ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387

 در فراوانیِ نعمت ، هفت سال
راحت و آرامشی، بی قیل و قال

شبنم و باران ببارد بر زمین
لؤلؤ و لا لا و دّر و یاسمین

حاصلِ کِشتت شود،یک بَر هزار
نعمتت افزون شود،در این دیار

از پسِ آن هفت سالِ پُر نِعَم
خشک سالی، بیش گردد؛ رزق، کم

باغ و بستان را همی سوزد به نار
قحطی و نقصان و جورِ روزگار

پس مخازن را پر از گندم نما
تاکه از قحطی، نمیرد قومِ ما

 

مقاله های مرتبط:

 کلیمیان و ادبیات ایران

معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید