وَييقْرا-فصل بیست و یکم -پاراشای اِمور

 پاراشای اِمُور-فصل بیست و یكم

1.      خداوند به مُشه (موسی) گفت به كُوهِن (کاهن)‌ها پسران اَهَرُون (هارون) اعلام داشته به آن‏ها بگو اگر كسانی برای كفن و دفن مرده‌ای حضور داشته باشند، خود را با مرده‌ای ناپاك نسازند.

2.      مگر برای خویشاوندی كه به او نزدیك باشد. برای مادر و پدر و پسر و دختر و برادرش.

3.      و برای خواهر دوشیزه‌اش كه در خانه است، یعنی مجرد می‌باشد یا عقد شده و هنوز به خانه‌ی شوهر نرفته است می‌تواند خود را ناپاك سازد.

4.      شوهری (كه كُوهِن (کاهن) است با جسد زنش) خود را ناپاك نكند تا خود را از قدوسیت خارج نسازد.

5.      (به‌خاطر درگذشت كسی) با كندن مو در سر خود طاسی ایجاد نكنند و گوشه‌های ریششان را (با تیغ) نتراشند و در بدن خود خراش وارد نسازند.

6.      برای خداوند خود مقدس بمانند تا نام خداوندشان را بی‌حرمت نكرده باشند. چون‏كه ایشان هدیه‌های طعمه‌ی آتش (قربانگاه) خداوند یعنی نان (مقدس) خداوند خود را تقدیم می‌دارند، پس مقدس باشند.

7.      زن فاحشه و زنی را كه دارای شرایط اختصاصی[1] نباشد نگیرند و زنی را كه از شوهرش طلاق گرفته باشد اختیار نكنند چون (آن كُوهِن (کاهن)) برای خداوندش مقدس است.

8.      چون من خداوند – مقدس كننده‌ی شما هستم و وی (آن كُوهِن (کاهن)) نان مقدس خداوندت را تقدیم می‌دارد. او را تقدیس كن. برای تو مقدس باشد.

9.      و دختر مرد كُوهِنی (کاهنی) كه (عقد شده باشد و) اقدام به فاحشگی كند پدرش را بی‌حرمت كرده است، در آتش سوزانده شود.

10.  و كُوهِنی (کاهنی) كه بر برادران خود (سایر كُوهِن (کاهن)‌ها) مقام ریاست دارد یعنی بر سرش روغن مسح ریخته شده است و وی را مرجع صلاحیت‌دار منتصب كرده است كه آن لباس‌ها را بپوشد (به علت عزاداری) سرش را برهنه (و ژولیده) نكند و لباس‌هایش را پاره نكند.

11.  و به هیچ مرده‌ای نزدیك نشود. برای پدر و مادرش (هم) خود را ناپاك نسازد.

12.  چون‎‏كه تاج یعنی روغن مسح خداوندش بر (سر) اوست. از مكان مقدس (برای مشایعت مرده) خارج نشود و مكان مقدس خداوندش را بی‌حرمت نكند. من خداوند هستم.

13.  و او با دختر باكره ازدواج كند.

14.  با این‏ها ازدواج نكند: زن بیوه، طلاق گرفته، زنی كه دارای شرایط اختصاصی نیست و زن فاحشه. مگر اینکه با دختر باکره‏ای از قومش ازدواج کند.

15.  (با ازدواج با یهودی شدگان هم) نسلش را از قدوسیت خارج نكند. چون‏كه من خداوند مقدس كننده‌ی او هستم.

16.  خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:

17.  به اَهَرُون (هارون) چنین بگو: در هر دوره از نسل تو، مردی كه در او عیبی باشد برای تقدیم نان مقدس خداوندش جلو نیاید.

18.  زیرا هر مردی كه در او نقصی باشد نباید (برای خدمت) جلو بیاید. مثلاً مرد كور یا شل با بینی فرو رفته یا دارای اعضای بی‌تناسب نباید تقرب حاصل كند.

19.  یا مردی كه در او شكستگی پا یا شكستگی دست باشد.

20.  یا گوژپشت یا كسی كه در چشمش غباری باشد یا كسی كه سفیدی و سیاهی چشمش در هم شده باشد یا جرب‌دار یا مبتلا به سودا یا بیضه له شده.

21.  هر مردی از نسل اَهَرُون كُوهِن (هارون کاهن)، كه در او نقصی باشد برای تقدیم كردن هدیه‌های طعمه‌ی آتش (قربانگاه) خداوند تقرب حاصل نكند. (چون‏كه) در او عیب هست برای تقدیم نان (مقدس) خداوندش تقرب حاصل نكند.

22.  از نان خداوندش كه از فوق‌العاده مقدس‌ها[2]ست و از چیزهای مقدس بخورد.

23.  نظر به این‏كه عیب در اوست فقط نزدیك پرده‌ی جایگاه لوحه‌های ده‌فرمان نیاید و به قربانگاه نزدیك نگردد و نظر به این‏كه من خداوند مقدس كننده‌ی‌ آن‏ها هستم مكان‌های مقدس مرا بی‌حرمت نكند.

24.  مُشه (موسی) به اَهَرُون (هارون) و پسرانش و تمام فرزندان ییسرائل (اسرائیل) (این مطلب را) گفت.