می‌خواهم که اعتقاد داشته باشی که من خداوند، خدای تو، تو
را دوباره از بدی‌ها نجات خواهم داد.»
ب – پایان بدی و گناه
با آمدن دوره‌ی نجات، پلیدی و گناه از بین خواهد رفت:
«یحزقل نبی» 37:23 - «و آنها دیگر خود را با بت‌ها و اعمال مکروه و خطاهای خود،
پلید نخواهند کرد.»
«صفنیا نبی » 3:13 - «مردم گناهی مرتکب نخواهند شد و دروغ نخواهند گفت و در دهانشان
زبان فریب‌آمیز یافت نخواهد شد.»
«زخریا نبی » 13:2 - «و در آنروز ... من اسامی بت‌ها را از زمین منقطع خواهم کرد و
آنها دیگر به یاد آورده نخواهند شد، و همچنین انبیا (دروغین) و روح ناپاکی (غریزه‌ی
بد) را از زمین برخواهم انداخت.»
«ملاخی نبی » 3:19 - «زیرا اینک روزی خواهد آمد که همانند تنور سوزان خواهد بود، و
تمام گنهکاران و آنهایی که ظلم می‌کنند (مثل) کاه خواهند شد ... (طوری که از آنها
ریشه و شاخه‌ای باقی نخواهند گذاشت.»
ج – درک الهیت و آگاهی واقعی از وجود خدا
عصر نجات، آگاهی و درک وجود و ماهیت الهی را برای تمامی افراد بشر به ارمغان خواهد
آورد :
«یشعیا نبی » 11:9 - «زمین از دانش الهی مملو خواهد گشت، همانند آب‌هایی که دریا را
می‌پوشانند.»
«یشعیا نبی » 40:5 - «عزت خداوند ظاهر گشته و تمامی افراد بشر با همدیگر خواهند دید
که دهان خداوند صحبت کرده است.»
«ییرمیا نبی » 33 – 31:32 - « تعالیم خود را در نهاد آنها گذاشته و بر قلبشان خواهم
نوشت و برای آنها (تمامی افراد بشر) خداوند و پروردگار خواهم بود، و دیگر کسی
همنوعش را تعلیم نداده و کسی برادرش را (درس نخواهد داد) که «خدا را بشناس»، زیرا
آنها همگی مرا خواهند شناخت، از کوچک‌ترین تا بزرگ‌ترین آنها.»
روح الهی بر مردم آمده و به آنها قدرت نجات خواهد بخشید :
«یوئِل نبی » 3:12 - «روح خود را بر تمامی نوع بشر جاری خواهد ساخت، و در آن روزها
روح خود را بر غلامان و کنیزان نیز جاری خواهم ساخت.»
د – پرستش وستایش بین‌المللی خدا
ماشیح، تمامی دنیا را طوری اصلاح خواهد کرد که همگی خدا را در اتحاد کامل مورد
پرستش قرار خواهند داد.
«صفنیا نبی » 3:9 - «زیرا در آن موقع (زبان) ملت‌ها را به زبانی پاک و منزه تبدیل
خواهم کرد که همه‌ی آنها نام خداوند را خوانده و او را به یکسان عبادت خواهند کرد.»
«یشعیا نبی » 3- 2:2 – و «میخا نبی » 2- 4:1 - «... خانه‌ی خداوند بر قله‌ی کوه‌ها
مستقر خواهد شد و بر تپه‌ها بالا خواهد رفت، و تمامی ملت‌ها به سوی آن روانه خواهند
شد. مردمان بسیاری رفته و خواهند گفت: «بیائید بالا رویم به کوه خداوند و به خانه‌ی
خالق یعقوب، تا (ماشیح) طریق‌های او (خدا) را به ما یاد داده و ما در راه‌های او
(خدا) قدم برداریم.»
«زخریا نبی » 14:9 - «و خداوند بر تمامی زمین پادشاه خواهد بود، در آن روز، خداوند
یکتا و اسمش یکتا خواهد بود.»
د ) همزیستی مسالمت‌آمیز و صلح بین‌المللی
آگاهی و درک الهیت، کوته‌فکری و تمایلات نابخردانه را که اغلب منجر به کشمکش‌های
بیهوده و جنگ و ستیز بین ملت‌ها می‌شود، خود به خود از بین می‌برد.
و در نتیجه دوره‌ی نجات، دوره‌ی صلح و صفا در سراسر دنیا خواهد بود:
«یشعیا نبی » 2:4 – و«میخا نبی » 4:3 - «... و آنها شمشیرهای خود را شکسته و به
گاوآهن تبدیل خواهند کرد و نیزه‌های خود را به قیچی‌های شاخه‌زنی مبدل خواهند ساخت.
ملتی بر ملت دیگر شمشیر بلند نکرده و دیگر جنگ نخواهند آموخت.»
«هوشع نبی » 2:20 - «... و من، کمان و شمشیر و آلات جنگ را از زمین باطل کرده و
مردم را در امنیت قرار خواهم داد.»
«زخریا نبی » 9:10 - «... و (تیر و ) کمان جنگ از بین رفته و (ماشیح) با ملت‌ها از
صلح صحبت خواهد کرد...»
این حالت و رفتار تازه‌ی بشریت، در دنیای حیوانات نیز مشاهده خواهد شد :
«یشعیا نبی » 9- 11:6 - «گرگ با گوسفند زندگی خواهد کرد و پلنگ در کنار بزغاله
خواهد خوابید. گوساله و بچه‌‌ی شیر و گاومیش با هم خواهند بود و کودک صغیری آنها را
هدایت خواهد کرد. گاو با خرس چرا خواهند کرد، بچه‌های آنها با همدیگر خواهند
خوابید، و شیر همانند گاو، کاه خواهند خورد. طفل شیرخوار بر سوراخ مار کُبرا بازی
خواهد کرد، و نوزاد تازه از شیر گرفته دست خود را به مردمک چشم افعی دراز خواهد
کرد. در تمامی کوه مقدس من آسیبی نرسانده و خرابی به بار نخواهد آورد، زیرا زمین از
دانش خداوند مملو خواهد گشت، همانند آب‌هایی که دریا را می‌پوشانند.»
«یشعیا نبی » 65:25 - «گرگ و گوسفند با همدیگر چرا خواهند کرد، شیر همانند گاو، کاه
خواهد خورد، و خاک، غذای مار خواهد بود.»
هـ - رستاخیر مردگان
«یشعیا نبی » 26:19 - «مردگان زنده خواهند شد، ... ای کسانی که در خاک خوابیده‌اید،
برخاسته و ترنم کنید ...»
«یحزقل نبی » 14- 37:12 - «... اینک من قبرهای مردگان را باز کرده و آنها را از
قبرهایشان بالا خواهم آورد، و شما خواهید دانست که من هستم خداوند، و روح خود را در
شما دمیده و زنده خواهید شد و خواهید دانست که من هستم خداوند که گفتم و انجام
دادم...»
«دانی یل(دانیال) نبی » 12:2 - «بسیاری از آنهایی که در خاک زمین خوابیده‌اند،
بیدار خواهند شد ...»
و – برکت و سعادت رویایی : پایان مریضی و مرگ و میر
در زمان نجات، جهانیان شاهد برکت و نعمت جسمی و روحانی در حد اعلی خواهند بود.
همه‌ی بیماران شفا خواهند یافت. اشخاص نابینا، کر، لال، و هر کس که از نقص عضو
دیگری رنج می‌برد، همه از ناتوانی نجات خواهند یافت:
«در آن زمان چشم نابینایان روشن شده و گوش ناشنوایان باز خواهد شد .... شل همانند
گوزن جست و خیز کرده و زبان لال ترنم خواهد کرد... » (یشعیا نبی 6-5 :35)
مرگ و میر نیز متوقف خواهد شد، همان طوری که گفته شده:
«مرگ، برای همیشه از بین خواهد رفت و خداوند اشک را از هر صورتی پاک خواهد کرد.»
(یشعیا نبی 52:8)
«زندگی، راحت و آسوده خواهد بود، و نیازهای مادی ما به وسیله دیگران برطرف خواهد
شد، و همه اهل زمین در آسایش و رفاه خواهند بود.» (یشعیا نبی 61:5)
«حاصلخیزی زمین نیز به حد چشمگیری زیاد شده و انواع و اقسام فرآورده‌های گیاهی را
به وفور تولید خواهد کرد. درختان نیز همه روزه میوه‌های رسیده ببار خواهند آورد.»
(یشعیا نبی 51:3)
«غلات را زیاد خواهم کرد و میوه‌ی درختان وحاصل زمین را افزایش خواهم داد...»
(یحزقل نبی 30-29 :36)
«در آن زمان نه قحطی خواهد بود و نه جنگ، نه حسادت و نه دعوا. زیرا تمام خوبی‌ها به
وفور اعطا خواهند شد و تمامی لذایذ، همانند خاک در دسترس خواهند بود.» (میشنه تورا
12:5)
وقایع و شرایط خارق‌العاده و شگفت‌انگیز زمان نجات، با تمامی معجزاتی که قبل از آن
به وقوع پیوسته، حتی با معجزات مربوط به خروج از مصر، غیرقابل مقایسه بوده و آنها
را تحت‌الشعاع قرار خواهند داد.
با این وجود، بایستی خاطرنشان کرد که برکات و نعمات الهی صرفاً به خاطر عیاشی و
خوشگذرانی نبوده، بلکه وسایلی برای رسیدن به اهدافی والاتر می‌باشند. همان طوری که
هارامبام دانشمند و فیلسوف بزرگ یهودی و پزشک دربار صلاح‌الدین ایوبی متذکر است:
«آرزو و اشتیاق ما برای زمان ماشیح، به خاطر سلطه‌جویی بر دنیا، و یا حکمروایی بر
جهان نیست، همچنین این موضوع به خاطر خوردن و نوشیدن و عیاشی نمی‌باشد، «که به
عقیده غلط بعضی از مردم عامی، ثروت و دارایی زیاد داشته و اسب‌سواری کرده و در بزم
و میخوارگی غوطه‌ور شوند.» بلکه بیشتر به خاطر رهایی از سلطه‌ی افرادی است که به
خداوند ایمان و اعتقاد ندارند و ما را از انجام صحیح و شایسته فرامین الهی
بازمی‌دارند. آرزو و اشتیاق ما این است که بدون اذیت و آزار از طرف دیگران، تمامی
جوانب زندگی خود را آزادانه به فرامین الهی و دانش آن اختصاص دهیم. امید و انتظار
ما برای آن روز بدین دلیل است که در آن موقع، صادقان و صالحان گرد هم آمده و
دوره‌ای خواهد بود که عقل وحکمت و خوبی و حقیقت بر دنیا مستولی خواهد شد. آن موقع
زمانی خواهد بود که دستورات پروردگار بدون هیچ نگرانی، ترس و یا اجبار مو به مو
اجرا خواهد شد و تنها پیشه‌ی مردم دنیا، دانستن الهیت خواهد بود.
تسریع کردن آمدن ماشیح (منجی موعود)
آمدن ماشیح و بوقوع پیوستن نجات قبل از زمان نهایی را می‌توان به چند روش مناسب
تسریع کرد. این روش‌ها اغلب شامل رعایت و به جا آوردن چند فرمان مختلف می‌شوند که
اصول کلی و همه جانبه یهودیت را دربرمی‌گیرند، و سایر ادیان الهی نیز به آنها
اعتقاد کامل داشته و این فرامین از اصول کلی این ادیان نیز می‌باشد.
الف – تشووا (توبه)
اولین و مهمترین این فرامین، فرمان تشووا (بازگشت به سوی خدا و توبه کردن) می‌باشد.
به نقل از دواریم (پنجمین جلد از تورات مقدس) 3 و 30:2 - «موقعی که باز گردی به سوی
خداوند، خالقت ، و به ندای او گوش فرا دهی ... و خداوند، خالقت ، اسیران تو را
بازگردانده و بر تو رحم خواهد نمود.»
تشووا (توبه) باعث به وقوع پیوستن فوری نجات می‌شود.
به گفته‌ی تهیلیم (مزامیر داوود) 95:7 - «امروز، اگر به ندای او گوش فرا دهید، نجات
می‌یابید.»
در نتیجه، اصل کلی و همه‌جانبه‌ی سرسپردگی به خداوند و پیروی دقیق از فرامین او و
انجام خواسته‌های الهی که در یک کلمه تشووا (توبه) خلاصه می‌شود، بهترین و
ساده‌ترین روش برای آمدن فوری ماشیح می‌باشد. این، مستلزم عمل خارق‌العاده‌ای نیست،
بلکه پشیمانی ساده (ولی صمیمی) و تأثر به خاطر خلاف‌های گذشته و تصمیمی قاطع برای
بهبود رفتار در آینده، یک تشووا (توبه‌ی) کامل است.
ب – مطالعه‌ی کتب الهی
در دین یهود مطالعه تورات به نیت انجام اوامر برابر همگی فرامین است. به همین دلیل
است که اهمیت دادن افراد به علوم ا-لهی و اختصاص اوقات روزانه و هفتگی به فراگیری
آن، موجبات تسریع ظهور را فراهم می سازد.
ج – صداقا ( صدقه دادن)
ترحم ما بر فقیران و مستمندان، متقابلاً موجب برانگیخته شدن ترحم آسمانی (از جانب
خدا) گشته و در نتیجه، آمدن نهال نورسته‌ی داوید (حضرت داوود) یعنی ماشیح وفرا
رسیدن ایام نجات را تسریع می‌کند.
د – اتحاد یکتاپرستان با یکدیگر در جهان
یکی از مهمترین اصول برای ظهور ماشیح و دوره‌ی نجات آدمی، اتحاد خداپرستان در سراسر
جهان با یکدیگر و برادر و برابر شدن آنهاست، همان‌طوری که در تهیلیم (مزامیر حضرت
داوود «ع») آورده شده:
اینک چه زیبا و پسندیده است که همگی حق‌پرستان یکی شوند، که این عمل سبب رضایت و
خشنودی خداوند خواهد شد.
هخ- شبات (مراسم روز تقدس شبات):
یکی از راه های تسریع ظهور ماشیح، رعایت دقیق و کامل قوانین روز شنبه (تعطیلی و
عبادت آن روز) است زیرا رعایت آن یکی از نشانه های ایمان یک فرد یهودی به احکام
تورات است.
عنصر و موضوع بسیار مهم دیگر برای تسریع و به ثمر رسیدن نجات نهایی که با اهمیت
بوده و در واقع عنصر اساسی این اصل مهم یهودیت را تشکیل می‌دهد همان ایمان و اعتقاد
صمیمانه همراه با انتظار، برای آمدن ماشیح می‌باشد.
انتظار برای ماشیح (منجی موعود)
الف – پاداش و مزد منتظر بودن
«حبقوق نبی» 2:3 - «گرچه او تأخیر کند، با این حال برای او منتظر باش، زیرا او
مطمئناً خواهد آمد، و دیر نخواهد کرد.»
«صفنیا نبی » 3:8 - «بنابراین خداوند می‌گوید برای من منتظر باشید، برای روزی که به
پا خواهم خواست برای داوری، زیرا قضاوت من جمع‌آوری ملت‌هاست، که مملکت ها را گرد
هم آورده تا بریزم بر آنها غضب خود را، تمامی خشم شدید خود را. زیرا تمامی ظالمان
زمین از آتش غیرت من تحلیل خواهند رفت.»
«یشعیا نبی » 30:18 - «خوشا به حال تمام کسانی که برای او منتظر هستند.»
صبر و انتظار برای ماشیح، تنها یک حسن پسندیده نبوده بلکه یک فرضیه‌ی مهم مذهبی
است. بهترین دلیل آن که، هارامبام (دانشمند یهودی) چنین وضع می‌کند که هرکس به آمدن
ماشیح ایمان نداشته و یا مشتاقانه در انتظار و چشم به راه او نباشد، حقیقت و راستی
را رد کرده است. وی این نکته را در اصول سیزده‌گانه‌ی یهود که هر فرد یهودی در نماز
صبح آن را قرائت می‌کند چنین بیان نموده:
«من با ایمان کامل به آمدن ماشیح اعتقاد دارم و اگر چه او تأخیر کند، با این همه هر
روز در انتظار هستم که بیاید.»
همان طوری که در بالا گفته شد برخی از مراجع یهودیت، این اصل ایمان به ماشیح را
قسمت مکملی برای فرمان اول ده فرمان می‌دانند که چنین می‌گوید:
«من هستم خداوند، خالق تو، که تو را از سرزمین مصر، از خانه‌ی بردگی بیرون آوردم.»
به خاطر همین، انتظار برای ماشیح، یکی از سؤالاتی که در روز قضاوت الهی از شخص
خواهد شد:
آیا چشم به راه نجات بودی؟
ایمان به آمدن ماشیح و منتظر بودن برای او، دو موضوع مجزا هستند.
«ایمان داشتن»، تصدیق و تایید یک اعتقاد است که در مورد همه‌ی قسمت‌های تورات صادق
بوده و در این زمینه، تصدیق اصل ماشیح و آمدن بی‌چون و چرای او می‌باشد.
ولی «منتظر بودن» یعنی صبر و انتظار مشتاقانه و جدی برای نجات که هر چه زودتر به
وقوع بپیوندد. به عبارت دیگر گفتن «هر روز در انتظار او هستم» بایستی به معنی واقعی
کلمه صورت گیرد.
ب – طلب کردن ماشیح
ایمان واقعی به نجات به وسیله‌ی امید و انتظار صمیمانه برای نجات و مشتاقانه چشم به
راه ماشیح بودن، معلوم می‌گردد. و در پی آن صحت و صداقت این امید و انتظار، با جهد
و کوششی که برای به دست آوردن آن به عمل می‌آید، سنجیده می‌شود. انسان برای دستیابی
به چیزی که واقعاً و از صمیم قلب خواستار آن است، آن را با خواهش و تمنا و التماس
طلب کرده و از هر گونه کوششی برای به دست آوردن آن دریغ نمی‌کند.
این نکته در مورد فرمان مربوط به انتظار و اشتیاق برای آمدن ماشیح نیز صادق است.
خداوند می‌خواهد که ما برای تحقق یافتن نجات، هر آن چه در قدرت داریم انجام داده و
بدین‌وسیله صداقت ادعای خود را مبنی بر خواستن ماشیح، به اثبات برسانیم. او
می‌خواهد ما با مطالبه مکرر و تقاضاهای خود برای نجات، دروازه‌های آسمان را به لرزه
درآوریم:
ما همه روزه در تفیلاها (نمازها) خود چندین مرتبه راجع به نجات و آمدن ماشیح و
رهایی مردم جهان از بدی‌ها و پلیدی‌ها در هر دین و مذهب و لباسی که هستند دعا
می‌کنیم. ولی دعا و خواهش، کافی نیست. انسان باید با تمامی وجود خواستار نجات بوده
و آن را مطالبه کند، به همان گونه که یک کارگر دستمزد خود را مطالبه می‌کند:
طبق قانون اگر کارگری دستمزد خود را طلب نکند، کارفرمای او هیچ اجباری ندارد که آن
را بلافاصله بعد از اتمام کار به وی پرداخت کند. به همین ترتیب ما نیز نجات را باید
مطالبه کنیم. کوتاهی در این امر، دال بر آن است که نجات، برای ما آنقدرها ضرورت
ندارد.
شخصیت ماشیح (منجی موعود)
الف – ماشیح : بشر خاکی
هدف نهایی از آفرینش دنیا که از اولین لحظه‌ی خلقت در نظر پروردگار بود. ماشیح
و دوره‌ی نجات می‌باشد. در نتیجه ماشیح یکی از موضوعاتی است که حتی بر موضوع آفرینش
مقدم است. البته این اشاره‌ای است به اصل یا موضوع ماشیح و نشامای (روح) او. ولی از
جنبه‌ی فیزیکی و دنیای مادی، ماشیح، یک بشر خاکی است:
ماشیح انسانی است خاکی از اولاد بشر که به صورت عادی متولد شده است. تنها نشانه در
مورد اصل و نسب او این است که از اعقاب داوید هملخ (حضرت داوود(ع)) و از نسل پسرش
شِلُومُو (حضرت سلیمان(ع)) می‌باشد. صداقت و پارسایی او از بدو تولد به بعد، دائماً
در حال افزایش بوده و به خاطر فضیلت و اعمال شایسته خود، به عالیترین و والاترین
درجات تکامل روحانی دست خواهد یافت.
ب – ماشیح در هر دوره
امکان آمدن ماشیح در هردوره وجود دارد. با این حال این به دین معنی نیست که او
در وقت مناسب برای ظهور از آسمان‌ها پایین آمده و در زمین ظاهر خواهد شد.
بلکه برعکس، می‌توان گفت که ماشیح همیشه روی زمین است، بشری خاکی باپایه و مقام
بسیار مقدس و روحانی که در هر دوره وجود داشته و حاضر و ناظر است.
در هر دوره فرزندی از خاندان یهودا به دنیا می آید که برای مقام ماشیح ، برازنده
است. روزی که زمان نجات فرا رسد، نشامای(روح) مخصوص و از قبل موجود ماشیح پایین
آمده و به آن صدیق اهدا خواهد شد.
ج – شخصیت و صفات خاص ماشیح
«یشعیا نبی» 4- 11:2 می فرماید: «روح خداوند بر او خواهد آمد، روح عقل و فهم،
روح تدبیر و توانایی، روز دانش و ترس الهی. و او با ترس الهام می گیرد، و با دید
چشمانش قضاوت نخواهد کرد و با سمع گوش‌هایش فتوی نخواهد داد.»
«تهیدستان را با عدالت داوری کرده و برای افتادگان زمین، با تساوی حقوق، تصمیم
خواهد گرفت، و ظالمان زمین را با عصای (حرف) دهان خود کوبیده و شریران را با نفس
(نسیم) لب‌های خود از بین خواهد برد.»
«یشعیا نبی » 53:11 - «بنده ی من با پیروی از دانش خود، عادلان را تبرئه خواهد
کرد...»
«اینک بنده ی من عاقل و خردمند، والامقام و سرافراز و بسیار بلندمرتبه خواهد بود.
عقل و دانش او از شِلُومُو هملخ (حضرت سلیمان(ع)) نیز فزونی خواهد داشت، از پدران
قوم یهود (ابراهیم، اسحاق و یعقوب) و از همه‌ی انبیایی که بعد از مُشه ربنو (حضرت
موسی کلیم ا-له) به پا خواسته‌اند بلندمرتبه تر بوده و از بسیاری از جوانب، حتی از
حضرت موسی(ع) نیز بالاتر خواهد بود. شأن و مقام و احترام وی از همه‌ی پادشاهان قبل
از او فراتر است. او ناوی (پیامبر) خارق‌العاده‌ای بوده که از این لحاظ، فقط در
مقایسه با مُشه ربنو (حضرت موسی (ع)) مقام دوم را خواهد داشت، البته همه‌ی شرایط و
خصوصیت‌های عقلانی و روحانی لازم برای نبوت را دارا خواهد بود.
او همانند چوپانی با ایمان، چنان دلواپس و در فکر ملت خویش است که هر نوع رنج و
عذابی را که تضمین‌کننده نجات یکایک آنهاست، داوطلبانه بر خود قبول کرده، مبادا حتی
یک نفر از آنها از دست برود.
ماشیح دائماً در حال مطالعه یا تفکر در تورات و تعالیم آن بوده و مشغول انجام
فرامین می‌باشد. اوتمامی افراد بشر را تعلیم داده و آنها را در راه الهی هدایت
خواهد کرد. ماشیح ایده‌های کاملاً نوینی ارائه خواهد داد و راز و رموز مخفی تورات
را آشکارخواهد کرد به طوریکه تمامی توراتی که در دنیای کنونی مطالعه شده، در برابر
تورات ماشیح ناچیز خواهد بود.
ماشیح برای اثبات هویت خود احتیاجی به انجام معجزات و شگفتی‌های خارق‌العاده نخواهد
داشت. ولی با این وجود او این کار را خواهد کرد.
نبایستی پنداشت که در زمان ماشیح امری از امور دنیا باطل خواهد شد، و یا پدیده‌ی
تازه‌ای در آفرینش به وجود خواهد آمد، بلکه باید دانست که درآن زمان دنیا سیر طبیعی
و عادی خود را طی خواهد کرد و این که در «یشعیانبی» گفته شده که «گرگ باگوسفند
زندگی کرده و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید» مَثَل و استعاره است، بدین معنی که همگی
بنی‌آدمیان درکنار یکدیگر در صلح و امنیت زندگی خواهند کرد، زیرا که کافران ظالم
دنیا به گرگ و پلنگ تشبیه شده‌اند، همان طوریکه گفته شده:
«گرگ صحرا، غارت خواهد کرد، و پلنگ درکمین شهرهای آنان خواهد بود.»
در زمان ماشیح دیگر دزدی و غارت نخواهد بود.
حخامیم (بزرگان دین) گفته‌اند: «تنها فرق بین دنیای کنونی وزمان ماشیح، رهایی از
سلطه‌ی کفار و نادانان است.
تاریخ آمدن ماشیح (منجی موعود)
تاریخ واقعی آمدن ماشیح، رازی است که از بشر خاکی پوشیده است.در «یشعیانبی»
(60:22) گفته شده که نجات را «در وقت مناسب آن» تشریع خواهم کرد. در این آیه دو
مفهوم ظاهراً متضاد بیان شده است 1- در وقت مناسب آن: این «وقت» ازابتدای آفرینش
تعیین گشته است. این زمان موعود بدون قید و شرط می‌باشدو ارتباطی با لیاقت و
شایستگی مردم جهان ندارد. 2- تسریع خواهم کرد: این عبارت به معنای آن است، نجات
نهایی و ظهور ماشیح ممکن است که زودتر از زمان تعیین شده فوق، واقع شود.
نتیجه‌گیری از این موضوع بسیار روشن است، ماشیح می‌تواند به شرط لیاقت افراد بشر و
تقدیر ا-لهی هر لحظه و یا هر روز و یا حتی قبل از زمان تعیین شده ظهور کند. به نقل
از تهیلیم (مزامیر حضرت داوود) 95:7 - «امروز خواهد آمد اگر به ندای او گوش دهید.»
ماشیح درهر دوره‌ای اگر در خفاست اما زنده و حاضر است، اوهر لحظه آماده برای ظهور
بوده و به مجردی که از جانب الهی به او ابلاغ شود، ظاهرخواهد گشت. در تمامی مدت قبل
از وقت مناسب آن، زمان‌های مخصوص و بسیار مناسبی هستند که به نحو آسان‌تری می‌توان
باعث آمدن وی شد. فقط و فقط برماست که این فرصت‌ها را غنیمت شمرده و آمدن ماشیح و
نجات حقیقی را تسریع کنیم.
در پایان آرزو می‌کنیم که انسان‌ها شایستگی دیدار ماشیح را بیابند و در زمان خودمان
شاید ظهور او و رسیدن انسان به کمال سعادت و بهروزی درراه الهی باشیم.
آمِن (آمین)
در انتها ذیلاً برخی از قوانین مذهبی در دین یهود را ذکر می‌نمایم:
برخی از قوانین مذهبی در دین یهود
الف - نماز (تفیلا)
هر فرد یهودی در طول روز واجب است که 3 بار نماز بخواند که این نمازها، یکی در
صبح (هنگام طلوع آفتاب)، یکی در ظهر، و دیگری در عصر (پس از غروب آفتاب) خوانده
می‌شود. نماز شامل یک سری دعاهای مذهبی و نیایش‌ها و همچنین قسمت‌هایی از کتاب
تورات مقدس و دیگر کتب مذهبی یهود مانند تهیلیم (مزامیرداوود) و سایر کتب مذهبی و
عرفانی است.
در تورات مقدس اشاره به برگزاری نماز صبح برای اولین بار توسط حضرتابراهیم(ع)،
نماز ظهر توسط حضرتاسحاق(ع) و نماز عصر توسط حضرت یعقوب(ع)، سه جد بزرگوار یهود
بیان شده است.
نماز شامل قسمت‌هایی است که فرد باید به صورت ایستاده بخواند و همچنین قسمت‌ها و
بخش‌هایی دارد که فرد می‌تواند نشسته آن را قرائت نماید. در نماز بخش‌های خاصی وجود
دارد که فرد هنگام خواندن این بخش‌ها از کمر به نشانه‌ی تعظیم و سجده خم می‌شود.
علمای یهود اظهار داشته‌اند که نماز باید به صورت دسته‌جمعی خوانده شود که در این
صورت پاداش و مزد زیادتری نیز خواهد داشت اما اگر کسی به دلیل مشکلات شخصی نتواند
به کنیسا برود و در کنار دیگران نماز بخواند، می‌تواند به صورت انفرادی نیز نماز
خود را بخواند که در این صورت نیز مورد پسند خداوند بزرگ قرار خواهد گرفت.
ب – روزه (تعنیت)
یکی دیگر از قوانین مذهبی در دین یهود گرفتن روزه (تَعنیت) در مواقع خاص و
ضروری است که برخی از مهمترین روزه‌های یهودیان به شرح زیر است:
الف - روزهی کیپور که بزرگ‌ترین روزهی یهودیان می‌باشد که در این روز یهودیان با
روزه گرفتن و نخوردن و نیاشامیدن به مدت حدود 25 ساعت به نیت توبه، ازخداوند بزرگ
به خاطر خطاها وگناهان، طلب بخشش و آمرزش می‌نمایند.
ب - روزهی نهم آو که در این روز خانه خدا و عبادتگاه یهودیان توسط رومیان خراب
شد.
به طور کلی در دین یهود 6 روزه واجب در ایام سال وجود دارد که افراد با رفتن به
کنیساها از خداوند، طلب پذیرش در خواست ها و روزه را می‌نمایند.
ج – اعیاد وجشن‌ها
در دین یهود اعیاد و جشن‌های مختلفی به مناسبت‌های مختلف در ایام سال وجود دارد
که برخی از آنها عبارتند از:
الف – جشن پِسَح (آزادی) : به مناسبت خروج یهودیان از سرزمین مصر، از خانه‌ی
بندگی، به فرماندهی حضرتموسی (ع) از جانب خداوند.
ب – جشن سیمحا تورا (شادی تورات):
به مناسبت اهدای تورات از جانب خداوند به یهودیان.
ج – جشن رُش هَشانا (اول سال) :
به مناسبت شروع سال جدید و نو.
ده فرمان اصلی دین یهود
1- من هستم خدای تو که تو را از سرزمین مصر، از خانه‌ی بردگی بیرون آوردم.
2- غیر از من خدایی برای شما نباشد و برای خود خدایی درست نکرده و آن را نپرستید.
3- اسم خدای خالقت را بیهوده بر زبان میاور (قسم بیهوده مخور).
4- روز شبات (شنبه) را مقدس بدار زیرا خدای خالق تو، آسمان و زمین را در شش روز
آفرید و روز هفتم را تعطیل اعلام کرد.
5- به پدرت و مادرت احترام گذار تا عمر تو طولانی شود.
6- قتل مکن.
7- زنا مکن.
8- دزدی مکن.
9- شهادت دروغ نده.
10- به دارایی و آن چه که به همنوعت تعلق دارد حسد مبر.
آن چه گفته شد خلاصه ای از قوانین مذهبی دین یهود شامل نماز، روزه، اعیاد و جشن‌ها
و همچنین ترجمه‌ی ده فرمان اصلی قوم یهود می‌باشد.
(به امید نجات نهایی بنی آدم از ظلمت)
نتیجه‌گیری :
یکی از پایه‌های اساسی و اصول مهم آیین یهود، ایمان به ظهور ماشیح و دوره‌ی نجات
می‌باشد. طبق نظر هارامبام (فقیه و فیلسوف یهودی) هر فرد یهودی که به ماشیح اعتقاد
نداشته باشد و یا چشم به راه آمدن او نباشد، منکر سخنان حضرت موسی(ع) و سایر انبیاء
بنی‌اسرائیل است زیرا همانطور که قبلاً ذکر شد، موضوع ماشیح به کرات در متون مقدس
عنوان گشته است.
در دین یهود نجات‌بخش نهایی «ماشیح» به معنای «مسح و تدهین شده» نام دارد و به
تصریح متون، از خاندان حضرت داود پیامبر است.
منابع :
1- تورات مقدس، سفر شموت (خروج)، فصل دوم.
2- کتاب تلمود «سنهدرین».
3- کتاب زخریا نبی، فصل سیزدهم.
4- کتاب یشعیا نبی، فصل یازدهم.
5- کتاب حبقوق نبی، فصل دوم.
6- کتاب یرمیای نبی، فصل 31 و 32.
7- کتاب صِفنیای پیامبر، فصل هفت.
8- کتاب یشعیا – میخا پیامبر، فصل دوم و چهارم.
9- کتاب دانیال نبی، فصل دوازدهم.
10- کتاب یحزقل نبی، فصل 30.
11- تلمود، گمارای سوطا. | 
