|
وَییقْرا-فصل دوم
1.
و
شخصی كه هدیه‌ی آردی به خداوند تقدیم می‌دارد تقدیمش آرد نرم باشد كه روی آن روغن ریخته بر
آن كندر نهد.
2.
آن را نزد پسران اَهَرُون (هارون)، که كُوهِن (کاهن) هستند بیاورد و كُوهِن
از آنجا از آرد نرم و روغن آن با تمام كندرش مشت پُری (به‌عنوان)
یادبود برداشته بر قربانگاه دود كند. برای خداوند بوی قربانی طعمه‌ی آتش (قربانگاه) خوش‌آیند
می‌باشد.
3.
و
باقیماندهی
آن هدیه‌ی آردی برای اَهَرُون (هارون) و پسرانش خواهد ماند.
در میان هدیه‌های
طعمه‌ی آتش (قربانگاه) متعلق به خداوند این (هدیه) فوق‌العاده مقدس است.
4.
و
هرگاه هدیه‌ی آردی را از پخته‌شده‌های در تنور تقدیم نمایی قرص‌های فطیر از آرد نرم سرشته‌شده در روغن یا فطیرهای نازك روغن‌مالی شده باشد.
5.
و
اگر تقدیمی تو هدیه‌ی (پخته‌شده)
در تابه است از آرد نرم سرشته شده در روغن به‌صورت
فطیر باشد.
6.
آن را تكه‌تكه كرده و روی آن روغن بریز، این هدیه‌ی آردی است.
7.
و
اگر تقدیمی‌ات هدیه‌ی
(پخته‌شده) بر ساج است، از آرد نرم با روغن درست شود.
8.
هدیه‌ای را كه از اینها درست شده باشد برای خداوند
بیاور. آن را نزد كُوهِن (کاهن) بیاورد تا تقدیم قربانگاه كند.
9.
كُوهِن (کاهن) یادبودی از آن هدیه‌ی آردی بردارد آن را بر قربانگاه دود كند. برای
خداوند بوی قربانی طعمه‌ی
آتش (قربانگاه) خوش‌آیند می‌باشد.
10.
و
باقیماندهی
آن هدیه برای اَهَرُون (هارون) و پسرانش بماند. در میان هدیه‌های
طعمه‌ی آتش (قربانگاه) متعلق به خداوند فوق‌العاده مقدس است.
11.
هر هدیه‌ی
آردی كه به خداوند تقدیم می‌دارید به‌صورت
حامِص (ورآمده) درست نشود زیرا از هیچ خمیرمایه و هیچ شهدی هدیه‌ی
طعمه‌ی
آتش برای خداوند دود نکنید.
12.
آن (خمیرمایه و شهد)ها را برای خداوند هدیه نوبر بیاورید ولی بر قربانگاه
به عنوان بوی خوش‌آیند
تقدیم نگردد.
13.
و
هر تقدیمی، هدیه‌ی
آردیت را نمك بزن و نمك (نشانه‌ی)
پیمان خداوندت را از هدیه‌ی آردیت قطع نكن. با هر قربانیت نمك تقدیم نما.
14.
اگر به خداوند هدیه‌ی
آردی نوبر تقدیم می‌داری هدیه‌ی
نوبرت را خوشه‌ی بوداده در آتش –بلغور تازه تقدیم كن.
15.
بر آن روغن بریز و روی آن كندر بگذار. این هدیه‌ی
آردی است.
16.
كُوهِن (کاهن) یادبودی از بلغورش و از روغن آن با تمام كندرش برای خداوند
دود كند. طعمه‌ی آتش (قربانگاه) است.
|
