|
ناسُو-فصل ششم
1.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
2.
به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) صحبت كرده به آن‌ها
بگو مرد یا زنی كه صریحاً نذر كند كه نازیر (پرهیزكار) باشد، یعنی خود را
به خداوند اختصاص دهد.
3.
از شراب تازه و كهنه دوری كند، سركه‌ی (تهیه شده از) شراب تازه و سركه‌ی
(تهیه شده از) شراب كهنه ننوشد و مایعی كه در آن انگور خیسانده باشند ننوشد
و انگور تر و خشك نخورد.
4.
تمام روزهای پرهیزش از هر چیزی كه از تاك به عمل آید از هسته‌ها تا پوست
(انگور) نخورد.
5.
تمام روزهای نذر و پرهیزكاریش تیغ بر سرش نگذرد. تا تكمیل شدن روزهایی كه
پرهیز خواهد كرد با رشد دادن انبوه موی سرش برای خداوند مقدس بماند.
6.
تمام روزهایی كه خود را به خداوند اختصاص داده به محل سرپوشیده‌ای كه در آن
میت باشد وارد نشود.
7.
نظر به این‌که موی تقدیس شده از جانب خداوند بر سرش است
به‌خاطر فوت پدر و مادر و برادر و خواهرش خود را ناپاك نكند.
8.
تمام روزهای پرهیزش، او تقدیس‌شده‌ی خداست.
9.
و
هرگاه كسی ناگهان در نزدیكی او بمیرد و موی تقدیس شده سرش را ناپاك سازد سر
خود را در روز پاك شدنش (از عزا) بتراشد. در روز هفتم آن را بتراشد.
10.
در روز هشتم دو قمری یا دو جوجه كبوتر نزد كُوهِن (کاهن) به درگاه چادر محل
اجتماع بیاورد.
11.
آن كُوهِن (کاهن) یكی را برای قربانی خطا تقدیم كند و یكی را برای قربانی
سوختنی و چون او به خاطر مرده‌ای خطاكار شده است برای او طلب عفو كند. (از
نو) سرش را در آن روز مقدس نماید.
12.
(مجدداً) روزهای پرهیزش را برای خداوند اختصاص دهد
و بره‌ای (از هشت روزه تا) یک‌ساله
برای قربانی جریمه بیاورد و نظر به این‌كه
در (دوران) پرهیزش ناپاك شده آن روزهای اولیه به حساب نمی‌آید.
13.
دستور آن پرهیزدار این است. هنگام كامل شدن روزهای پرهیزش آن (قربانی) را
نزد درگاه چادر محل اجتماع بیاورد.
14.
تقدیمی خود را یك بره (از هشت روزه تا) یک‌ساله
بی‌عیب برای قربانی سوختنی و یك بره‌ی ماده (از هشت روزه تا) یک‌ساله برای قربانی خطا و یك قوچ بی‌عیب برای قربانی
سلامتی به خداوند تقدیم نماید.
15.
به علاوه سبدی فطیر از آرد نرم، قرص‌های سرشته شده در روغن و فطیرهای نازك
روغن مالیده شده و هدیه‌ی آردی و مایع‌های ریختنیشان را تقدیم بدارد.
16.
آن كُوهِن (کاهن) آن‌ها
را نزد خداوند پیش‌آورده (مراسم) قربانی خطا و سوختنیش را انجام دهد.
17.
و
علاوه بر سبد فطیرها، آن قوچ را به‌صورت ذبح سلامتی به خداوند تقدیم نماید
و آن كُوهِن (کاهن) به هدیه‌ی آردی و مایع ریختنیش رسیدگی نماید.
18.
آن پرهیزدار موی تقدیس‌شده‌ی سرش را در درگاه محل اجتماع بتراشد و موی
تقدیس شده‌ی سرش را برداشته روی آن آتشی كه زیر قربانی سلامتی است، بگذارد.
19.
بعد از این‌كه
آن پرهیزدار موی تقدیس شده‌ی سرش را تراشید، آن كُوهِن (کاهن) دست آب‌پز
شده‌ی آن قوچ را به علاوه یك قرص فطیر از آن سبد و یك فطیر نازك برداشته
روی كف دست‌های آن پرهیزدار بگذارد.
20.
آن كُوهِن (کاهن) آن‌ها
را به حضور خداوند تكان دهد. (آن‌ها) با سینه‌ی تكان دادنی و با ساق آن هدیه برای آن
كُوهِن (کاهن) وقف است و بعد از آن پرهیزدار شراب بنوشد.
21.
دستور پرهیزداری كه به مناسبت نذرش برای خداوند قربانی نذر كند چنین است.
علاوه برآن‌چه كه استطاعت دارد مطابق دستور نذرش، نذری را كه
كرده است همان‌گونه
ادا نماید.
22.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
23.
به اَهَرُون (هارون) و پسرانش صحبت كرده بگو به فرزندان ییسرائل (اسرائیل)
خطاب نموده آن‌ها را این‌گونه
دعا نمایید.
24.
خداوند تو را بركت دهد و نگهدارت باشد.
25.
خداوند به تو روی خوش نشان داده مورد مرحمت قرار دهد.
26.
خداوند خواسته‌های (مشروع) تو را اجابت كند و برایت آرامش (امنیت) برقرار
نماید.
27.
نام مرا بر فرزندان ییسرائل (اسرائیل) بگذارند و من آن‌ها را بركت خواهم نمود.
|
