رفتن یعقوب به حارون نزد لاوان

پس آنگاه ربقا به یعقوب گفت		چرا بایدم راز از تو نهفت
شنیدم که عساو گفته چنین		که یعقوب را کشت خواهم ز کین
چه چاره کنم مرگ فرزند را		چه سان کشته ببینم دو دلبند را
تو اکنون بیا پند مادر شنو		به حارون به نزدیک لاوان برو
که لاوان مرا خود برادر بود		به آنجا گریزی تو بهتر بود
امیدم بود اینکه نازت کند		به دامادیش سر افرازت کند
از آن پس به اسحق، ربقا بگفت		چنن زندگانی نیرزد به مفت
زعساو بیزار گشتم ب جان		که بگرفته از حِط او دختران
اگر زانکه یعقوب هم مثل این		بخود زن بگیرد زکنعان زمین
مرا زندگانی چه آید به کار		مرا تو از این غصه و غم برار
پس اسحق، یعقوب را خواند و گفت		مبادا ز کنعان بگیری تو جفت
به نزد بتوئِل که بابای تست		به ملک اَرَم راه بایدت جست
در آنجا ز لاوان که دائی تُراست		اگر دخترش را بگیری رواست
دوباره دعاهای خیرش نمود		بگفتش برو نزد دائیت زود
چو یعقوب از باب و مام آن شنید		بجز رفتنش هیچ چاره ندید