انجمن کلیمیان تهران
   

پسح عيد آزادي يادآور رستن از ظلم و بيداد و بي‏عدالتي

   

 

فروردين 85
رحمن دلرحيم
 

پسح-Pesah«پسح» يادگار و يادآور قيام حضرت موسي كليم‏الله عليه فرعون را به عموم موسائيان زمان و همكيشان عزيز يهودي خود تبريك مي‏گوييم.

شروع اين عيد روز 15 ماه عبري نيسان، اولين ماه سال، است كه اين عيد 8 روز طول مي‏كشد. در زمان‏هاي پيشين عيد پسح جشن كشاورزان نيز به شمار مي‏آ‏مد زيرا اين عيد هم‏زمان با آغاز فصل درو جو در سرزمين مقدس است.

در روز دوم عيد پيمانه‏اي از جو به عنوان هديه نوبرانه به معبد بيت‏المقدس آورده مي‏شد. در تورات مقدس به بني‏اسرائيل فرمان داده شده كه از روز دوم عيد پسح يعني روزي كه پيمانه نوبرانه جو را به معبد بيت‏المقدس مي‏آوريد هفت هفته تمام بشماريد و در روز پنجاهم كه شمارش پايان مي‏يابد عيد شاووعوت (اعطاي ده فرمان) را جشن بگيريد.

مفهوم اساسي اين فرمان، در رويداد تاريخي ويژه خروج از مصر و آزادي نهفته است، آزادي‏ كه بني‏اسرائيل را از گروهي برده به يك ملت تبديل كرد بنابراين از ديدگاه وسيع‏تر اين عيد نمايان‏گر روز تولد ملت يهود است و از اين نظر مهمترين عيد تاريخي ملت يهود مي‏باشد. اين مطلب را دانشمندان يهود در اين گفته خلاصه كرده‏اند:

در هر دوره‏اي هر يهودي بايد چنين پندارد كه خود او بوده كه از مصر خارج شده است.

پسح، تنها هدف رهايي از بردگي مصريان و لذت بردن از آزاد زيستن نيست بلكه منظور تبديل آزادي به وسيله‏اي براي خدمت به بشريت است. قيام‏هاي رهايي‏بخش همواره پرافتخارترين صفحات تاريخ قوم يهود را به خود اختصاص داده و رهبران آن با برخورداري از ايمان به خدا و پشتيباني از قدرت توده مردم، عليه بي‏عدالتي شوريده و پايه‏هاي ظلم را به لرزه درآورده‏اند. مهمترين اين قيام‏ها، قيام عليه كاخ ستم فرعون بود كه حدود 3318 سال قبل (2448 عبري) به رهبري حضرت موسي عليه‏اسلام پيام‏‎آور توحيد و عدالت انجام گرفت.

حضرت موسي كه در بطن دربار فرعون پرورده شده بود پس از آشنايي با رنج برندگان و شناخت قوم خويش به تدريج بر انديشه شكستن كاخ‏هاي بي‏‏عدالتي و ظلم فرعون گشت و از طرف خداوند نيز اين عمل به عنوان آغاز رسالت وي بر او محول شد.

چندين واژه مختلف به عنوان نام اين عيد بكار رفته‏ اند: 1= حَگ پِسَح به معني گذر كردن و جستن و رحم نمودن بيان شده است 2 = حَگ هَمَصُوت عيد مصاها يا فطير: از آنجا كه يهوديان هنگام خروج از مصر فرصت كافي براي تهيه خمير مناسب جهت پختن نان نداشتند ناگزير از خمير ترش نشده (فطير) استفاده كرده و نان فطير تهيه كردند. 3 =حَگ هاآويوْ جشن بهاره از آنجا كه اين عيد همواره در اوايل فصل بهار واقع مي‏شود اين نام را نيز به آن نسبت دادند. 4=حَگ هَحروت جشن آزادي اين عيد جشن آزادي بني‏اسراييل از يوغ بندگي مصريان است.

در دو شب اول اين عيد هشت روزه خانواده‏هاي يهودي با چيدن سفره مخصوص و اجراي مراسم، طبق ترتيب ذكر شده در كتاب ريسر (هَگادا) (كه شامل شرح مراسم اين دو شب و وقايع خروج از مصر است) جشن را برگزار مي‏كنند. اين مراسم شامل چندين مرحله است كه مفسرين دلايل متعددي براي هر يك ذكر كرده‏اند.

مطالب گوناگوني در مورد پسح و فلسفه مراسم دوشب اين عيد در شماره‏هاي 1، 8 و 12 و 25 همين مجله مفصلاً به چاپ رسيده است كه در اينجا اشاره‏اي مختصر به فلسفه و مراحل اين مراسم مي‏شود:

 قَدِش (تقديس): گفتن براخاي (دعا) يايين اشاره به شادي و سرور به خاطر اجرا فرامين الهي است.

 اورْحَص (طهارت دست‏ها): دست‏ها را شسته همانطور كه در كتاب يشعياي نبي (16-1) آمده، اشاره است به طهارت قلب‏ها.

 كَرْپَس (خوردن كرفس): اشاره است به سبزي كه سمبل تجديد حيات نباتات در آغاز فصل بهار است و اشاره به آزادي بني‏‎اسرائيل كه آن هم در فصل بهار بود.

 يَحَص (نصف كردن نان فطير): اين كار جهت برانگيختن سؤال براي كودكان براي دنبال كردن مراسم است.

 مَگيد (گفتگوي وقايع خروج بني‏اسرائيل از مصر): اين بخش هدف اصلي مراسم است كه با دقت بايد انجام شود.

 رُحْصا (شستن دست‏ها قبل از صرف شام): اين بخش دومين طهارت دستها است كه با ترتيب خاص، طاهر مي‏شوند.

 مُوصي- مَصا (گفتن براخا يا دعاي نان فطير): اين بخش جزء احكام معمول يهود است كه قبل از خوردن نان دعا مي‏خوانند.

مارُور (خوردن سبزي تلخ): كه نشانه چشيدن و احساس تلخي‏هاست كه بني‏اسراييل در دوران بندگي مصر متحمل شده‏اند.

 كُورِخ ( پيچيدن لقمه نان با سبزي و زدن در حلق): خوردن اين لقمه كه حاوي نان فطير و سبزي تلخ در حلق كه شبيه گِل است و نشانه كار سخت و گل مالي و خشت‏زني عبرانيان در مصر است.

 شولْحان عُورِخ (سفره گسترده): خوردن شام كه سفره گسترده اشاره است به دعوت همه براي شركت در اين مراسم مقدس.

 صافون (خوردن مصاي پنهان شده): اين مصا به نام «اَفيقُومِن» نشان‏گر پاداش پنهان الهي در ازاي صواب‏هاي انسان است.

 بارخ (گفتن دعاي بعد از خوردن غذا): بايستي نيت بر تبريك گفتن الهي بنماييم و خالق خود را به خاطر كرامات و اعجاز او تسبيح بگوييم.

 هَلِل - نيرْصا (مدح و ثنا و مورد قبول شدن): خواندن سرود «هَِلل» اين بخش مدح و ثنا و رضايت الهي است كه از چند فصل از مزامير حضرت داود تشكيل شده است به نشانه قدرشناسي از آيات و معجزات الهي در حق بندگانش.

در خاتمه جمله‏اي از هگادا (شرح وقايع خروج از مصر): برما فرض است كه درباره خروج (پدرانمان) از مصر تعريف كنيم. «هركه (از معجزات الهي) بيشتر تعريف كند، بيشتر شايسته بركت خداوند خواهد بود».



 

 

 

Back Up Next 

 

 

 

 

استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است.
.Using the materials of this site with mentioning the reference is free

این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند
لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید