مژده صیونیت
مترجم
بهار 97
به
عکسی که روی میز کارم قرار گرفته، نگاه می کنم.
گروهی از دختران و پسران جوان، با چهره های مصمم و بشاش!
عکس مربوط به حدودا ۲۰ سال پیش است. باور کردنی نیست که زمان این چنین سریع گذشته
است!۲۰ سال طول عمر یک نسل جدید است. یاد روزهایی می افتم که نسل جوان جامعه
کلیمیان ایران فقدان یک نشریه یهودی را در جامعه احساس می کرد.
کتابخانه انجمن کلیمیان میعادگاه مان بود. هفته ای یک بار دور هم جمع می شدیم و هر
آنچه را که در مورد تهیه و چاپ یک نشریه وزین و مفید برای جامعه مان می دانستیم
میان میز گرد اطلاعات عمومی مان می ریختیم و از میان این میزگرد، سرانجام با تلاش
حدود ۱۰-۱۲جوان مشتاق و به سرپرستی آقای یشایایی رییس وقت انجمن کلیمیان، مجله بینا
متولد شد.
در میان این افراد، بعضی ها روزنامه نگار و نویسنده، برخی تحصیلات ادبی داشتند،
برخی در نوشتن تبحر داشتند و برخی فقط علاقه داشتند!
به هرحال، هر آنچه بود اولین شماره بینا ، وزین و زیبا بود که مورد توجه بسیاری
قرار گرفت. نام مجله پیشنهاد
شیرین دخت دقیقیان، محقق و نویسنده یهودی بود که مورد استقبال همگان قرار گرفت. چون
هم معنای عبری داشت و هم در فارسی کلمه ای با معنا بود. بعدها به همت آرش آبایی
محقق و متفکر در امور مذهبی یهود، صفحه ی آخر مجله به تعلیم زبان عبری اختصاص پیدا
کرد که هم مورد توجه یهودیان و هم غیریهودیان ایران قرارگرفت.
خوب به یاد دارم که یکی از همکاران مسلمانم در روزنامه اطلاعات که در مورد کتب
مذهبی دین یهود تحقیق و مطالعه می کرد ، نشریه بینا را برای یاد گیری زبان عبری
بسیار مفید یافته بود.
در اندک مدتی مجله بینا با یک تقسیم بندی زیبا به یک وسیله اطلاع رسانی جامعه
یهودیان تبدیل شد.
نشریه افق بینا، موفقیت بزرگی برای جامعه کوچک یهودی ایران بود و باعث افتخار است
که تا به امروز پابرجاست. آن چهره های جوان که نشریه بینا را ۲۰ سال پیش خلق کردند،
اکنون هر کدام در گوشه ای از دنیا ساکن هستند و البته تعدادی از آنها در ایران هنوز
برای پابرجا نگاه داشتن نشریه و هویت جامعه یهودی ایران تلاش می کنند. آن عکس سندی
تاریخی خواهد شد گواه آن هایی که مجله را با عشق و علاقه افتتاح کردند ولی مهم تر
از آن به حق است به آنان که هنوز با علاقه و افتخار نشریه را پا بر جا نگاه داشته
اند و به فرهنگ جامعه کلیمیان ایران عزیزمان خدمت می کنند، ارج بگذاریم و صمیمانه
قدردانی کنیم.
