|
پاراشای مِصُوراع-فصل چهاردهم
1.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
2.
قانون برص‌دار در روز پاكیاش این خواهد بود. نزد كُوهِن
(کاهن) آورده شود.
3.
كُوهِن (کاهن) به خارج از اردوگاه رفته و مشاهده نماید آیا آسیب برص‌دار
رفع شده است.
4.
كُوهِن (کاهن) به آن كسی كه باید پاك شود دستور بدهد كه دو پرنده‌ی
زنده‌ی حلال‌گوشت
و چوب سرو آزاد و پشم رنگشدهی قرمز و زوفا بگیرد.
5.
كُوهِن (کاهن) دستور دهد یك(ی از دو) پرنده را داخل ظرفی سفالی در كنار آب
روان سر ببرند.
6.
آن پرنده‌ی زنده را با چوب سرو آزاد و پشم رنگشدهی
قرمز و زوفا بگیرد و آنها را با پرنده‌ی
زنده در خون پرنده‌ی سربریده در كنار آب روان فرو بریزد.
7.
و
بر آن كسی كه باید از برص پاك شود هفت بار بیفشاند و پاكش سازد و آن پرنده‌ی
زنده را بر سطح صحرا آزاد سازد.
8.
آن كسی كه باید پاك شود لباس‌هایش را بشوید تمام مویش را تراشیده در آب غسل كند
تا پاك گردد و بعد به اردوگاه داخل شود. اما هفت روز خارج از منزلش بماند.
9.
و
چنین مقرر است كه در روز هفتم تمام مویش را بتراشد. سر، ریش و ابروها را،
تمام موهایش را بتراشد. لباس‌هایش را بشوید بدنش را در آب غسل دهد تا پاك گردد.
10.
در روز هشتم دو بره‌ی
نر بی‌عیب و بره‌ی
ماده‌ی (هشت‌روزه
تا) یكساله‌ی بی‌عیب
و سه دهم (ایفا) آرد نرم هدیه‌ی
آردی سرشته شده در روغن و یك لُگ (پیمانه) روغن بیاورد.
11.
كُوهِنی (کاهنی) كه پاك می‌كند،
مردی را كه باید پاك شود و آنها را به حضور خداوند جلو درگاه محل اجتماع
قرار دهد ...
12.
آن كُوهِن (کاهن) یك بره را گرفته آن را با یك لُگ (پیمانه) روغن برای
قربانی تقصیر تقدیم داشته و آنها را به حضور خداوند بجنباند.
13.
آن بره را در محل مقدس جایی كه قربانی خطا و قربانی سوختنی را ذبح می‌كند، ذبح نماید. چون قربانی تقصیر مانند قربانی
خطاست، مال كُوهِن (کاهن) باشد فوق‌العاده
مقدس است.
14.
آن كُوهِن (کاهن) از خون آن قربانی تقصیر بردارد روی نرمه‌ی گوش راست آن كسی كه باید پاك شود و روی شست دست
راست و روی شست پای راستش بمالد.
15.
آن كُوهِن (کاهن) از لُگ (یعنی پیمانه روغن) روغن برداشته بر كف دست چپ خود
بریزد.
16.
آن كُوهِن (کاهن) انگشت سبابه راستش را در روغنی كه در كف دست چپش است فرو
برده با انگشت سبابه‌اش
هفت مرتبه از آن روغن به حضور خداوند بیفشاند.
17.
آن كُوهِن (کاهن) از باقیماندهی روغنی كه روی كف دستش است روی نرمه‌ی گوش راست و روی شست دست راست و روی شست پای راست
آن كسی كه باید پاك شود، روی خون آن قربانی تقصیر بماند.
18.
باقیماندهی روغنی را كه روی كف (دست) آن كُوهِن (کاهن) است
روی سر آن كسی كه باید پاك شود بمالد و آن كُوهِن به حضور خداوند برایش طلب
عفوكند.
19.
آن كُوهِن (کاهن) آن قربانی خطا را تقدیم بدارد و برای كسی كه باید از
ناپاكیاش پاك شود طلب عفو كند و بعد قربانی سوختنی را ذبح نماید.
20.
كُوهِن (کاهن) آن قربانی سوختنی و آن هدیه‌ی
آردی را بر قربانگاه تقدیم نموده برایش طلب عفو كند تا پاك شود.
21.
و
اگر بینواست و مقدورش نیست، یك بره‌ی
قربانی تقصیر برای جنبانیدن و یك‌دهم
(ایفا) آرد نرم سرشته شده در روغن برای هدیه‌ی
آردی و یك لُگ (پیمانه) روغن بگیرد تا برایش طلب عفو كند.
22.
و
دو قمری یا دو جوجه كبوتر كه مقدورش باشد (بگیرد) یكی برای قربانی خطا باشد
و یكی برای قربانی سوختنی.
23.
و
در روز هشتم پاكیاش آنها را نزد كُوهِن (کاهن) پیش درگاه چادر محل اجتماع
به‌حضور خداوند بیاورد.
24.
كُوهِن (کاهن) آن بره‌ی
قربانی تقصیر و آن لُگ (پیمانه) روغن را گرفته آنها را به‌حضور
خداوند بجنباند.
25.
آن بره‌ی
قربانی تقصیر را ذبح نموده كُوهِن (کاهن) از خون آن بگیرد روی نرمه‌ی
گوش راست و روی شست دست راست و روی شست پای راست آن كسی كه باید پاك شود
بمالد.
26.
و
كُوهِن (کاهن) از آن روغن بر كف دست چپ خود بریزد.
27.
كُوهِن (کاهن) با انگشت سبابه‌ی
دست راستش از آن روغنی كه كف دست چپش است هفت مرتبه به حضور خداوند
بیفشاند.
28.
كُوهِن (کاهن) از آن روغنی كه بر كف دستش است روی نرمه‌ی گوش راست و روی شست دست راست و روی شست پای راست
آن كسی كه باید پاك شود، روی محل خون قربانی تقصیر بمالد.
29.
و
باقیماندهی
آن روغنی را كه بر كف دست كُوهِن (کاهن) است روی سركسی كه باید پاك شود
مالیده برایش از حضور خداوند طلب عفو كند.
30.
یكی از قمری‌ها
یا جوجه كبوترها را بر حسب آنچه كه مقدورش باشد (اول) تقدیم بدارد ...
31.
یعنی آنچه كه مقدورش باشد یكی را قربانی خطا و یكی را قربانی سوختنی همراه
هدیه‌ی آردی (تقدیم بدارد)، تا كُوهِن (کاهن) برای كسی
كه باید پاك شود از حضور خداوند طلب عفو كند.
32.
این قانون مربوط به كسی است كه بیماری برص داشته و هنگام پاكیاش امكاناتی
نداشته باشد.
33.
خداوند به مُشه (موسی) و به اَهَرُون (هارون) چنین سخن گفت:
34.
هنگامی كه به سرزمین كِنَعَن (کنعان) كه من به شما به ملكیت می‌دهم بیایید در خانه‌ی
سرزمین ملكیتان آسیب برص خواهم داد.
35.
آن كسی كه خانه از اوست، آمده، به كُوهِن (کاهن) چنین بگوید: چنین آسیبی در
خانه‌ی من پدیدار شده است.
36.
كُوهِن (کاهن) قبل از اینكه برای مشاهده‌ی
آن آسیب بیاید دستور دهد خانه را خالی كنند تا هرچه در خانه است، ناپاك
نگردد. بعد از آن كُوهِن بیاید خانه را مشاهده كند.
37.
آن آسیب را بررسی نماید. اگر آن آسیب در دیوارهای خانه به صورت فرورفتگی
سبزرنگ یا قرمز رنگ بوده و محل دید آنها پست‌تر
از دیوار باشد ...
38.
آن كُوهِن (کاهن) از خانه به در خانه بیرون آمده و آن خانه را هفت روز
ببندد.
39.
آن كُوهِن (کاهن) در روز هفتم برگشته بازدید نماید. اگر آن آسیب در دیوار
خانه گسترش یافته باشد ...
40.
كُوهِن (کاهن) دستور بدهد سنگ‌هایی
را كه در آنها آسیب است كنده آنها را خارج از شهر در جای ناپاكی
بیندازند.
41.
اطراف آن خانه را از داخل بتراشد و خاكی را كه تراشیده‌اند به خارج از شهر درجای ناپاكی بریزند.
42.
سنگ‌های دیگری گرفته به جای آنها بگذارند و خاك دیگری
گرفته آن خانه را اندود كنند.
43.
و
اگر بعد از كندن آن و بعد از تراشیدن آن خانه و بعد از اندود كردن، آن آسیب
برگشته در آن خانه بروز نماید ...
44.
كُوهِن (کاهن) آمده بازدید نماید. اگر آن آسیب در خانه گسترش یافته است برص
خطرناك در آن خانه وجود دارد، ناپاك می‌باشد.
45.
خانه، سنگ‌ها
و چوب‌ها و تمام خاك آن را از بیخ و بن بركند و به خارج
از شهر به محل ناپاكی ببرد.
46.
تمام روزهای بسته بودن آن هركسی كه به آن خانه بیاید تا غروب ناپاك است.
47.
و
كسی كه در آن خانه بخوابد لباس‌هایش
را بشوید و كسی كه در آن خانه بخورد لباس‌هایش
را بشوید.
48.
و
اگر بعد از اندود كردن آن خانه، كُوهِن (کاهن) آمده مشاهده نماید كه آن
آسیب در خانه گسترش نیافته است حكم به پاكی آن خانه بدهد چونكه آن آسیب
شفا یافته است.
49.
دو پرنده و چوب سرو آزاد و پشم رنگشدهی قرمز و زوفا برای پاك كردن خانه بگیرد.
50.
آن پرنده‌ی
اولی را درون ظرف سفالی در كنار آب روان، سر ببرد.
51.
چوب سرو آزاد و زوفا و پشم رنگشدهی قرمز و آن پرنده‌ی
زنده را گرفته آنها را در خون پرنده‌ی
سربریده و در آب روان فرو برده، بر خانه بیفشاند.
52.
آن خانه را با خون آن پرنده و با آب روان و با آن پرنده‌ی زنده و با چوب سرو آزاد و با زوفا و با پشم رنگشدهی
قرمز پاك كند.
53.
پرنده‌ی زنده را به سوی خارج از شهر بر سطح صحرا آزاد
نموده و برای خانه طلب رفع ناپاكی نماید، تا پاك گردد.
54.
این قانونی است برای هرگونه آسیب برص و برای بیماری جلدی.
55.
و
برای برص لباس و خانه.
56.
و
برای آماس (جلدی) و جرب و لكه‌ی
بزاق.
57.
(كُوهِن (کاهن)) راهنمایی كند (آسیب‌دیده) چه روزی ناپاك و چه روزی پاك است. قانون برص
این است.
|
