بردن یعقوب به کنعان

بردن یعقوب به کنعان
پس آنگاه یوسف برآراست کار		که گردد به کنعان زمین رهسپار
بر آورد از مصر نعش پدر		برفتند همراه او سربسر
ابا او برفتند آنگه براه		همه نامداران دربار شاه
برفتند با او بزرگان مصر		همه فیلسوفان و شیخان مصر
شدندی روان جمله یعقوبیان		بغیر از مواشی و اطفال شان
امیران فرعون با نوکران		همه با درشکه شدندی روان
زسلطان و سرهنگ و سرتیپ ومیر		برفتند جمعیتی بس کثیر
براه اندرون نوحه ساز آمدند		در آن سرزمین چونکه وارد شدند
نمودند نوحه گری هفت روز		ببودند با ماتم و آه و سوز
چو دیدند آنگاه کنعانیان		چنان ماتم سخت از مصریان
بگفتند این ماتم سخت چیست		چنین ناله و نوحه از بهر کیست
نمودند آنجای را بعد از آن		ملقب به ماتم گه مصریان
مغاره مخفیلا که بد ملک شان		پدر را نمودند دفن اندران
پس از دفن یعقوب گشتند باز		چه اخوان ابا یوسف سرفراز
سوی مصر آنگه روانه شدند		با آن کسانی که همره بدند
بیوسف بدادند اخوان پیام		که هستیم ماها ترا چون غلام
پدرمان وصیت نموده چنین		به بخشی تو تقصیر این چاکرین
چو بشنید یوسف از اوشان سخن		بگفتا مترسید اخوان من
مرا از شماها بدل کینه نیست		بگفت اینو درنزدشان بس گریست
از آن پس بگفتا منم یارتان		کمک بود خواهم بهر کارتان
بدارم شما را بسی محترم		از این پس شما را همی پرورم
خدا نیستم بنده ی او منم		به اطفال تان مهربانی کنم
بدانسان تسلی به اخوانش داد		که اخوان شدندی از او جمله شاد
پس آنگه برفتند در جای خود		برفتند هر یک به ماوای خود