رحمن دلرحيم
فروردين 79
همه ساله با فرا رسيدن پانزدهم ماه عبري نيسان در آغاز بهار يهوديان سراسر جهان يكي از بزرگترين اعياد و يادبود مهمترين حادثه تاريخي خود يعني خروج از مصر و آزادي پدرانشان از بردگي را برگزار مي كنند.
تاريخ بشر در ادوار مختلف نشان دهنده فناي اقوام، به دست قواي مقتدرتر از خود بوده است. قوم يهود از اولين اقوامي است كه مردانه بر عليه ظالمان و زورگويان قيام كرده و خود را از انحلال تدريجي جسماني و روحاني نجات داده است. اين روز نجات نه تنها در خاطر ملت يهود اثر پاك نشدني به جاي گذارده است بلكه يادآوري آن به صورت عيد و جشن مذهبي و حتي فريضه اي ا.لهي درآمده است. اغلب ملل دنيا روز بخصوصي را براي جشن استقلال و آزادي خود معين كرده اند ولي جشن آزادي ملت يهود معناي مذهبي عميق و پيامي جهاني در بردارد. عيد پسح خاطره واقعه اي است كه داراي عميق ترين معناي آزادي است.
پسح، يعني پيروزي مظلومين عابد بر ظالمين فاسق،
پسح، يعني عشق و در خشكترين بيابانها از سرچشمه نعمتهاي ا.لهي سيراب شدن،
پسح، يعني ايمان و بي هيچ وسيله اي به سلامت از درياي خروشان گذشتن،
پسح، سرمشق تمامي رنجديدگاني است كه مأمن و اميدي جز معبودشان ندارند،
پسح، يادآور رستن و رهاشدن از ظلم و بيداد و بي عدالتي، پسح، يادآور مرهم ا.لهي بر زخمهاي دردكشيدگان است.
پسح تنها هدف، رهايي از بردگي مصريان و لذت بردن از آزاد زيستن نيست بلكه منظور تبديل آزادي به وسيله اي براي عبادت خالصانه معبود و خدمت به بشريت است.
قيامهاي رهايي بخش همواره پرافتخارترين صفحات تاريخ قوم يهود را به خود اختصاص داده و رهبران آن با برخورداري از ايمان به خد.اوند و پشتيباني از قدرت توده مردم، عليه بي عدالتي شوريده و پايههاي ظلم را به لرزه درآوردهاند. مهمترين اين قيامها، قيام عليه كاخ ستم فرعون بود كه حدود 3312 سال پيش (2448 عبري) به رهبري حضرت موسي، پيام آور توحيد و عدالت، انجام گرفت. حضرت موسي كه در بطن دربار فرعون پرورده شده بود پس از آشنايي با رنج بردگان عبري و شناخت قوم خويش به تدريج آزادي همنوعان مظلوم خود را انديشه كرد و خد.اوند نيز به خاطر خصوصيات بي نظير اخلاقي و اعتقادي او، رسالت عظيم بني اسرائيل را برعهدة وي نهاد.
نام گذاري اين عيد
نام پسح از معجزه و لطف ا.لهي در آخرين ضربت وارد شده به
مصريان مشتق شده است. در ضربت دهم كه منجر به مرگ اولزادهاي مصريان شد، خد.اوند از
آسيب رسانيدن به اولزادهاي عبري چشم پوشي نمود. اين لطف ا.لهي در تورا با لفظ
«پاسَح» به معني گذر كردن، جستن و رحم نمودن بيان شده است، لذا اين عيد را «پِسَح»
ناميده اند.
اين عيد به نام هاي ديگري نيز خوانده ميشود كه عبارتند از:
* عيد فطير يا عيد مصاها: از آنجا كه يهوديان هنگام خروج از مصر، فرصت كافي براي تهيه خمير مناسب جهت پخت نان نداشتند، ناگزير از خمير ترش نشده - فطير - استفاده كرده و نان فطير تهيه كردند كه اين نوع نان در زبان عبري «مصا» ناميده ميشود. به همين جهت است كه يهوديان در اين عيد تنها مجاز به استفاده از مصا - و نه هيچ نان ديگري - هستند، از اين رو اين عيد را عيد مصاها مي نامند.
* جشن بهاره: از آنجا كه اين عيد همواره در اوايل فصل بهار واقع ميشود اين نام را نيز به آن نسبت داده اند.
* جشن آزادي: اين عيد جشن آزادي بني اسرائيل از يوغ بندگي مصريان است.
