ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387
چون که آمد تیغ در دستِِِ خلیل
پس ندا آمد زِ سوی آن جلیل
بندهء فرخنده،ابراهیمِ ما
ای نگینِ اَفسر و دِیْهیم ِ ما
من پذیرفتم زِ تو، این ارمغان
شاهدِ ما ،لشکرِ کرّوبیان
تیغِ بُرّان را بیَفکن این زمان
تو سر افراز آمدی زین امتحان
صاحبِ فخر و مباهاتِ جهان
روشنی بخشِ زمین و آسمان
مقاله های مرتبط:
کلیمیان و ادبیات ایران
معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)
|