انجمن کلیمیان تهران
   

حضرت ابراهیم (ع)، کودکی و یکتا پرستی

   

ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387


روز گشت و آن خلیل الله بدید
ظلمتِ شب رفت و خورشیدی دمید

گفت: «حّیِ این زمین و آسمان
می درخشد از اُفُق، در این زمان»

چون که شب شد، آسمان هم تیره شد
پس سیاهی بر سپیدی، چیره شد

ماه، تابان شد به اوجِ آسمان
گفت:«پس این است یزدان ، بی‌گُمان»

ماهِ مهشید است، حّیِ این جهان
خالقِ یکتا، کریمِ مهربان»

چون سحر بُگذشت و صبح، آمد پدید
ماه، پنهان گشت و شب شد ناپدید

کودکِ یکتا شناسِ این جهان
یافت راز و رمزِ پنهان و نهان

خالقِ پنهان، ز چشمِ تارِ ما
واقفِ اسرار و هم افکارِ ما

او بزرگ است و حکیم است و حلیم
قادر است و متّعال است و رحیم

صانعِ این چرخ و گردون و زمان
این زمین و آسمان و کهکشان

لیک،دنیا غرقِ خون است و جنون
بت پرستی، شیوهء مردانِ دون

چون‌که ابراهیم، خالق را شناخت
تیشه‌ای از بهرِ کارِ خویش ساخت

تیشه را بر بت زد و آن را شکست
بَند بَندِ هر صنم، از هم گسست


 



مقاله های مرتبط:

 کلیمیان و ادبیات ایران

معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)


 



 

 

 

Back Up Next 

 

 

 

 

استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است.
.Using the materials of this site with mentioning the reference is free

این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند
لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید