دبورا همداني
كهن
نشریه متانا فروردین 1388
آكادمی اسكار در سال 1927 پایه گذاشته شد البته این جایزه تا سال 1939 رسماً نام
اسکار را بر خود نداشت. آکادمی هنرها و علوم سینمایی به فکر آن افتاد که مراسمی
ترتیب دهد و در آن به بهترین‌های سال گذشته سینمای آمریکا جایزه‌ای اهدا شود. اعضای
اصلی با این پیشنهاد موافقت کردند و اولین بار این جایزه‌ها به فیلم‌هایی اهدا شد
که از اول ماه اوت 1927 تا سی و یکم جولای 1928 به نمایش در آمده بودند. این شیوه
(شش ماهه) تا سال 1933 اعمال شد و از 1934 سال تقویمی در نظر گرفته شد و تا امروز
هم پا برجا ماند. بر طبق این قانون فیلمی می‌تواند در این جشنواره شرکت کند و نامزد
دریافت جایزه شود که در آن سال حداقل به مدت یک هفته در شهر لوس آنجلس یا حومه آن
به نمایش عمومی در آمده باشد.
مجسمه اسکار
سدریک گیبونز (Cedric Gibbons) که یکی از طراحان صحنه مطرح در سینمای آمریکا بود به
هنگامی که اعضای آکادمی بر سر نوع جایزه مذاکره می‌کردند، به فکر این مجسمه افتاد و
طرح آن را ارایه داد. طرح گیبونز، تندیسی از یک مرد بود با نگاهی جدی که شمشیری به
دست دارد و روی یک حلقه فیلم ایستاده است. این طرح در اختیار مجسمه‌ساز مطرح جورج
استنلی (George Stanley) قرار گرفت و او آن را به طول 13 اینچ و به وزن 6 پوند
ساخت. این مجسمه ابتدا از 5/92درصد فلز قلع و 5/7درصد مس که از برنز پر شده و روی
آن را با طلا اندود کرده بودند، ساخته شد و ارزش آن صد دلار بود.
اما مجسمه اسکار امروزی از فلزی موسوم به فلز بریتانیا ساخته می‌شود که کاملا
پرداخت شده، سپس روی مجسمه با طلای 10عیار، آب داده می‌شود بعد مجددا پرداخت و
سرانجام با طلای 24 عیار اندود می‌شود. وزن این تندیس 11 پوند است و از نظر قانونی
در سال 1941 به ثبت رسیده و شرکت معتبر تندیس¬سازی کالیفرنیای شرقی با همکاری شرکت
پیکره سازی داج (هر دو در ایالت کالیفرنیا) از سال 1959 این تندیس¬ها را می‌سازند.
ارزش هر یک از این تندیس¬ها 200 دلار است اما این قیمت مهم نیست و ارزش معنوی آن
برای برندگان آن غیرقابل محاسبه است. با این وجود آکادمی قانونی درباره نگهداری و
فروش آن وضع کرده که در اساس¬نامه آکادمی ذکر شده: «برنده اسکار، به هیچ‌وجه نباید
آن را در معرض فروش قرار دهد یا به کسی واگذار کند. اگر کسی نخواهد جایزه را نزد
خود نگاه دارد، می‌تواند آن را به آکادمی بدهد. وارث و بازماندگان نیز مشمول این
قاعده هستند.»
اما درباره اینکه چه شد که این تندیس را اسکار نامیدند، داستان‌های گوناگونی نقل
شده اما داستانی را که آکادمی تأیید می‌کند، این است که خانم مارگریت هریک
(Margaret Herrice) کتابدار آکادمی که بعدها مدیرعامل آن هم شد، نام اسکار را بر آن
نهاده به این جهت که این مجسمه به عمویش که اسکار نام داشته، شبیه بوده است. به این
ترتیب از سال 1931 این جایزه را اسکار نامیدند.
نحوه رأی¬گیری و انتخاب
در دو سال اول کمیته‌ای متشکل از بیست عضو از همه رشته‌ها انتخاب شدند که پنج نامزد
دریافت جایزه را انتخاب می‌کردند و سپس فقط پنج نفر از اعضای کمیته، برندگان اول را
انتخاب کردند. در حالی که در سال سوم، چهارصد نفر گزینش را انجام دادند.
آکادمی هر ساله در هر رشته سینمایی فهرست دستاوردهای برجسته را برای اعضای همان
رشته می‌فرستد (مثلاً رشته کارگردانی برای کارگردان¬ها و ...) هر یک از اعضا (این
اعضا در حال حاضر در حدود 6000 نفر هستند) موظف هستند که از بین این فهرست پنج نام
را در رشته خود و پنج نام را به عنوان بهترین فیلم انتخاب کنند و آنها را به آکادمی
بدهند. پس از شمارش آراي اولیه، پنج نام به عنوان نامزدهای آن رشته برگزیده می‌شوند
و بار دیگر این نام‌ها در اختیار اعضا قرار می‌گیرد. این بار در رای گیری نهایی از
بین پنج نامزدها، اعضا می‌توانند در همه رشته‌ها رای بدهند، ولی با توجه به اینکه
برای رأی دادن به بهترین فیلم خارجی زبان، مستند و فیلم‌های کوتاه باید تمامی
فیلم‌های نامزد جایزه را دیده باشند، معمولا در این موارد تعداد آراء کاهش می‌یابد.
این آراء این بار مستقیما به شرکت مستقل حسابرسی پرایس واتر هاوس (PriceWaterhouse)
فرستاده می‌شوند. ريیس این شرکت به همراه چند تن از اعضای قابل اعتماد خود در یک
اتاق مخصوص به آراء رسیدگی می‌کنند. پس از آن که کلیه آراء خوانده شد، نام برندگان
در دو نسخه در پاکت‌های لاک و مهر شده قرار می‌گیرند. یکی از این نسخه‌ها به داخل
گاو صندوق شرکت می‌رود و نسخه دیگر در روز مراسم در اختیار ريیس آکادمی قرار
می‌گیرد. در حقیقت این نوع رأی¬گیری یکی از بی‌خدشه‌ترین آنهاست و تا امروز هم
خلافی در آن دیده نشده و همه اعضا تا زمان اعلام نام برندگان نتیجه را نمی‌دانند.
اولین مراسم اسکار
اولین مراسم اسکار یا در واقع جایزه آکادمی شانزدهم ماه می سال 1929 در کنار یک
مراسم شام رسمی در تالار "بلاسام" یا همان "شکوفه" روم هتل روزولت هالیوود برگزار
شد. فیلم «بال¬ها» با داستانی درباره دو خلبان آمریکایی که هردو عاشق یک دختر
می‌شدند، جایزه بهترین فیلم را برد و امیل یانینگز برای بازی در فیلم «جسم» جایزه
بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد. جنت گینور برای بازی در فیلم «آسمان هفتم» جایزه
بهترین بازیگر زن را گرفت.
پخش تلوزیونی اسکار
از سال 1953 آکادمی قراردادی با تلوزیون برای پخش این مراسم بست. این پخش بنیه مالی
آکادمی را بسیار بالا برد. این مبلغ زیاد است (اوایل هرسال دو میلیون دلار) و به
مسئولان آکادمی کمک می‌کند که به برنامه‌های مهم در امر پژوهش، بورس‌های تحصیلی،
گردآوری و نگهداری فیلم‌ها و انتشار کتب و مجلات بپردازند و به این ترتیب قدرت خود
را بیش از پیش کنند. همان¬طور که آکادمی از طریق پخش تلوزیونی مراسم صاحب درآمد
چشمگیری می‌شود، برندگان و نامزدهای اسکار هم از نظر اقتصادی سود بیشتری می‌برند.
فروش بالای فیلم‌ها و چند برابر شدن دستمزد سینماگران نامزد و برنده تنها بخشی از
تأثیراتی است که این مراسم در صنعت سینما برجای می‌گذارد.
