وَييقْرا-فصل اول-پاراشای وَييقْرا

كتاب وَییقْرا-پاراشای وَییقْرا-فصل اول

1.      خداوند مُشه (موسی) را از چادر محل اجتماع صدا زده به او چنین گفت:

2.      با فرزندان ییسرائل (اسرائیل) صحبت نموده به ایشان بگو انسانی كه از میان شما به خداوند قربانی تقدیم می‌كند قربانیش را از چارپایان، از گاوان و گوسفندان تقدیم بدارد.

3.      اگر قربانی وی قربانی سوختنی باشدآن را از گاوان نر بی‌عیب تقدیم بدارد. نزدیك دَرِ چادر محل اجتماع به میل خودش به پیشگاه خداوند تقدیم نماید.

4.      دستش را بر سر قربانی سوختنی تكیه بدهد. از وی پذیرفته می‌شود و برایش سبب عفو می‌گردد.

5.      گاو جوان را در پیشگاه خداوند ذبح كند و فرزندان اَهَرُون (هارون) كه كُوهِن (کاهن) هستند خون را نزدیك آورده كنار قربانگاه كه در چادر محل اجتماع است به اطراف (آن) بپاشند.

6.      قربانی سوختنی را پوست‌كنده به قطعاتش تقسیم كند.

7.      فرزندان اَهَرُون كُوهِن (هارون کاهن) آتش را روی قربانگاه قرار داده و هیزم‌هایی روی آتش بچینند.

8.      فرزندان اَهَرُون (هارون) که كُوهِن (کاهن) هستند آن قطعه‌ها، كله و پیه روده را روی هیزم‌هایی كه بر آتش روی قربانگاه است بچینند.

9.      و احشاء و پاچه‌هایش را با آب بشوید، و كُوهِن (کاهن) تمام آن‏را روی قربانگاه دود كند. برای خداوند قربانی سوختنی –یا طعمه‌ی آتش (قربانگاه)- بوی خوش‌آیند می‌باشد.

10.  و اگر قربانیش به عنوان قربانی سوختنی از گوسفندان باشد آن را از بره‌ها یا از بزهای نر بی‌عیب تقدیم بدارد.

11.  و آن را در سمت شمالی قربانگاه در حضور خداوند ذبح نماید. فرزندان اَهَرُون (هارون) كه كُوهِن (کاهن) هستند خونش را بر اطراف (قسمت بالای) قربانگاه بپاشند.

12.  كُوهِن (کاهن) آن را به قطعاتش تقسیم نموده آن‏ها را با كله و پیه روده بر هیزم‌هایی كه روی آتش بر قربانگاه است بچیند.

13.  و احشاء و پاچه‌ها را با آب بشوید و كُوهِن (کاهن) تمام آن‏را نزدیك قربانگاه آورده دود كند. برای خداوند بوی قربانی سوختنی یا طعمه‌ی آتش (قربانگاه) خوش‌آیند می‌باشد.

14.  و اگر قربانی سوختنی تقدیمیش به خداوند از بالداران است قربانیش را از قمری‌ها یا از جوجه‌های كبوتر تقدیم نماید.

15.  كُوهِن (کاهن) آن را نزدیك قربانگاه آورده سرش را پیچانده، با ناخن از قفا تا پوست گلو قطع كند و بر قربانگاه دود نماید و خونش بر دیوار قربانگاه ریخته شود.

16.  چینه‌دان آن را با پر و پوستِ روی آن (چینه‌دان) را جدا كرده آن را نزدیك سمت شرقی قربانگاه پیش جای خاكسترریزی بیندازد.

17.  و آن (پرنده) را از بال‌هایش چاك داده از هم جدا نسازد. كُوهِن (کاهن) آن را بر قربانگاه روی هیزم‌هایی كه بر آتش است دود نماید. برای خداوند، بوی قربانی سوختنی یا طعمه‌ی آتش (قربانگاه) خوش‌آیند است.