ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387

نانوا، رؤیای خود گفتا چنین:
« سه سبد بر تارَکم بُد،نازنین!

فاقدِ کف بود و پُر گشته زِ نان
یک پرنده در هوا، می خورد از آن»

یوسفِ صَدّیق،آن مردِ خدا
شد پریشان و دُژَم از ماجرا

گفت: «خواهد شد سرت، بالای دار
حُکم و تقدیر است و جبرِ روزگار»
 

مقاله های مرتبط:

 کلیمیان و ادبیات ایران

معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید