دیدار یعقوب با راحیل

شدی اندر آن وقت گردی پدید		که راحیل با گله خود رسید
چو یعقوب او را بدیدش ز دور		که تابان بدی چهره اش همچو حور
رسانید یعقوب خود را بدوی		ببوسید راحیل را رو و موی
به راحیل گفت ار ندانی مرا		تو باید پسر عمه خوانی مرا
پس آنگه یعقوب از جای خواست		بزد دست و آن سنگ برداشت راست
سر چاه بگشود آن شیر مرد		گله های راحیل سیراب کرد
شتابید راحیل نزد پدر		ز احوال یعقوب دادش خبر
که او در سر چاه استاده بود		مرا دید و سنگ از سر چه ربود
به تعجیل سنگ آبها آب کرد		همه گله ام زود سیراب کرد
چو بشنید لاوان ب دل شاد شد		از آن مژده از غصه آزاد شد
زخانه به بیرون شتابید زود		که یعقوب هم بر در خانه بود
ببوسید او روی یعقوب را		مرا آن زاده خواهر خوب را
ببردش بخانه درون شادمان		برایش بگسترد دستار خوان
بپرسید احوال مام و پدر		بدو گفت یعقوب هر گون خبر
از آن بعد یعقوب آنجا بماند		رمه های دائیش را می چَراند