ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387
چون شَفیع آمد به سوی مَه جَبین
گفت: « فرموده است یعقوب، این چنین:
« بعدِ مرگِ من، ببخش ِاخوانِ خویش
چون پشیمان گشتهاند و دلْپریش
پس وصیّت کرد یعقوبِ پدر
از گناهِ سِبطیان، تو در گذر »
مقاله های مرتبط:
کلیمیان و ادبیات ایران
معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)
|