بمیدبار-فصل پانزدهم

شِلَحْ لِخا-فصل پانزدهم

1. خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
2. به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) صحبت كرده به آن‌ها بگو موقعی كه به سرزمین مسكونی خود كه من به شما می‌دهم، وارد شوید.
3. و (بخواهید) به منظور ادای نذر یا به‌طور داوطلب یا در عیدهایتان برای خداوند قربانی طعمه‌ی آتش (قربانگاه) –قربانی سوختنی یا ذبح از گاو یا گوسفند تقدیم بدارید كه بوی خوش‌آیند برای خداوند درست كرده باشید ...
4. آن كسی كه قربانی خود را برای خداوند می‌آورد هدیه‌ی آردی یك دهم (ایفا) آرد نرم سرشته شده در ربع هین (پیمانه‌ای است) روغن تقدیم بدارد.
5. و روی قربانی سوختنی یا برای ذبح یعنی برای هر بره‌ای ربع «هین» شراب به عنوان هدیه‌ی مایع ریختنی تقدیم بدار.
6. یا برای هر قوچی، هدیه‌ی آردی از دو دهم (ایفا) آرد نرم سرشته شده در ثلث هین روغن تقدیم بدار.
7. و برای هدیه‌ی مایع ریختنی یك ثلث هین شراب تقدیم بدار. برای خداوند بوی خوش‌آیندی است.
8. و هرگاه به منظور ادای نذر یا قربانی سلامتی گاو نر جوانی را برای خداوند قربانی سوختنی نموده یا ذبح كنی ...
9. و علاوه بر آن گاو نر جوان سه دهم ایفا آرد نرم سرشته شده در نیم هین روغن به صورت هدیه‌ی آردی تقدیم بدار.
10. و برای هدیه‌ی مایع ریختنی نیم هین شراب (تقدیم بدار). برای خداوند بوی قربانی طعمه‌ی آتش (قربانگاه) بوی خوش‌آیند است.
11. در مورد هر گاو نری یا هر قوچی یا هر بره‌ای از گوسفندها یا از بزها همین‌گونه عمل شود.
12. به تعدادی كه (چارپا) قربانی می‌كنید برای هر یك از آن‌ها برحسب تعدادشان به همان نسبت (هدیه‌ی آردی و مایع ریختنی) تقدیم بدارید.
13. هر تابعی به منظور تقدیم بوی خوش‌آیند قربانی طعمه‌ی آتش (قربانگاه) – متعلق به خداوند این (هدیه‌)ها را همین‌گونه تقدیم بدارد.
14. و هرگاه غریبی با شما زندگی كند با نسل اندر نسل در میان شما باشد و بخواهد بوی خوش‌آیند قربانی طعمه‌ی آتش (قربانگاه) متعلق به خداوند را تقدیم بدارد او هم مانند شما تقدیم بدارد.
15. ای جماعت، برای شما و برای غریب كه (نزد شما) زندگی می‌كند یك قانون وجود داشته باشد. برای نسل اندر نسل شما در حضور خداوند قانون ابدی است شما و غریب (یهودی شده) یكسان باشید.
16. برای شما و برای آن غریبی كه نزد شماست یك قانون و یك دستور باشد.
17. خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
18. به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) صحبت كرده به آن‌ها بگو پس از ورودتان به آن سرزمینی كه من شما را به آن‌جا می‌برم...
19. موقعی كه از نان آن سرزمین می‌خورید هدیه‌ای برای خداوند اختصاص دهید.
20. از سر خمیر خود چونه‌ای هدیه كنید آن را مثل هدیه‌ی محصول خرمنگاه هدیه نمایید.
21. برای خداوند از سر خمیر خود نسل اندر نسلتان هدیه تقدیم كنید.
22. و هرگاه اشتباه كرده و تمام این فرمان‌ها را كه خداوند به مُشه (موسی) اعلام كرده است انجام ندهید ...
23. یعنی آن‌چه را كه خداوند از روزی كه فرمان‌های خود را به وسیله مُشه (موسی) به شما داده است و بعد از آن هم خداوند برای نسل‌های بعدی شما امر كرد.
24. اگر آن عمل اشتباهاً بدون آن‌كه جامعه از آن اطلاع داشته باشد انجام گرفته باشد تمام آن جماعت یك گاونر جوان برای قربانی سوختنی به منظور بویی خوش و هدیه‌ی آردی و هدیه‌ی مایع ریختنی، و نیز یك بز نر جوان طبق همان دستور برای قربانی خطا به خداوند تقدیم بدارند.
25. آن كُوهِن (کاهن) برای همه‌ی جمعیت فرزندان ییسرائل (اسرائیل) طلب عفو نماید، بخشوده خواهند شد. زیرا اشتباه رخ داده است و ایشان قربانی خود یعنی قربانی طعمه‌ی آتش (قربانگاه) متعلق به خداوند و قربانی خطای خود را به خاطر اشتباهاتشان به حضور خداوند آوردند.
26. نظر به این‌كه تمام آن قوم و تمام جمعیت فرزندان ییسرائل (اسرائیل) و آن غریبی كه در میان آنان است، اشتباه كرده‌اند بخشوده می‌شوند.
27. و اگر یك‌نفر بطور اشتباهی خطا كند یك بره ماده (از هشت روزه تا) یک‌ساله برای قربانی خطا تقدیم بدارد.
28. آن كُوهِن (کاهن) برای آن شخص اشتباه كننده نسبت به خطای سهوی (وی)، در حضور خداوند طلب عفو كند، با طلب عفو نمودن (كُوهِن) برای او، وی بخشوده می‌گردد.
29. (برای) آن تابع كه در میان فرزندان ییسرائل (اسرائیل) است و برای آن غریبی كه در میان آن‌ها زندگی می‌كند و در مورد كسی كه اشتباهاً عملی انجام می‌دهد یك قانون وجود داشته باشد.
30. كسی كه چه تابع و چه غریب باشد عمداً خلاف نموده و به خداوند توهین كند، آن شخص از میان قوم خود نابود می‌گردد.
31. زیرا امر خداوند را خوار كرده فرمانش را باطل نموده است حتماً آن شخص نابود خواهد شد. گناهش به عهده‌ی خودش است.
32. فرزندان ییسرائل (اسرائیل) در بیابان بودند مردی را یافتند كه روز شبات هیزم جمع می‌كرد.
33. كسانی كه او را در حال برچیدن هیزم یافته بودند وی را نزد مُشه (موسی) و اَهَرُون (هارون) و تمام آن جماعت بردند.
34. نظر به این‌كه تصریح نشده بود چگونه باید عمل (اعدام) اجرا شود وی را در بازداشتگاه نگهداشتند.
35. خداوند به مُشه (موسی) گفت: آن مرد حتماً كشته شود. تمام جمعیت در خارج از اردوگاه وی را با سنگ سنگ‌باران كنند.
36. تمام جمعیت او را به خارج از اردوگاه بردند و همان‌گونه كه خداوند به مُشه (موسی) فرمان داده بود وی را با سنگ سنگ‌باران كردند تا مرد.
37. خداوند به مُشه (موسی) چنین گفت:
38. به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) صحبت نموده به آن‌ها بگو نسل اندر نسل روی گوشه‌های لباس‌هایشان برای خود صیصیت (بندهای تابیده‌ی مخصوص را) درست كنند. در كنار صیصیت (بندهای تابیده‌ی مخصوص) در هر گوشه، بند تابیده‌ای از پشم رنگ‌شده (به‌رنگ) ‌لاجوردی قرار دهند.
39. (این بند تابیده‌ی لاجوردی را) به عنوان صیصیت برای خود داشته باشید تا آن را دیده تمام فرمان‌های خداوند را به یاد بیاورید و آن‌ها را انجام دهید و از قلب و چشم‌های خود پیروی نكنید، چون‌كه شما به دنبال آن‌ها به انحراف می‌گرایید.
40. تا این‌كه تمام فرمان‌های مرا به‌یاد آورده انجام دهید و برای خداوند خود مقدس بمانید.
41. من خداوند خالق شما هستم كه شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم تا داور شما باشم. من خداوند خالق شما هستم.