جامعهی ایرانیان یهودی روز پنجشنبه 29 بهمن ماه پدری دلسوز و چهرهای که درایت و نگاه
دقیق و عمیق عالمانهاش در فعالیتهای اجتماعی ماندگار بود را از دست داد. و همهی
ما را در غم فراغش به سوگ نشاند.
گاد نعیم در خانوادهای روحانی بهدنیا آمد. شادروان راب نعیم یکی از بنیانگذاران
مدارس مستقل ایرانیان یهودی بود که تمام عمر خود را صرف آموزش آموزههای توحیدی دین
یهود کرد و منشاء خدمات فرهنگی و اجتماعی فراوانی بود.
گاد نعیم در دامان خانوادهای فرهنگی پرورش یافت و از بدو کودکی رفتارهای پدر نقش
مهمی در شکلگیری فعالیتهای اجتماعی او داشت.
وی در آستانهی پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران نقش فعالی در شکلگیری جامع
روشنفکران یهودی داشت و با عضویت در انجمن کلیمیان تهران تلاش فراوانی در بهبود
ساختار تشکیلاتی انجمن کلیمیان داشت. سپس با عضویت در هیات مدیره کانون خیرخواه
(بیمارستان دکتر سپیر) و چندین سال فعالیت در این نهاد خیریه به خدمت پرداخت. پس از
آن با علاقهی فراوانی که به حل مسائل افراد سالمند به شکل مدرن و علمی داشت با
تلاش بسیار خانهی پیران سابق را به نهادی تبدیل کرد که تنها اقامتگاه سالمندان
نبود بلکه محلی مناسب برای بازتوانی و توانبخشی آن ها شد و با مددگیری از اصول
علمی مدیریت ثابت کرد که عصر مدیریت سنتی و آزمون و خطا سالهاست سرآمده است.
از آنجایی که اغلب اوقات سعی میکردم در هفته حداقل ساعتی را با ایشان بنشینم و از
تجربیات و نظرات ایشان بهره ببرم نقش استادی ایشان را بر خود محترم میشمارم و با
اندوه دل و در ناباوری از غم ازدست دادن استاد بر خود واجب دانستم تا حداقل غم خود
را از این ضایعه با شما به اشتراک گذارم.
ایشان همواره در صحبتهای خود خاطرنشان میکرد که در فعالیتهای اجتماعی باید
ثابتقدم بود و بدون توقع همواره کار صحیح و ثواب ر برای اعتلای سطح فرهنگی جامعه
به انجام رساند. از دیگر نصایح ایشان که در مصاحبه اختصاصیشان در شماره 36 نشریه
افق بینا نیز به چاپ رسید.فرازهای برجستهای وجود دارد از آن جمله این است ایشان با
اعتقادی راسخ به باورهای ایرانیان یهودی این جامعه را دارای عقایدی روشن میدانست
که در این خاک و سرزمین در طول تاریخ رشد کرده و به اینجا رسیده است. گاد نعیم
اعتقاد راسخ داشت که هر نوآموز و کمدانشی نباید ادعای رهبری و هویتبخشی این جامعه
را داشته باشد و تأکید داشت که باید در انجام فعالیتهای اجتماعی از افراد مستقل و
شناخته شده استفاده کرد.
ایشان با تأکید بر احترام به شعور، هوش و درک افراد پایبندی به اخلاق انسانی را
لازمه هر کاری میدانست و همواره خاطرنشان میکرد که نهادهای جامعه بدون حمایت و
پشتوانه مردمی جایی برای فعالیت نخواهند داشت و اعتقاد داشت خواستگاه این تعامل
فضایی شفاف است که صداقت و راستگویی آن را شکل داده است.
گاد نعیم همواره میگفت من بهعنوان یک ایرانی یهودی هویتی به عمق سی قرن دارم به
راستی که این اندیشه نمونهی بارزی از هویت ایرانی – یهودی بود. آنجا که اشاره
میکرد: جامعهی ما بخشی از یهودیان جهان را شامل میشود و به یهودیت میزراخی
شناخته شده است. با تکیه بر جنبهی عقلگرای یهودیت اعتقاد داشت که یهودیت میزراخی
در زمینه تفکر و اندیشه و سنت فلسفی بسیار پیشرفتهتر از یهودیت اشکنازی است و این
بیان نشان از اعتبار والایی داشت که ایشان به جامعهای که خود در آن شکل گرفته بود
میداد. گاد نعیم تنها داعیهدار روشنفکری نبود بلکه روشن زیست و روشنگری کرد و به
هر که در کنار او بود آزاداندیشی و تحمل دگراندیشی را آموخت. دریغا که او گلی از یک
گلستان نبود که با رفتنش گلستان بر جا بماند او جویباری از محبت بود که به خود ختم
میشد و چه ساده از دست رفت.