|
صَوْ-فصل هفتم
1.
قانون قربانی تقصیر این است، فوق‌العاده مقدس می‌باشد.
2.
در محلی كه قربانی سوختنی را ذبح می‌كنند قربانی تقصیر را (هم) ذبح كنند و خونش را به
اطراف قربانگاه بپاشند.
3.
و
از آن تمام چربی و دنبه و پیهی كه احشاء را می‌پوشاند
تقدیم بدارد.
4.
و
كلیه‌ها و پیهی كه روی آنها در كنار تهیگاه‌هاست و غشاء روی جگر را در كنار كلیه‌ها جدا كند.
5.
كُوهِن (کاهن) آنها را بر قربانگاه برای خداوند به عنوان طعمه‌ی
آتش دود كند، (این) قربانی تقصیر است.
6.
هر مذكری از كُوهِن (کاهن)ها از آن بخورد. در محل مقدس خورده شود فوق‌العاده مقدس است.
7.
قربانی خطا چون قربانی تقصیر است، قانون یكسان دارند. (قربانی) متعلق به
كُوهِنی (کاهنی) خواهد بود كه برای او طلب عفو می‌كند.
8.
پوست قربانی سوختنی هركس متعلق به كُوهِنی (کاهنی) خواهد بود كه آن قربانی
سوختنی را تقدیم می‌دارد.
9.
و
هر هدیه‌ی آردی كه در تنور پخته شود و هرچه بر ساج و در
تابه درست گردد برای همان كُوهِنی (کاهنی) كه آن را تقدیم نموده است،
بماند.
10.
و
هر هدیه‌ی
آردی سرشته‌شده در روغن یا خشك (هدیه‌ی بی‌روغن)
به‌طور مساوی به تمام فرزندان اَهَرُون (هارون) تعلق
خواهد داشت.
11.
و
قانون ذبح سلامتی كه به خداوند تقدیم می‌دارد
این است.
12.
اگر آن را به خاطر تشكر تقدیم بدارد با ذبح تشكر قرص‌های فطیر سرشته شده در روغن و فطیرهای نازك روغن‌مالی‌شده
و آرد نرم آب‌پز به صورت قرص‌های
سرشته شده در روغن تقدیم دارد.
13.
تقدیمی خود را با قرص‌های
نان ور‌آمده و علاوه بر آن ذبح تشكر را به خاطر سلامتش
تقدیم نماید.
14.
از هر هدیه‌ی
(نانی) یكی را برای خداوند پیشكشی تقدیم نماید (بقیه) برای همان كُوهِنی
(کاهنی) باشد كه خون قربانی سلامتی را می‌پاشد.
15.
و
گوشت قربانی تشكر به‌خاطر
سلامت، در روز ذبح آن خورده شود. از آن تا صبح باقی نگذارد.
16.
و
اگر ذبح تقدیمی او به صورت نذر یا داوطلبانه باشد در روزی كه ذبح خود را
تقدیم می‌دارد خورده شود و باقیمانده‌ی آن هم فردای آن روز خورده شود.
17.
و
باقیمانده‌ی
گوشت آن قربانی در روز سوم در آتش سوخته شود.
18.
و
اگر از گوشت ذبح سلامتی در روز سوم خورده شود پذیرفته نخواهد شد. تقدیمی كسی
كه آنرا تقدیم نموده است به حساب نمی‌آید
و مردود خواهد بود و شخصی كه از آن می‌خورد
گناه آنرا به گردن خواهد گرفت.
19.
و
اگر آن گوشت (قربانی سلامتی) با هر چیز ناپاكی تماس پیدا كند، خورده نشود.
در آتش سوزانده شود و در مورد گوشت (قربانی سلامتی كه پاك است)، هركس كه پاك
باشد (در هر جایی) از آن گوشت بخورد.
20.
اگر شخصی كه هنوز ناپاك است از گوشت قربانی سلامتی كه متعلق به خداوند است
بخورد، آن شخص از قومش نابود خواهد شد.
21.
و
شخصی كه با هر چیز ناپاكی، با ناپاكی آدم یا چارپای ناپاك یا با هر جانور
ناپاكی تماس حاصل كند، و از گوشت ذبح سلامتی كه برای خداوند می‌باشد بخورد از قومش نابود خواهد شد.
22.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
23.
به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) چنین سخن بگو: هیچ نوع پیه گاو و بره و بز
نخورید.
24.
و
پیه مردار یا ذبح حرام (نِوِلا) و پیه حیوان نخجیرشده یا حیوانی كه نقص
شرعی دارد (طِرِفا) برای هر مصرفی به كار برده شود، ولی هرگز آنرا نخورید.
25.
زیرا هركس پیه چارپایی را كه از آن هدیه‌ی
طعمه‌ی آتش برای خداوند تقدیم خواهد نمود بخورد، از قومش
نابود خواهد شد.
26.
هرجایی كه باشید هیچ خونی از بالداران و چارپایان نخورید.
27.
هرشخصی كه هرخونی (از چارپایان و پرندگان و بالداران مختلف) بخورد از قومش
نابود خواهد شد.
28.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
29.
به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) چنین سخن بگو: كسی كه قربانی سلامتش را برای
خداوند تقدیم می‌دارد
(قسمتی از) قربانی خود را كه از ذبح سلامتی اوست به حضور خداوند بیاورد.
30.
قربانی طعمه‌ی
آتش (قربانگاه) خداوند را با دستان خود بیاورد. پیه را با سینه بیاورد.
سینه را برای تكان دادن به حضور خداوند به عنوان هدیه‌ی
جنبانیدنی (تقدیم بدارد).
31.
و
كُوهِن (کاهن) پیه را بر قربانگاه دود كند و سینه مال اَهَرُون (هارون) و
فرزندانش باشد.
32.
و
از ذبح‌های
سلامتتان ساق راست را به كُوهِن (کاهن) پیشكشی بدهید.
33.
ساق راست سهم همان كُوهِنی (کاهنی) از فرزندان اَهَرُون (هارون) باشد كه
خون و پیه قربانی سلامتی را تقدیم می‌دارد.
34.
زیرا سینه‌ی
جنبانیده شده و ساق پیشكش‌شده را از ذبح‌های
سلامتی فرزندان ییسرائل (اسرائیل) گرفتم. از طرف فرزندان ییسرائل به
اَهَرُون كُوهِن (هارون کاهن) و فرزندانش به رسم قانون ابدی بخشیدم.
35.
از روزی كه (خداوند) اَهَرُون (هارون) و پسرانش را مقرب كرد كه برای خداوند
خدمت كنند، از هدیه‌های
طعمه‌ی آتش (قربانگاه) خداوند این(ها)
را سهم آنها قرار داده است.
36.
روزی كه (مُشه (موسی)) آن كُوهِن (کاهن)ها
را مسح كرد، آنچه خداوند فرمان داد از مال فرزندان ییسرائل (اسرائیل) به
آنها بدهند برای نسل‌های ایشان قانون ابدی شد.
37.
این است قانون قربانی سوختنی، هدیه‌ی
آردی، قربانی خطا، قربانی تقصیر و انتصاب (به كهانت) و ذبح سلامتی.
38.
كه خداوند ضمن صدور فرمانش به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) مبنی بر تقدیم
قربانی‌هایشان در راه خداوند در كوه سینَی (سینا) به مُشه
(موسی) فرمان داد.
|
