انجمن کلیمیان تهران
   

یوم کیپور

   

ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387



یوم کیپور  روزهء بزرگ کلیمیان

روزِ حُکم و روزِ میزان[2] و رهِ دین آمدیم
سر فُرو آورده و نالان و غمگین آمدیم
 

دفترِ عدلِ تو باز و داوری‌های تو حق
قلبِ خود، بِشْکسته و در راهِ آیین آمدیم

در ترازوی عدالت، پرگناه و بی‌ثواب
با زبانِ روزه و پر درد و بی‌کین آمدیم

این زبان و دست و چشم و گوش، در اوجِ گناه
ترس و وحشت حُکم فرما شد، رهِ دین‌آمدیم

روزِ حُکم است و قضاوت، کوله‌بار ما تُهی است
ما گدایان در پیِ تعظیم و تمکین[3] آمدیم

روزه‌ها و توبه‌ها و گریه‌هایم را نگر
با دو چشمِ تَر، سوی توراتِ زرّین آمدیم
 

این عبادت‌ها نباشد لایقِ درگاهِ تو
ریزه خوارِ خوانِ حقّ و بهرِ تسکین آمدیم

تو بزرگی و عظیمی و کریمی و رحیم
رو سیاه و شرمسار و زار و غمگین آمدیم

بار اِلها! هم پیمبر، خفته و هم آن شبان
حامی‌ام شو ، در مناجاتیم و مِسکین[4] آمدیم

قادری و مُتَّعالی و حلیمی و حکیم
با دلی پُر سوز و هم، با اشکِ خونین آمدیم

«آریا»[5] چشم و امیدش سوی‌ الطافِ خداست
ایزدِ ما مهربان است و به تحسین[6] آمدیم

 

2. روز حُکم و روز میزان: روز داوری، قضاوت، دادرسی و عدل
3. تمکین: فرمان برداری، احترام کردن، پذیرفتن
4. مِسکین: بی‌چاره
5. آریا: ابراهیم سعیدیان، تخلّص و لقب شاعر
6. تحسین: آفرین و احسنت گفتن
 

مقاله مرتبط:

معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)

کیپور

كيپور (10 تيشري)

 



 

 

 

Back Up Next 

 

 

 

 

استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است.
.Using the materials of this site with mentioning the reference is free

این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند
لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید