|
قُورَح
(قارون)-فصل هیجدهم
1.
خداوند به اَهَرُون (هارون) گفت: تو و پسرانت و خاندان پدریت (قِهات) با تو
گناه (نزدیك شدن بیگانه به) مكان مقدس را به گردن خواهید داشت و تو و
پسرانت همراه تو گناه (نزدیك شدن لِوی‌ها به كارهای) كِهانَتتان را برعهده
خواهید داشت.
2.
و
برادرانت سبط لِوی سبط پدریت (گِرشُون و مِراری) را هم نزد خود بیاور، به
تو بپیوندند و برای تو خدمت نمایند. و تو و پسرانت با تو جلوی چادر لوح‌های
ده‌فرمان (گواه بر تجلی خداوند به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) در كوه سینَی
(سینا)) باشید.
3.
فرمان تو و پاسداری تمام آن چادر را (تحت سرپرستی تو) مراعات نمایند لیكن
به اسباب‌های مقدس و به قربانگاه نزدیك نشوند تا نمیرند نه آن‌ها
و نه شما.
4.
با تو همراه شوند و نوبت پاسداری چادر محل اجتماع را برای هر خدمت آن چادر
محل اجتماع مراعات كنند و بیگانه‌ای به شما نزدیك نشود.
5.
پاسداری اشیای مقدس و پاسداری آن قربانگاه را مراعات كنید تا دیگر (از جانب
من) غضبی برای فرزندان ییسرائل (اسرائیل) نباشد.
6.
و
اینك من برادران شما لِوی‌ها را از میان فرزندان ییسرائل (اسرائیل) گرفتم.
(آن‌ها) برای خداوند، برای انجام خدمت چادر محل اجتماع
به شما هدیه شده‌اند.
7.
و
تو و پسرانت با تو برای هركار مربوط به قربانگاه و برای داخل پرده‌ی جایگاه
لوح‌های ده‌فرمان كِهانَت خود را رعایت نموده خدمت كنید. خدمت كِهانَت را
به صورت هدیه به شما می‌دهم و هر بیگانه‌ای كه نزدیك شود، كشته خواهد شد.
8.
خداوند به اَهَرُون (هارون) گفت: و من اینك مواظبت از هدیه‌هایم را به تو
سپردم (كه مانع ناپاك شدن آن‌ها شوید) همه‌ی موقوفه‌های فرزندان ییسرائل
(اسرائیل) را به صورت قانون ابدی به عنوان حق مسح‌شدن به تو و پسرانت دادم.
9.
بخشی از قربانی‌های فوق‌العاده مقدس كه نباید سوخته شود (به فصل هفتم كتاب
وَییقرا مراجعه شود) به تو تعلق دارد. از همه‌ی قربانی‌های آن‌ها
و تمام هدیه‌های آردی آن‌ها و از همه‌ی قربانی‌های خطای آن‌ها و از همه‌ی قربانی‌های جریمه (فصل 19 آیه 21
همین كتاب) كه به من بازمی‌گردانند برای تو و همچنین برای پسرانت
فوق‌العاده مقدس می‌باشد.
10.
آن را در مكان فوق‌العاده مقدس بخورید. هر مذكری آن را بخورد. به تو اختصاص
داشته باشد.
11.
و
این هم مال تو خواهد بود.
(الف) سهم هدیه‌ی آن‌ها
از (تمام) هدیه‌های تكان دادنی فرزندان ییسرائل (اسرائیل) را به صورت قانون
ابدی به تو و به پسرانت و به دخترانت با تو دادم. هركسی از خانوادهی تو
پاك باشد، آن را بخورد.
12.
(ب) بهترین چربی و بهترین شیره و غله‌ی نوبرشان را
كه به خداوند خواهند داد به تو دادم.
13.
(ج) نوبرانه‌ی هر چیزی كه در سرزمین ایشان است كه برای خداوند
خواهند آورد برای تو باشد. هركس در خانوادهی تو پاك است از آن بخورد.
14.
(د) هر چیزی را كه كسی در ییسرائل (اسرائیل) برخود
حرام كند به تو تعلق خواهد داشت.
15.
(هـ) هر اولین گشاینده‌ی رحمی از هر موجود زنده‌ای
كه به خداوند تقدیم خواهند داشت، چه آدم و چه چارپا به تو تعلق داشته باشد.
لیكن نخست‌زاده‌ی آدم را حتماً بازخرید كن و نخست‌زاده‌ی این چارپای ناپاك
(خر) را (هم با بره) بازخرید كن.
16.
و
پول بازخرید آن (پسربچه‌ی آدم) از یك‌ماهه
(به بالا) به ارزش پنج شِقِل بر حسب شِقِل مقدس كه بیست گراست، باشد.
17.
(و) لیكن نخست‌زاد گاو یا بره یا بز را بازخرید نكن
آن‌ها
وقف می‌باشند و خون آن‌ها را روی قربانگاه بپاش و پیه‌شان را دود كن. برای
خداوند قربانی طعمه‌ی آتش (قربانگاه) به منزله‌ی بوی خوش می‌باشند.
18.
و
گوشت آن‌ها
مال تو باشد. مانند سینه‌ی تكان دادنی و ساق راست به تو تعلق یابد.
19.
(ز) همه‌ی هدیه‌های مقدسی را كه فرزندان ییسرائل
(اسرائیل) به خداوند هدیه می‌كنند به صورت قانون ابدی به تو و پسرانت و
دخترانت با تو دادم برای تو و نسل تو حضور خداوند پیمان زوال‌ناپذیر ابدی
است.
20.
خداوند به اَهَرُون (هارون) گفت: در سرزمین آن‌ها
نصیبی و در میان آن‌ها
سهمی نداشته باش. در میان فرزندان ییسرائل (اسرائیل) سهم و نصیب تو من
هستم.
21.
و
در مورد پسران لِوی در عوض خدمتشان كه در چادر محل اجتماع انجام می‌دهند
اینك هر ده یكی را از (محصول) ییسرائل (اسرائیل) (به آن‌ها) دادم.
22.
و
فرزندان ییسرائل (اسرائیل) دیگر به چادر محل اجتماع نزدیك نشوند كه خطاكار
شده بمیرند.
23.
(سبط) لِوی خودش خدمت چادر محل اجتماع را انجام دهد
و آن‌ها
گناه (كوتاهی در انجام وظیفه) را به گردن خواهند داشت. برای نسل اندر
نسلشان قانون ابدی است و در میان فرزندان ییسرائل (اسرائیل) سهمی (از زمین)
نبرند.
24.
نظر به این‌كه
ده یكی را كه فرزندان ییسرائل (اسرائیل) برای خداوند هدیه می‌كنند سهم
لِوی‌ها قرار دادم به آن‌ها اعلام داشتم در میان فرزندان ییسرائل (اسرائیل)
سهمی (از زمین) نبرند.
25.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
26.
به لِوی‌ها صحبت كرده به آن‌ها
بگو موقعی كه از فرزندان ییسرائل (اسرائیل) ده‌یكی را كه از مال آن‌ها
به صورت میراث برای شما سهم دادم گرفتید هدیه‌ی خداوند یعنی ده‌یك از ده‌یك
آن را جدا سازید.
27.
و
هدیه‌ی شما مثل غله از خرمنگاه و مثل فرآورده‌ی كامل از چرخشت برای شما
محسوب خواهد گشت.
28.
شما هم همین‌گونه
هدیه‌ی خداوند را از ده‌یك‌های خود كه از فرزندان ییسرائل (اسرائیل) خواهید
گرفت تقدیم نمایید، یعنی از آن (ده یك‌های خود) هدیه‌ی خداوند را به
اَهَرُون كُوهِن (هارون کاهن) بدهید.
29.
از همه بخشش‌های دریافتیتان تمام هدیه‌ی خداوند یعنی اختصاص دادنی آن را از
بهترین آن جدا سازید.
30.
و
به آن‌ها بگو موقعی كه بهترین آن را از آن جدا می‌كنید
برای لِوی‌ها مثل محصول خرمنگاه و مثل فرآورده‌ی كامل چرخشت محسوب می‌گردد.
31.
چون این (ده‌یك‌ها) مزدی است در قبال خدمتتان در چادر محل اجتماع، شما و
خانوادهی شما (می‌توانید) آن را در هرجا بخورید.
32.
و
موقعی كه بهترینش را از آن جدا كردید به خاطر آن خطا به گردن نخواهید گرفت
و موقوفه‌های فرزندان ییسرائل (اسرائیل) را بی‌حرمت ننموده و نخواهید مرد. |
