|
پاراشای حوقَت-فصل نوزدهم
1.
خداوند به مُشه (موسی) و اَهَرُون (هارون) چنین سخن گفت:
2.
قانون توراه كه خداوند فرمان داده است، چنین است: به فرزندان ییسرائل
(اسرائیل) بگو ماده گاو قرمزرنگ بی‌عیبی را كه نقصی در آن نبوده و یوغ بر
آن گذاشته نشده باشد نزد تو بیاورند.
3.
آن را به اِلعازار كُوهِن (کاهن) بدهید تا آن را بیرون اردوگاه ببرد و در
حضور خودش آن را سر ببرد.
4.
اِلعازار كُوهِن (کاهن) از خون آن با انگشتش بردارد و آن خون را هفت بار
به مقابل روی چادر محل اجتماع بیفشاند.
5.
و
در مقابل چشمش آن ماده گاو را بسوزاند، پوستش و گوشتش و خونش را با مدفوعش
بسوزاند.
6.
كُوهِن (کاهن)، چوب سرو آزاد و زوفا و پشم رنگ‌شده به‌رنگ قرمز گرفته و
داخل آتشی كه آن ماده گاو در آن می‌سوزد بیندازد.
7.
كُوهِن (کاهن) لباس‌هایش را شسته بدنش را در آب غسل دهد و بعد به اردوگاه
بازگردد و آن كُوهِن (کاهن) تا شامگاه ناپاك خواهد بود.
8.
و
آن كسی كه آن را می‌سوزاند لباس‌هایش را در آب بشوید و بدنش را در آب غسل
دهد و تا شامگاه ناپاك خواهد بود.
9.
مردی پاك خاكستر آن ماده گاو را جمع نماید و به بیرون از اردوگاه در جای
پاكی بگذارد و برای جمعیت فرزندان ییسرائل (اسرائیل) به عنوان «مِی نیدا»،
(آب از بین برنده‌ی ناپاكی) نگاهداری شود (فقط) همین پاك‌كننده است.
10.
و
جمع‌آوری كننده‌ی خاكستر آن ماده گاو، لباس‌هایش را بشوید و تا شامگاه
ناپاك خواهد بود (این) برای فرزندان ییسرائل (اسرائیل) و برای غریبی كه در
میان آن‌ها زندگی می‌كند قانون ابدی است.
11.
هركس مرده‌ای از هر آدمی كه باشد (مرده یا جنین چهل روزه به بالا و یا
قسمتی از بدن آن‌ها) را لمس نماید هفت روز ناپاك خواهد بود.
12.
وی در روز سوم و در روز هفتم به وسیله‌ی آن (مِی‌نیدا = آب از بین برنده‌ی
ناپاكی) خود را پاك نماید، پاك خواهد شد و اگر در روز سوم و در روز هفتم
خود را پاك ننماید پاك نخواهد شد.
13.
هركس مرده‌ای –
جسد آدمی را كه به نحوی مرده باشد لمس نموده و خود را پاك نكند (اگر وارد
میشكان شد) میشكان خداوند را ناپاك كرده است. پس آن شخص از ییسرائل
(اسرائیل) نابود خواهد شد. چون كه «مِی نیدا»، (آب از بین برنده‌ی ناپاكی)
بر او افشانده نشده است ناپاك خواهد بود هنوز ناپاكیش در اوست.
14.
دستور این است: آدمی كه در مسكنی سرپوشیده بمیرد هركس به آن مسكن بیاید و
هر چه در آن مسكن است هفت روز ناپاك خواهد بود.
15.
و
هر ظرف دربازی كه روی آن كاملاً با سرپوشی پوشیده نشده باشد، ناپاك خواهد
بود.
16.
و
هركسی كه بر روی زمینی سرباز، كشته یا مرده یا استخوان آدم یا قبری را لمس
نماید هفت روز ناپاك خواهد بود.
17.
برای آن ناپاك، از خاكستر سوخته‌ی آن قربانی پاك‌كننده برداشته و روی آن در
ظرفی آب جاری بریزد.
18.
و
مردی پاك، زوفا برداشته در آن آب فرو برد (و از آن) بر مسكن سرپوشیده و بر
همه‌ی آن ظرف‌ها و بر آن اشخاصی كه آن‌جا
بودند و بر آن كسی كه آن استخوان یا آن كشته یا آن مرده یا آن قبر را لمس
كرده است، بیفشاند.
19.
آن شخص پاك در روز سوم و در روز هفتم بر آن شخص ناپاك بیفشاند و در روز
هفتم پاكش سازد. (آنگاه) لباس‌های خود را بشوید و در آن آب غسل كند تا
شامگاه پاك خواهد شد.
20.
و
شخصی كه ناپاك باشد و خود را پاك نسازد، نظر به این‌كه مكان مقدس خداوند را ناپاك كرده است از میان آن
جماعت نابود خواهد شد. «مِی نیدا»، (آب از بین برنده‌ی ناپاكی) بر وی
پاشیده نشده است ناپاك می‌باشد.
21.
برای آن‌ها به منزله‌ی قانون ابدی باشد و افشاننده‌ی «مِی
نیدا»، (آب از بین برنده‌ی ناپاكی) لباس‌های خود را بشوید و لمس‌كننده(ی
مِی نیدا) تا شامگاه ناپاك خواهد بود.
22.
هرچه را كه شخص ناپاكی لمس كند ناپاك می‌شود و كسی كه شخص ناپاك (شده از
مرده) را لمس كند تا شامگاه ناپاك خواهد بود. |
