|
وَییقْرا-فصل چهارم
1.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
2.
به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) چنین بگو: اگر كسی اشتباهاً از بین همه‌ی
فرامین خداوند یكی از اعمال ناكردنی را انجام داده خطاكار شود ...
3.
اگر كُوهِنی (کاهنی) كه مسح شده است خطایی بكند و قوم را گناهكار نماید،
برای خطایی كه كرده است گاو نر جوان بی‌عیبی را به عنوان قربانی گناه به درگاه خداوند
تقدیم بدارد.
4.
آن گاو نر را در حضور خداوند جلو چادر محل اجتماع بیاورد. دستش را بر سر آن
گاو تكیه داده (خطای خود را اعتراف نماید و سپس) آن گاو را در حضور خداوند
ذبح كند.
5.
كُوهِن (کاهن) مسح شده از خون آن گاو برداشته آن را به چادر محل اجتماع
بیاورد.
6.
كُوهِن (کاهن) انگشتش را در آن خون فرو برده و هفت مرتبه در حضور خداوند از
آن خون در برابر پرده‌ی جایگاه لوحه‌های
ده‌فرمان مكان مقدس بیفشاند.
7.
كُوهِن (کاهن) از آن خون بر روی شاخ‌های قربانگاه بخور داروهای (یازده‌گانه) معطر كه در خیمه‌ی محل اجتماع در حضور خداوند می‌باشد بمالد و تمام (بقیه‌ی) آن خون را نزدیك پایه‌ی قربانگاه سوختنی كه جلو درگاه خیمه‌ی محل اجتماع است بریزد.
8.
تمام پیه گاو قربانی خطا را از آن بردارد. پیهی كه احشاء را می‌پوشاند
و تمام پیهی كه روی احشاء است ...
9.
و
كلیه‌ها و پیهی كه روی آنها در كنار تهیگاه‌هاست و غشاء روی جگر را كه در كنار كلیه‌هاست جدا كند.
10.
همانطور كه از گاو ذبح سلامتی برداشته می‌شود
كُوهِن (کاهن) آنها را روی قربانگاه قربانی سوختنی دود كند.
11.
ولی پوست گاو و تمام گوشتش با كله و با پاچه‌ها
و احشاء و مدفوعش ...
12.
تمام آن گاو را خارج از اردوگاه در جای پاكی در محل ریختن خاكستر بیاورد و
آن را روی هیزم‌ها
در آتش بسوزاند. در كنار محل ریختن خاكستر سوخته شود.
13.
اگر تمام جماعت ییسرائل (اسرائیل) اشتباه كنند و چیزی از نظر جماعت پنهان
بماند و از بین دستورات ناكردنی خداوند یكی را انجام دهند و مقصر شوند ...
14.
و
خطایی كه در آن مورد مرتكب شده‌اند
معلوم گردد، جماعت، گاو نر جوانی برای قربانی خطا تقدیم داشته و آن را جلو
خیمه‌ی
محل اجتماع بیاورند.
15.
سران جماعت در حضور خداوند دست‌هایشان
را روی سر آن گاو تكیه داده (خطای خود را اعتراف نمایند) سپس (ذابح) گاو را
در حضور خداوند ذبح كند.
16.
و
كُوهِن (کاهن) مسح‌شده
از خون آن گاو به خیمه‌ی محل اجتماع بیاورد.
17.
كُوهِن (کاهن) انگشتش را در آن خون فرو برده هفت مرتبه در حضور خداوند در
برابر پرده‌ی جایگاه لوحه‌های
ده‌فرمان بیفشاند.
18.
و
از آن خون روی شاخ‌های
قربانگاه كه پیشگاه خداوند در خیمه‌ی
محل اجتماع می‌باشد، بمالد، و تمام (بقیه‌ی) آن خون را كنار پایه‌ی قربانگاه قربانی سوختنی كه جلو درگاه محل چادر
اجتماع است بریزد.
19.
و
تمام پیهش را از آن برداشته روی قربانگاه دود كند.
20.
و
همانگونه كه با قربانی خطا عمل كرد با آن گاو نیز عمل كند و كُوهِن (کاهن)
برای آن (خطاكار)ها
طلب عفو نماید. آنان بخشوده می‌شوند.
21.
آن گاو را بیرون اردوگاه آورده همانگونه كه گاو اولی را سوزانید آن را
بسوزاند. (این) قربانی خطای جماعت است.
22.
چنانچه رئیسی خطا كند و از بین فرامین خداوند خالقش یكی از اعمال ناكردنی
را اشتباهاً انجام دهد و مجرم گردد،
23.
به محض اینكه خطایی كه مرتكب شده به وی اطلاع داده شود (به عنوان)
قربانیش، بز نر جوان بی‌عیبی،
بیاورد.
24.
دست خود را بر سر آن بز تكیه داده (خطای خود را اعتراف نماید) سپس آن را در
جایی كه قربانی سوختنی ذبح می‌شود
در حضور خداوند ذبح نماید. (این) قربانی خطاست.
25.
كُوهِن (کاهن) با انگشتش از خون آن قربانی خطا برداشته روی شاخ‌های قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و (بقیه‌ی) خونش را نزدیك پایه‌ی قربانگاه سوختنی بریزد.
26.
و
تمام پیه آن را مانند پیه ذبح سلامتی بر قربانگاه دود كند و كُوهِن (کاهن)
به خاطر خطای او برایش طلب عفو كند، پس او بخشوده می‌گردد.
27.
و
اگر شخصی از مردم عادی اشتباهاً خطا كند و از بین دستورات خداوند یكی از
اعمال ناكردنی را انجام داده مقصر گردد ...
28.
به محض اینكه خطایی كه مرتكب شد، به وی اطلاع داده شود قربانیش را به‌خاطر خطایی كه مرتكب شده است بز ماده‌ی جوان بی‌عیبی
بیاورد.
29.
دستش را بر سر آن قربانی خطا تكیه داده (خطای خود را اعتراف نماید) سپس آن
قربانی خطا را در محل قربانی سوختنی ذبح كند.
30.
و
كُوهِن (کاهن) از خون آن با انگشتش برداشته روی شاخ‌های قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و تمام (بقیه‌ی) خونش را نزدیك پایه‌ی قربانگاه بریزد.
31.
همانگونه كه از روی ذبح سلامتی پیه جدا می‌شد
تمام پیهش را جدا نماید و كُوهِن (کاهن) (آن‌را)
بر قربانگاه به‌خاطر بوی خوش به درگاه خداوند دود نموده طلب عفو
كند. او بخشوده می‌گردد.
32.
و
اگر بره‌ای
را به عنوان قربانی خطا بیاورد آن را ماده‌ی
بی‌عیب بیاورد.
33.
دست خود را بر سر قربانی خطا تكیه داده (خطای خود را اعتراف نماید) سپس در
محلی كه قربانی سوختنی را ذبح می‌كند
آن را به‌عنوان قربانی خطا ذبح كند.
34.
و
كُوهِن (کاهن) با انگشتش از خون آن قربانی خطا برداشته و روی برآمدگی‌های قربانگاه قربانی سوختنی بمالد و (پس از مالش)
تمام خونش را نزدیك پایه‌ی
قربانگاه بریزد.
35.
و
همانگونه كه پیه بره از ذبح سلامتی جدا می‌شود
تمام پیهش را جدا نماید. كُوهِن (کاهن) آنها را بر قربانگاه روی آتش‌های (قربانگاه) خداوند دود نماید. كُوهِن (کاهن)
بخاطر خطایی كه او مرتكب شده برای وی طلب عفو كند، او بخشوده می‌گردد.
|
