|
بُو-فصل دوازدهم
1.
خداوند در سرزمین مصر به مُشه (موسی) و اَهَرُون (هارون) چنین گفت.
2.
این ماه برای شما اول ماه‌ها باشد، از ماه‌های
سال برای شما اولین (ماه) است.
3.
به تمام جماعت ییسرائل (اسرائیل) اینطور بگویید. روز دهم این ماه هر مردی
برای خود بره‌ای بگیرد و برحسب خاندان پدری بره‌ای برای هر خانوار باشد.
4.
اگر (تعداد افراد) خانوار برای داشتن یك بره كم باشد، آن (خانوار) و همسایه‌ی نزدیك خانه‌اش
طبق تعداد نفرات (بره‌ای) بگیرد. هركس برحسب خوراك خود از بره سهم بگیرد.
5.
بره‌ای نر و بی‌عیب
(از هشت روزه تا) یكساله داشته باشید. از بره‌ها
و از بزها بگیرید.
6.
(این بره) برای شما تا چهاردهمین روز این ماه تحت مراقبت تمام جمعیت جامعه
ییسرائل (اسرائیل) باشد. هنگام عصر (از نیم بعد از ظهر الی غروب آفتاب)
آنرا سر ببرند.
7.
از آن خون برداشته و بر دو باهو و بر سر در بالای خانه‌هایی
كه در آنها می‌خورند بمالند.
8.
آن گوشت را در آن شب بخورند. آن را كباب روی آتش با فطیر و سبزی‌های
تلخ بخورند.
9.
از آن (گوشت) نیم‌پخته و آب‌پز
نخورید مگر كباب روی آتش. (حتی) كله‌اش
با پاچه‌هایش و اندرونش را (كباب كنید).
10.
از آن (گوشت) تا بامداد زیاد نیاورید و آنچه از آن تا بامداد زیاد آمده
باشد در آتش بسوزانید.
11.
و
آن را بدینگونه بخورید: كمر شما بسته، كفش‌هایتان
در پاهایتان و چوب‌دستی
شما در دستتان باشد. آن را با شتاب بخورید. آن برای خداوند قربانی پِسَح
است.
12.
در آن شب بر سرزمین مصر گذر خواهم كرد و هر نخست‌زاده‌ای را از انسان تا چارپا در سرزمین مصر خواهم كشت و
به تمام معبودهای مصری‌ها
كیفر خواهم داد. من خداوند هستم.
13.
و
آن خون بالای خانه‌هایی
كه شما آنجا هستید برای شما به منزله‌ی
نشانه‌ای باشد تا آن خون را (كه دال بر ایمان شماست)
ببینم و از سر شما رد شوم و موقع كشتار كردنم در سرزمین مصر مرگ و میری
موجب نابودی شما نگردد.
14.
این روز برای شما به عنوان یادبود باشد و آن را برای خداوند جشن بگیرید.
قانون ابدی است نسل اندر نسلتان آن را جشن بگیرید.
15.
هفت روز فطیر بخورید لكن در روز اول خمیر مایه را از خانه‌های خود دور كنید چونكه هركس از روز اول تا روز
هفتم حامِص (خمیرمایهدار) بخورد آن شخص از ییسرائل (اسرائیل) محو خواهد
شد.
16.
و
روز اول (روز) اجتماع مقدس و روز هفتم برای شما (روز) اجتماع مقدس باشد.
هیچ كاری در آن (روز) انجام نگیرد. فقط هر خوراكی كه هركسی مصرف كند تنها
آن برای شما آماده شود.
17.
(عید) فطیر را رعایت كنید زیرا در خود همین روز
جمعیت (توحیدی) شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم. پس این روز را نسل اندر
نسل خود رعایت كنید. این قانون ابدی است.
18.
در اولین (ماه) در روز چهاردهم هنگام غروب تا روز بیست و یكم ماه به هنگام
غروب فطیر بخورید.
19.
هفت روز خمیر مایه در خانه‌های
شما وجود نداشته باشد زیرا هركس چیز خمیرمایهدار
بخورد آن شخص از جمعیت ییسرائل (اسرائیل) نابود خواهد شد. خواه یهودی شده
باشد خواه بومی آن سرزمین.
20.
هیچ چیز خمیرمایهدار
نخورید. در هرجا هستید فطیر بخورید.
21.
مُشه (موسی) تمام محترمین ییسرائل (اسرائیل) را صدا زده به آنها گفت
گوسفندی را (یا از گله‌ی
خود) بیرون بكشید و (یا از دیگران) برای خانوارهای خود خریداری كنید و (به‌عنوان) قربانی پسَح ذبح كنید.
22.
دسته‌ای زوفا بگیرید و در آن خون كه در آن لگن است فرو
ببرید و از آن خونی كه در آن لگن است به سر در و دو باهو بمالید و شما هیچ
كدام از دَرِ خانه‌ی خود تا بامداد بیرون نروید.
23.
خداوند برای ضربت زدن به مصری‌ها
گذر خواهد كرد و آن خون را بالای آن سر در ورودی آن دو باهو مشاهده خواهد
نمود. پس خداوند از روی آن درگاه رد خواهد شد و نخواهد گذاشت كه آن نابود
كننده برای كشتن به خانه‌های شما وارد شود.
24.
این موضوع را به عنوان قانون برای خود و فرزندان خود تا ابد مراعات نمایید.
25.
و
چنین شود موقعی‌كه
به آن سرزمینی كه به شما خواهد داد، وارد شوید همچنان‌كه
خداوند گفت این عبادت را مراعات نمایید.
26.
و
چنین شود موقعی كه فرزندان شما به شما بگویند این برای شما چه عبادتی است؟
27.
بگویید برای خداوند ذبح قربانی پِسَح است كه (خداوند) از روی خانه‌های فرزندان ییسرائل (اسرائیل) در مصر رد شد و
خانوارهای ما را رهایی داد. آن قوم سر فرود آورده تعظیم كردند.
28.
فرزندان ییسرائل (اسرائیل) رفتند و عمل كردند. همانگونه كه خداوند به مُشه
(موسی) و اَهَرُون (هارون) فرمان داده بود انجام دادند.
29.
نیمه شب بود كه خداوند هر نخست‌زاده‌ای را در سرزمین مصر از نخست‌زاده‌ی
پَرعُوه (فرعون) كه بر تختش نشسته بود تا نخست‌زاده‌ی اسیری كه در زندان بود و هر نخست‌زاد چارپایی را كشت.
30.
پَرعُوه (فرعون) خودش و تمام خادمانش و تمام مصری‌ها
شبانه بلند شدند. صدای بلند شیون در مصر برخاسته بود زیرا خانه‌ای نبود كه در آن مرده نباشد.
31.
(پَرعُوه (فرعون)) شبانگاه مُشه (موسی) و اَهَرُون
(هارون) را صدا زده گفت: هم شما و هم فرزندان ییسرائل (اسرائیل) برخیزید و
از میان قوم من بیرون بروید. همانگونه كه سخن گفتید بروید خداوند را پرستش
نمایید.
32.
همانطوریكه گفتید گوسفندها و گاوهایتان را هم بردارید و
بروید. مرا هم دعا كنید.
33.
مصری‌ها به آن قوم اصرار كردند تا آنها را وادار به
شتاب كرده از آن سرزمین روانه كنند. زیرا گفتند همه‌ی
ما می‌میریم.
34.
آن قوم خمیر خود را قبل از آنكه ورآمد كند، حمل نمود. ظرف‌های (پر) خمیرشان در پارچه پیچیده شده روی دوششان
بود.
35.
و
فرزندان ییسرائل (اسرائیل) طبق سخن مُشه (موسی) عمل كردند. از مصری‌ها اسباب نقره و طلا و لباس‌هایی درخواست كردند.
36.
و خداوند آن قوم را در نظر مصری‌ها آبرو بخشید. پس مصری‌ها (آن اشیاء را) به آنها واگذار كردند. فرزندان
ییسرائل (اسرائیل) مصر را (از وجود خود) خالی نمودند.
37.
فرزندان ییسرائل (اسرائیل) از رَعَمسس به سوكُوت سفر كردند. به غیر از
اطفال تقریباً ششصدهزار مردان پیاده بودند.
38.
جمعیت زیادی هم از قوم‌های
گوناگون و همچنین گوسفند و گاو و مواشی بسیار زیادی با آنها عزیمت كردند.
39.
نظر به اینكه آن خمیری كه از مصر بیرون آورده بودند ورآمده نبود گرده‌های فطیر پختند. توشه‌ای
هم برای خود تهیه نكرده بودند، برای اینكه از مصر بیرون رانده شده و نمی‌توانستند معطل شوند.
40.
و
مدتی كه فرزندان ییسرائل (اسرائیل) (از زمان پیمان خداوند با اَوراهام
(ابراهیم) جدشان) در مصر سكونت كردند، چهارصد و سی سال بود.
41.
در پایان چهارصد و سی سال، یعنی در خود همین روز بود كه تمام جمعیت توحیدی
خداوند از سرزمین مصر بیرون آمد.
42.
این شب برای خداوند شب نگهداری (قول) بود تا آنها را از سرزمین مصر بیرون
آورد. آن شب (قول)، برای خداوند همین شب است. برای فرزندان ییسرائل
(اسرائیل) نسل اندر نسل به‌عنوان یادبود نگهداشتنی است.
43.
خداوند به مُشه (موسی) و اَهَرُون (هارون) گفت: قانون قربانی پِسَح این
است. هیچ بیگانه‌ای از آن نخورد.
44.
و
هر كه غلام یعنی زرخرید كسی باشد او را ختنه كن آنگاه از آن بخورد.
45.
(بیگانه‌ی) مقیم و (بیگانه‌ی)
مزدور از آن نخورد.
46.
در یك خانه خورده شود. از آن گوشت از آن خانه بیرون نبر و استخوانی از آن
نشكنید.
47.
تمام جماعت ییسرائل (اسرائیل) آنرا اجرا كنند.
48.
و
هرگاه نزد تو یهودی شده‌ای
زندگی كند و (بخواهد) برای خداوند قربانی پِسَح انجام دهد، هر مذكری از
خانواده‌ی او را ختنه كن و آن وقت برای اجرای آن اقدام كند
و مثل تابع آن سرزمین باشد (یعنی روز چهارده نیسان قربانی كند) و هیچ ختنه
نشده‌ای از آن نخورد.
49.
برای تابع و برای بیگانه‌ای
كه در میان شما یهودی شده قانون واحدی باشد.
50.
تمام فرزندان ییسرائل (اسرائیل) همانطوری كه خداوند به مُشه (موسی) و
اَهَرُون (هارون) فرمان داده بود، عمل كردند.
51.
در خود همین روز بود كه خداوند فرزندان ییسرائل (اسرائیل) را از مرد و زن،
از كوچك و بزرگ از سرزمین مصر بیرون آورد. |
